2 Koryntów 11 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

¹ O, gdybyście mogli znieść odrobinę mojej głupoty – a właściwie mnie znosicie.

² Bo jestem o was zazdrosny Bożą zazdrością; gdyż poślubiłem was jednemu mężowi, aby stawić przed Chrystusem dziewicę czystą,

³ obawiam się jednak, czy w jakiś sposób – podobnie jak wąż zwiódł Ewę swoją przebiegłością – wasze myśli nie zostały skażone [i odwiedzione] od szczerości i czystości względem Chrystusa.

⁴ Bo gdy przychodzi ktoś inny, głosi Jezusa, którego nie głosiliśmy, lub przyjmujecie innego ducha, którego nie otrzymaliście, lub inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosicie [to] wspaniale.

⁵ Otóż uważam, że w niczym nie ustępuję tym arcyapostołom.

⁶ Jeśli nawet jestem prostakiem w słowie, to jednak nie w poznaniu – przecież we wszystkim postępowaliśmy względem was całkowicie jawnie.

⁷ Czy popełniłem grzech, poniżając siebie, abyście wy byli wywyższeni, że za darmo głosiłem wam ewangelię?

⁸ Inne zgromadzenia złupiłem, przyjmując wsparcie, aby wam służyć,

⁹ a gdy przebywając u was, znajdowałem się w niedostatku, nikogo nie obciążałem; gdyż mój brak uzupełnili bracia, którzy przybyli z Macedonii; i w niczym nie byłem ciężarem – tego strzegłem i będę strzegł.

¹⁰ Jest we mnie prawda Chrystusa, że w granicach Achai ta chluba nie zostanie mi zabrana.

¹¹ Dlaczego? Że was nie kocham? Bóg to wie!

¹² A czynię to, i będę czynił, aby odciąć podstawę tym, którzy chcą podstawy, by w tym, czym się chlubią, mogli się okazać takimi jak my.

¹³ Bo oni są fałszywymi apostołami, nieuczciwymi pracownikami, podszywającymi się pod apostołów Chrystusa.

¹⁴ I nic dziwnego; sam bowiem szatan podszywa się pod anioła światłości.

¹⁵ Nic więc wielkiego, jeśli i jego posługacze podszywają się pod posługujących sprawiedliwości – ich koniec będzie zgodny z ich czynami.

¹⁶ Znów mówię: Niech mnie nikt nie uważa za głupiego; jeśli zaś nie, to przyjmijcie mnie jako głupiego, abym i ja mógł się nieco pochlubić.

¹⁷ To, co mówię, mówię nie po myśli Pana, lecz jakby w głupocie – w tej podstawie do chluby.

¹⁸ Ponieważ tak wielu chlubi się według ciała, i ja będę się chlubił.

¹⁹ Bo jako mądrzy z przyjemnością znosicie głupich!

²⁰ Znosicie bowiem, gdy was ktoś zniewala, gdy ktoś objada, gdy ktoś nabiera, gdy się ktoś wynosi, gdy was ktoś po twarzy bije.

²¹ Ze wstydem mówię: w tym my byliśmy słabi. Jeśli ktoś w czymś jest odważny – w głupocie to mówię – to i ja się ośmielam.

²² Hebrajczykami są? Ja także. Izraelitami są? Ja także. Nasieniem Abrahama są? Ja także.

²³ Sługami Chrystusa są? Jako obłąkany mówię: tym bardziej ja – więcej [zaznałem] trudów, częściej byłem w więzieniach, ponad miarę poddawano mnie chłostom, często [bywałem] w śmiertelnych niebezpieczeństwach.

²⁴ Od Żydów otrzymałem pięć razy po czterdzieści bez jednego,

²⁵ trzy razy byłem chłostany, raz ukamienowany, trzy razy rozbił się ze mną okręt, dzień i noc spędziłem w głębinie morskiej.

²⁶ Często [bywałem] w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od zbójców, w niebezpieczeństwach ze strony rodaków, w niebezpieczeństwach ze strony pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach między fałszywymi braćmi.

²⁷ W trudzie i znoju, często w bezsennych nocach, w głodzie i pragnieniu, często w postach, na zimnie i w nagości.

²⁸ Poza tymi sprawami zewnętrznymi pozostaje moja codzienna odpowiedzialność, troska o wszystkie zgromadzenia.

²⁹ Kto słabnie, a [ja] nie słabnę? Kto wywołuje skandale, a [ja] nie płonę?

³⁰ Jeśli muszę się chlubić, to będę się chlubił z mojej słabości.

³¹ Bóg i Ojciec Pana Jezusa, który jest błogosławiony na wieki, wie, że nie kłamię.

³² W Damaszku etnarcha króla Aretasa wystawił warty w mieście Damasceńczyków, aby mnie schwytać,

³³ lecz spuszczono mnie w koszu przez okienko w murze i uszedłem jego rąk.