2 Królewska 4 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Elizeusz i pomnożenie oliwy

¹ A pewna kobieta, z żon uczniów prorockich, żaliła się Elizeuszowi: Twój sługa, a mój mąż, umarł – a ty sam wiesz, że twój sługa był [człowiekiem] bojącym się JHWH – i wtedy przyszedł wierzyciel, aby zabrać sobie dwoje moich dzieci jako niewolników.

² Elizeusz powiedział do niej: Co mogę dla ciebie uczynić? Powiedz mi: Co masz jeszcze w domu? A ona na to: Twoja służąca nie ma nic poza flakonikiem oliwy.

³ Wówczas powiedział: Idź, pożycz sobie naczynia z zewnątrz, od wszystkich swoich sąsiadów, naczynia puste – i zadbaj, by nie było [ich] mało.

⁴ Potem wejdź, zamknij drzwi za sobą i swoimi synami i nalewaj do wszystkich tych naczyń, a pełne odstawiaj.

⁵ Odeszła więc od niego, zamknęła drzwi za sobą i za swoimi synami – oni jej podsuwali [naczynia], a ona nalewała.

⁶ A gdy napełniała naczynia, powiedziała do swojego syna: Podsuń mi jeszcze naczynie. Lecz on jej odpowiedział: Nie ma już naczyń. I oliwa przestała [się lać].

⁷ Poszła więc i powiedziała o tym mężowi Bożemu. A [on] odpowiedział: Idź, sprzedaj oliwę i spłać swój dług, ty zaś i twoi synowie żyjcie z tego, co pozostanie.

Wskrzeszenie syna Szunamitki

⁸ Pewnego dnia Elizeusz przechodził przez Szunem. A mieszkała tam pewna zamożna kobieta, która go zatrzymała, aby spożył posiłek. I odtąd, ilekroć [tamtędy] przechodził, wstępował do niej na posiłek.

⁹ [Ona] zaś powiedziała do swojego męża: Oto wiem, że ten mąż Boży, który ciągle koło nas przechodzi, jest święty.

¹⁰ Zróbmy, proszę, małą murowaną górną komnatę i wstawmy mu do niej łóżko, stół, krzesło i lampę, tak by – gdy do nas przyjdzie – mógł tam sobie wstąpić.

¹¹ I tak też się stało. Pewnego dnia, gdy tam przyszedł, udał się do tej górnej komnaty i tam się położył.

¹² Powiedział też do Gehaziego, swojego sługi: Zawołaj tę Szunamitkę. Zawołał ją więc i stanęła przed nim.

¹³ Powiedział mu też: Powiedz jej, proszę: Oto ze względu na nas zadałaś sobie tę całą troskę. Co można dla ciebie uczynić? Czy masz coś do powiedzenia królowi lub dowódcy zastępu? A [ona] odpowiedziała: Mieszkam [tu] wśród mojego ludu.

¹⁴ Kiedy jednak pytał: Co można by dla niej uczynić? – Gehazi powiedział: Właściwie nie ma syna, a jej mąż jest stary.

¹⁵ Powiedział więc: Zawołaj ją! Zawołał ją zatem i stanęła u wejścia.

¹⁶ Wtedy powiedział: O tej porze, za rok, będziesz tulić syna. A ona na to: Nie, mój panie, mężu Boży, nie łudź swojej służącej.

¹⁷ Ale kobieta poczęła i za rok o tej porze urodziła syna, o którym powiedział jej Elizeusz.

¹⁸ Gdy chłopiec podrósł, wyszedł pewnego dnia do swojego ojca do żniwiarzy.

¹⁹ I powiedział do ojca: Moja głowa, moja głowa! Wtedy ojciec powiedział do sługi: Zanieś go do jego matki!

²⁰ A gdy go wziął i zaniósł do jego matki, siedział na jej kolanach do południa, po czym zmarł.

²¹ Wówczas poszła na górę i położyła go na łóżku męża Bożego, zamknęła za sobą drzwi i wyszła.

²² Następnie przywołała swojego męża i powiedziała: Przyślij mi, proszę, któregoś ze sług i jakąś oślicę, pobiegnę do męża Bożego i wrócę.

²³ Ale on zapytał: Dlaczego chcesz iść do niego dzisiaj? Nie nów to ani szabat. A [ona] na to: Spokojnie!

²⁴ Osiodłała oślicę i powiedziała do swojego sługi: Prowadź i idź, nie zatrzymuj się w jeździe, dopóki ci nie powiem.

²⁵ Ruszyła więc i przybyła do męża Bożego na górę Karmel. A gdy mąż zobaczył ją z oddali, powiedział do Gehaziego, swojego sługi: Oto ta Szunamitka!

²⁶ Biegnij jej zaraz naprzeciw, proszę, i zapytaj ją: Jak ci się wiedzie? Jak wiedzie się mężowi? Jak powodzi się chłopcu? Odpowiedziała: Dobrze.

²⁷ Ale kiedy dotarła do męża Bożego na górę, przywarła mu do stóp. Gdy Gehazi podszedł, aby ją odsunąć, mąż Boży powiedział: Zostaw ją, bo jej dusza jest u niej w goryczy, a JHWH to przede mną zataił i nie doniósł mi [o tym].

²⁸ Ona zaś powiedziała: Czy ja prosiłam mojego pana o syna? Czy nie powiedziałam: Nie zwódź mnie?

²⁹ Wtedy powiedział do Gehaziego: Przepasz swoje biodra, weź moją laskę do ręki i idź! Gdy kogoś spotkasz, nie błogosław mu, a gdy ciebie ktoś pobłogosławi, nie odpowiadaj mu – i połóż na twarzy chłopca moją laskę.

³⁰ Lecz matka chłopca powiedziała: Jak żyje JHWH i jak żyje twoja dusza, że cię nie opuszczę. Wstał więc i poszedł za nią.

³¹ Gehazi jednak poszedł przed nimi i położył laskę na twarzy chłopca, lecz nie było głosu ani żadnego znaku [życia] – zawrócił więc mu naprzeciw i oznajmił mu: Chłopiec się nie obudził.

³² Gdy Elizeusz wszedł do domu, oto chłopiec leżał martwy na jego łóżku.

³³ Wszedł więc, zamknął drzwi za obojgiem i zaczął modlić się do JHWH.

³⁴ Wszedł też [na łóżko] i położył się na chłopcu, ułożył swoje usta na jego ustach, swoje oczy na jego oczach, swoje dłonie na jego dłoniach i wyciągał się nad nim – i rozgrzało się ciało chłopca.

³⁵ Potem zawrócił i chodził po domu w jedną i w drugą stronę, po czym [znów] wszedł [na łóżko] i rozciągał się nad nim, a chłopiec kichnął siedem razy i otworzył chłopiec oczy.

³⁶ Wtedy przywołał Gehaziego i powiedział do niego: Zawołaj tę Szunamitkę. Przywołał ją więc, a gdy przyszła do niego, powiedział: Zabierz swojego syna.

³⁷ A ona weszła, padła mu do stóp i pokłoniła mu się aż do ziemi, po czym wzięła swojego syna i wyszła.

Odtrucie trującej potrawy

³⁸ Gdy Elizeusz wrócił do Gilgal, a w ziemi nastał głód i uczniowie proroccy siedzieli przed nim, powiedział do swojego sługi: Postaw na ogniu duży kocioł i ugotuj potrawę dla uczniów prorockich.

³⁹ A jeden [z nich] wyszedł w pole, aby nazbierać ziół, natknął się na jakąś dziką winorośl, zebrał z niej pełną szatę dzikich owoców, przyszedł i wkroił je do kotła z potrawą – że nie wiedzieli.

⁴⁰ Potem rozlali ludziom, aby jedli. A gdy skosztowali tej potrawy, krzyknęli oni i powiedzieli: Śmierć w kotle, mężu Boży! I nie mogli jeść.

⁴¹ Wtedy on powiedział: Weźcie więc mąki. Po czym wsypał ją do kotła i powiedział: Rozlej to dla ludzi. Zjedli więc i nie było w kotle już nic szkodliwego.

Rozmnożenie chleba

⁴² Z Baal-Szalisza przyszedł zaś pewien człowiek i przyniósł dla męża Bożego chleb z pierwocin, dwadzieścia jęczmiennych chlebów i plony ogrodu w płachcie. A [on] powiedział: Daj to ludziom i niech jedzą.

⁴³ Lecz posługujący mu [człowiek] powiedział: Jak mam to położyć przed setką mężczyzn? A on na to: Daj to ludziom i niech jedzą, ponieważ tak mówi JHWH: Jedzenie i pozostawienie.

⁴⁴ Dał to zatem przed nich, a [oni] jedli i jeszcze zostawili – zgodnie ze Słowem JHWH.