2 Samuela 1 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Żal Dawida po śmierci Saula i Jonatana

¹ Po śmierci Saula, gdy Dawid – po pobiciu Amaleka – wrócił do Siklag i przebywał Dawid w Siklag dwa dni,

² już trzeciego dnia przybył z obozu, od Saula, jakiś człowiek. Miał podarte szaty, pył na głowie, a gdy przyszedł do Dawida, padł na ziemię i pokłonił [mu] się.

³ Wtedy Dawid zapytał: Skąd przybywasz? A on odpowiedział: Ocalałem z obozu Izraela.

⁴ Dawid zapytał: Jak [tam] miała się sprawa? Przedstaw mi, proszę! A on na to: Lud uciekł z pola walki, a wielu z ludu padło i poległo; poległ też Saul i Jonatan, jego syn.

⁵ Dawid zapytał młodego, opowiadającego mu o tym człowieka: Skąd wiesz, że poległ Saul i Jonatan, jego syn?

⁶ A młody, opowiadający mu o tym człowiek powiedział: Znalazłem się akurat na górze Gilboa, gdy Saul wspierał się na swojej włóczni, a rydwan i jeźdźcy prawie go dopadały.

⁷ Wtedy obejrzał się, zobaczył mnie i zawołał. Odpowiedziałem: Oto jestem.

⁸ A on zapytał: Kto ty jesteś? Odpowiedziałem: Jestem Amalekitą.

⁹ A on powiedział: Stań nade mną i dobij mnie, gdyż chwycił mnie [już] skurcz, a jednak tli się jeszcze we mnie moja dusza.

¹⁰ Stanąłem więc nad nim i dobiłem go, bo wiedziałem, że nie przeżyje po tym swoim upadku. Potem wziąłem diadem, który miał na głowie, i naramiennik, który miał na ramieniu, i oto przyniosłem je do mojego pana!

¹¹ Wtedy Dawid chwycił swoje szaty i rozdarł je, podobnie jak wszyscy ludzie, którzy z nim byli.

¹² I zawodzili, i płakali – i pościli aż do wieczora po Saulu i po Jonatanie, jego synu, po ludzie JHWH i po domu Izraela, że padli od miecza.

¹³ A Dawid zapytał młodego człowieka, który mu o tym doniósł: Skąd ty jesteś? A on odpowiedział: Jestem synem przybysza, Amalekity.

¹⁴ Dawid zapytał: Jak to! Nie bałeś się wyciągnąć swej ręki, aby zabić pomazańca JHWH?

¹⁵ I przywołał Dawid jednego z młodych, i powiedział: Podejdź, rozpraw się z nim! Ugodził go zatem tak, że [młody człowiek] zginął.

¹⁶ Dawid zaś powiedział do niego: Twoja krew na twoją własną głowę, bo twoje usta zaświadczyły przeciw tobie, gdy powiedziałeś: Ja uśmierciłem pomazańca JHWH.

Tren Dawida o Saulu i Jonatanie

¹⁷ Potem Dawid wzniósł ten tren o Saulu i o Jonatanie, jego synu.

¹⁸ Powiedział też, by uczyć synów Judy [tej pieśni o] łuku. Oto jest ona zapisana w Zwoju Prawego:

¹⁹ Twoja chluba, Izraelu, legła na twoich wzgórzach. O, jakże padli bohaterowie!

²⁰ Nie rozgłaszajcie tego w Gat, nie roznoście wieści po ulicach Aszkelonu, by nie cieszyły się córki Filistynów, by nie triumfowały córki nieobrzezanych!

²¹ O, góry Gilboa! Bądźcie bez rosy i bez deszczu, i bez darów pola, gdyż tam zbrukano tarczę bohaterów, tarczę Saula – bez namaszczania jej olejem.

²² Przed krwią przebitych, przed tłuszczem bohaterów łuk Jonatana [nigdy] się nie cofał, miecz Saula też nie powracał próżny.

²³ Saul i Jonatan, kochani i mili, w swym życiu i śmierci byli nierozłączni – od orłów szybsi [i] od lwów mocniejsi.

²⁴ Córki Izraela! Płaczcie nad Saulem, nad tym, który was odziewał w szkarłat z przepychem, który wam wkładał złote ozdoby na szaty.

²⁵ Ach, jak padli bohaterowie w [zawierusze] bitwy! Jonatan na twoich wzgórzach przebity!

²⁶ Żal mi ciebie, mój bracie, Jonatanie; byłeś mi bardzo miły. Twoja miłość była dla mnie cenniejsza niż miłość kobiety.

²⁷ Jakże padli bohaterowie i przepadł oręż wojenny!