1 Samuela 20 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Przyjaźń w czasie próby

¹ Tymczasem Dawid zbiegł z siedziby proroków w Ramie, przyszedł i powiedział wobec Jonatana: Co uczyniłem? Co jest moją winą i co moim grzechem względem twojego ojca, że szuka mojej duszy?

² A [on] odpowiedział mu: Przenigdy! Nie umrzesz. Oto mój ojciec nie podejmuje [żadnej] wielkiej sprawy ani małej sprawy bez wyjawienia mi tego. Więc dlaczego mój ojciec miałby tę rzecz przede mną ukryć? Tak nie będzie!

³ Ale Dawid odpowiedział tymi słowy: Twój ojciec dobrze wie, że znalazłem łaskę w twoich oczach, powie więc [sobie]: Niech nie wie o tym Jonatan, aby się nie martwił. Ale jak żyje JHWH i jak żyje twoja dusza, tylko krok jest między mną a śmiercią.

⁴ Wówczas Jonatan powiedział do Dawida: Co mówi twoja dusza? Spełnię to dla ciebie.

⁵ A Dawid odpowiedział Jonatanowi: Oto jutro jest nów, a ja zwykle zasiadam z królem, by jeść. Poślij mnie zatem, abym ukrył się w polu aż do wieczora trzeciego dnia.

⁶ Jeśli twój ojciec będzie o mnie wypytywał, powiedz mu: Dawid bardzo mnie prosił, bym pozwolił mu pobiec do Betlejem, do jego miasta, bo jest tam doroczna ofiara dla całej rodziny.

⁷ Jeśli powie tak: Dobrze! – [to] pokój twemu słudze. Lecz jeśli się rozgniewa, wiedz, że zło zostało przez niego postanowione.

⁸ Wyświadcz więc łaskę swemu słudze, bo wszedłeś w przymierze JHWH między swoim sługą a sobą. A jeśli jest we mnie jakaś wina, to ty mnie zabij, bo dlaczego miałbyś mnie prowadzić do swojego ojca?

⁹ Jonatan odpowiedział: Przenigdy to cię nie spotka, bym rzeczywiście wiedział, że zło przez mojego ojca jest postanowione, a nie przyszedł do ciebie i nie doniósł ci o tym!

¹⁰ Dawid więc powiedział do Jonatana: O, gdyby tak ktoś mi doniósł, co odpowie ci twój ojciec, [i czy] twardo?

¹¹ Wtedy Jonatan powiedział do Dawida: Chodź, wyjdźmy w pole. I wyszli obaj w pole.

¹² Tam Jonatan powiedział do Dawida: JHWH, Bóg Izraela, [świadkiem], że jutro lub pojutrze o tej porze wybadam mojego ojca, i czy będzie Dawidowi przychylny czy też nie, zaraz poślę do ciebie i wyjawię ci to.

¹³ Tak niech JHWH uczyni Jonatanowi i do tego doda, jeśli mojemu ojcu spodoba się wyrządzić ci zło, a ja nie wyjawię ci tego i nie odeślę cię, i nie pozwolę ci odejść w pokoju. Niech zatem JHWH będzie z tobą, tak jak był z moim ojcem.

¹⁴ Ale, proszę, jeśli będę jeszcze żył, to, proszę, darz mnie łaską JHWH, a – proszę – jeśli umrę,

¹⁵ to – proszę – nie odetnij swojej łaski od mojego domu na wieki. A – proszę – gdy JHWH będzie wycinał każdego z wrogów Dawida z powierzchni ziemi –

¹⁶ a Jonatan zawarł [przymierze] z domem Dawida – to niech JHWH szuka [odpłaty tylko] z ręki wrogów Dawida.

¹⁷ I raz jeszcze Jonatan złożył przysięgę Dawidowi ze względu na swą miłość do niego, bo pokochał go miłością, [jaką się żywi tylko dla] własnej duszy.

¹⁸ Następnie powiedział mu Jonatan: Jutro będzie nów. Zauważą, że cię nie ma, bo zauważą twe [puste] miejsce.

¹⁹ A pojutrze zejdziesz koniecznie i przyjdziesz na miejsce, w którym ukryłeś się w dniu dzieła, i usiądziesz obok kamienia Ezel.

²⁰ A ja wypuszczę obok [niego] trzy strzały, by strzelić sobie do celu.

²¹ A oto potem wyślę [młodego] sługę: Idź, znajdź strzały! Jeśli wyraźnie powiem do [młodego] sługi: Oto strzały są od ciebie w tę stronę, przynieś je! – to możesz przyjść, bo pokój ci będzie i – jak żyje JHWH – nie ma sprawy.

²² Lecz jeśli tak powiem do młodego: Oto strzały są od ciebie w tamtą stronę! – to idź, bo JHWH cię wysyła.

²³ A oto [świadkiem] tej sprawy, o której rozmawialiśmy, ja i ty, jest między tobą a mną JHWH – na wieki.

²⁴ Dawid ukrył się więc w polu, nastał nów i król zasiadł przy posiłku, aby jeść.

²⁵ A król siedział na swoim siedzisku, jak za każdym razem, na siedzisku przy ścianie, Jonatan powstał, a Abner zasiadł obok Saula i zwrócono uwagę na miejsce Dawida.

²⁶ Tego dnia Saul nie powiedział nic, gdyż powiedział [sobie], że to przypadek – z powodu czystości, bo może nie był czysty.

²⁷ Ale następnego dnia, drugiego po nowiu, zwrócił już uwagę na miejsce Dawida. Saul powiedział do Jonatana, swego syna: Dlaczego syn Jiszaja nie przyszedł ani wczoraj, ani dziś na posiłek?

²⁸ Wtedy Jonatan odpowiedział Saulowi: Dawid bardzo mnie prosił, [bym mu pozwolił pójść] do Betlejem.

²⁹ Powiedział: Zwolnij mnie, proszę, gdyż mamy ofiarę rodzinną w mieście i on tak mi kazał – mój brat. Teraz więc, jeśli znalazłem łaskę w twoich oczach, niech się wyśliznę, proszę, i zobaczę moich braci. Dlatego nie przyszedł do stołu królewskiego.

³⁰ Wtedy zapłonął gniew Saula na Jonatana i powiedział do niego: Synu [kobiety] pokrętnej i krnąbrnej! Czyż nie wiem, że wybierasz syna Jiszaja ku swej hańbie i ku hańbie nagości twojej matki?!

³¹ Bo po wszystkie dni, w których synowi Jiszaja przyjdzie żyć na ziemi, nie ostoisz się ani ty, ani twoje królestwo. A teraz poślij i sprowadź go do mnie, bo to syn śmierci!

³² Wtedy Jonatan odpowiedział Saulowi, swojemu ojcu, tymi słowy: Dlaczego ma umrzeć? Co takiego zrobił?

³³ Wówczas Saul rzucił w niego włócznią, by go zabić. Przez to Jonatan poznał, że postanowione to [już] ze strony jego ojca, aby Dawida uśmiercić.

³⁴ Wstał więc Jonatan od stołu w przypływie gniewu i nie jadł posiłku tego drugiego dnia po nowiu, bo martwił się o Dawida, że jego ojciec go znieważył.

³⁵ A gdy nastał poranek, Jonatan o ustalonej porze wyszedł w pole, a z nim mały chłopiec.

³⁶ I powiedział do swojego chłopca: Biegnij, znajdź, proszę, strzały, które ja wypuszczę. Chłopiec pobiegł, a on wypuścił strzałę tak, by go minęła.

³⁷ A gdy chłopiec dotarł do miejsca strzały, którą wypuścił Jonatan, Jonatan zawołał za chłopcem: Czy strzała od ciebie z tamtej strony?

³⁸ I znów Jonatan zawołał za chłopcem: Szybko, pośpiesz się, nie stój! I chłopiec Jonatana podniósł strzałę, i przyszedł do swego pana.

³⁹ Lecz chłopiec nie wiedział nic – tylko Jonatan i Dawid znali sprawę.

⁴⁰ Potem oddał Jonatan swoje sprzęty chłopcu, którego miał z sobą, i powiedział do niego: Idź, odnieś to do miasta!

⁴¹ A gdy chłopiec odszedł, Dawid powstał zza wzgórka, padł twarzą do ziemi, pokłonił się trzy razy, po czym ucałowali się nawzajem i wspólnie płakali, aż Dawid się zanosił.

⁴² Jonatan zaś powiedział do Dawida: Idź w pokoju! Niech będzie tak, jak sobie my obaj przysięgliśmy w imię JHWH, mówiąc, że JHWH będzie między mną a tobą i między moim potomstwem a twoim potomstwem na wieki.