1 Królewska 22 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Przymierze Achaba z Jehoszafatem

¹ Siedzieli [spokojnie] przez trzy lata – nie było wojny między Aramem a Izraelem.

² Natomiast w trzecim roku zjechał Jehoszafat, król Judy, do króla Izraela.

³ Król Izraela powiedział wtedy do swoich sług: Czy wiecie, że do nas należy Ramot Gileadzkie? My tymczasem zwlekamy z odebraniem go z ręki króla Aramu.

⁴ Zapytał przy tym Jehoszafata: Czy wyruszysz ze mną na wojnę o Ramot Gileadzkie? A Jehoszafat odpowiedział królowi Izraela: Ja [zrobię] tak, jak ty, mój lud, jak twój lud, moje konie, jak twoje konie.

⁵ Lecz Jehoszafat powiedział [jeszcze] do króla Izraela: Dowiedz się jednak, proszę, najpierw o Słowo JHWH.

Zapowiedź klęski

⁶ Król Izraela zgromadził więc proroków, około czterystu ludzi, i zapytał ich: Czy mam wyruszyć na wojnę o Ramot Gileadzkie, czy mam tego zaniechać? A oni odpowiedzieli: Wyrusz, a Pan wyda je w rękę króla.

⁷ Jednak Jehoszafat zapytał: Czy nie ma tu jeszcze jakiegoś proroka JHWH, abyśmy [też] jego zapytali?

⁸ Król Izraela odpowiedział Jehoszafatowi: Jest jeszcze jeden człowiek, przez którego moglibyśmy zapytać JHWH, lecz ja go nienawidzę, gdyż nie prorokuje mi [nigdy] nic dobrego, a tylko to, co złe. To Micheasz, syn Jimli. A Jehoszafat na to: Niech król tak nie mówi.

⁹ Wtedy król Izraela przywołał jednego z urzędników i powiedział: Sprowadź tu szybko Micheasza, syna Jimli.

¹⁰ [W tym czasie] król Izraela i Jehoszafat, król Judy, siedzieli każdy na swoim tronie, odziani w [królewskie] szaty, na klepisku, u wejścia do bramy Samarii, wszyscy prorocy natomiast prorokowali przed nimi.

¹¹ Sedekiasz, syn Kenaany, zrobił sobie nawet żelazne rogi i powiedział: Tak mówi JHWH: Takimi [rogami] będziesz bódł Aramejczyków aż do ich wytępienia.

¹² A pozostali prorocy prorokowali podobnie: Wyrusz na Ramot Gileadzkie, a poszczęści ci się i JHWH wyda je w rękę króla.

¹³ Tymczasem posłaniec, który poszedł przywołać Micheasza, oświadczył mu: Oto, proszę, słowa proroków – jak jedne usta – są dla króla pomyślne. Niech, proszę, twoje słowa będą jak słowo jednego z nich – i zapowiadaj to, co dobre.

¹⁴ Micheasz odpowiedział: Jak żyje JHWH, że będę głosił tylko to, co powie mi JHWH.

¹⁵ Gdy przyszedł do króla, król powiedział do niego: Micheaszu, czy mamy wyruszyć na wojnę o Ramot Gileadzkie, czy tego zaniechać? A on odpowiedział: Wyrusz, a poszczęści ci się i JHWH wyda je w rękę króla.

¹⁶ Wówczas król powiedział do niego: Ileż to razy mam ja cię zaprzysięgać, abyś nie mówił mi [nic innego], jak tylko prawdę w imieniu JHWH?

¹⁷ Wtedy powiedział: Widziałem całego Izraela rozproszonego po górach, jak owce, którym brak pasterza. A JHWH powiedział: Ci nie mają pana. Niech wracają w pokoju każdy do swojego domu.

¹⁸ Wtedy król Izraela powiedział do Jehoszafata: Czy nie mówiłem ci, że nie prorokuje mi nic dobrego, a tylko to, co złe?

¹⁹ A [on jeszcze] dodał: Dlatego słuchaj Słowa JHWH: Widziałem JHWH siedzącego na swoim tronie, a cały zastęp niebios stał przy Nim, z Jego prawej i lewej strony.

²⁰ JHWH zapytał: Kto zwiedzie Achaba, aby wyruszył i poległ pod Ramot Gileadzkim? I ten mówił to, a tamten mówił tamto.

²¹ Wtedy wyszedł Duch, stanął przed JHWH i powiedział: Ja go zwiodę. A JHWH go zapytał: Przez co?

²² I odpowiedział: Wyjdę i stanę się duchem kłamliwym w ustach wszystkich jego proroków. A [On] na to: Zwiedziesz, a też zdołasz. Wyjdź i uczyń tak!

²³ I oto teraz JHWH włożył ducha kłamliwego w usta tych wszystkich twoich proroków, lecz JHWH zapowiedział ci nieszczęście.

²⁴ Wtedy podszedł Sedekiasz, syn Kenaany, uderzył Micheasza w policzek i powiedział: Jak to? Przeszedł duch JHWH ode mnie, by przemawiać przez ciebie?

²⁵ A Micheasz opowiedział: Oto sam to zobaczysz w tym dniu, kiedy wejdziesz do najskrytszej komnaty, aby się ukryć.

²⁶ Wówczas król Izraela powiedział: Weź Micheasza i zaprowadź go z powrotem do Amona, księcia miasta, i do Joasza, syna królewskiego,

²⁷ i powiedz: Tak mówi król: Osadźcie tego w domu więziennym i żywcie skąpo chlebem i wodą, aż przyjdę w pokoju.

²⁸ Wtedy Micheasz powiedział: Jeśli rzeczywiście wrócisz w pokoju, to JHWH przeze mnie nie przemawiał. I powiedział: Słuchajcie [tego wy], wszyscy ludzie!

Klęska pod Ramot Gileadzkim

²⁹ Wyruszył więc król Izraela oraz Jehoszafat, król Judy, na Ramot Gileadzkie.

³⁰ Lecz król Izraela powiedział do Jehoszafata: Przebiorę się i wkroczę do bitwy, a ty pozostań w swoich szatach. I król Izraela przebrał się i wkroczył do bitwy.

³¹ Tymczasem król Aramu nakazał dowódcom rydwanów, których miał trzydziestu dwóch: Nie walczcie z małym ani z wielkim, tylko z samym królem Izraela.

³² Gdy więc dowódcy rydwanów zobaczyli Jehoszafata, powiedzieli [sobie]: To na pewno król Izraela! I skierowali się, by z nim walczyć, a Jehoszafat wykrzyknął.

³³ Kiedy dowódcy rydwanów spostrzegli, że on nie jest królem Izraela, zawrócili od niego.

³⁴ A jakiś wojownik przy swym celowaniu naciągnął łuk i trafił króla Izraela między spojenia i pancerz, tak że [król] powiedział do swojego woźnicy: Zawróć swą ręką i wywieź mnie z pola bitwy, bo jestem ranny.

³⁵ Bitwa jednak wzmogła się tego dnia tak, że król musiał stać w rydwanie naprzeciw Aramejczyków, wieczorem zaś zmarł, a krew z rany spływała do wnętrza rydwanu.

³⁶ A gdy słońce zachodziło, przez obóz przeszedł herold: Każdy do swojego miasta i każdy do swojej ziemi!

³⁷ Król zatem zmarł, przywieziono go do Samarii i pochowano króla w Samarii.

³⁸ A gdy zmywano rydwan nad stawem w Samarii, psy lizały jego krew i kąpały się [w nim] nierządnice, zgodnie ze Słowem JHWH, które wypowiedział.

³⁹ Pozostałe sprawy Achaba i wszystko, czego dokonał, i pałac z kości słoniowej, który zbudował, i wszystkie miasta, które rozbudował, czyż nie zostały one spisane w zwoju Kronik królów Izraela?

⁴⁰ Kiedy Achab spoczął ze swoimi ojcami, władzę po nim objął Achazjasz, jego syn.

Jehoszafat królem Judy

⁴¹ Jehoszafat zaś, syn Asy, objął władzę nad Judą w czwartym roku [panowania] Achaba, króla Izraela.

⁴² Jehoszafat miał trzydzieści pięć lat, kiedy został królem, a panował w Jerozolimie dwadzieścia pięć lat. Jego matka miała na imię Azuba, [a była] córką Szilchiego.

⁴³ [Jehoszafat] kroczył we wszystkim drogą Asy, swojego ojca, nie zbaczał z niej, czyniąc to, co prawe w oczach JHWH.

⁴⁴ Wzniesienia jednak nie znikły, lud nadal składał ofiary i kadził na wzniesieniach.

⁴⁵ Jehoszafat utrzymywał też pokój z królem Izraela.

⁴⁶ Pozostałe sprawy Jehoszafata i potęga, do której doszedł, i to, jak walczył, czyż nie zostało to spisane w zwoju Kronik królów Judy?

⁴⁷ Wymiótł [on] zaś z ziemi pozostałych poświęconych, którzy pozostali jeszcze z czasów Asy, jego ojca.

⁴⁸ W Edomie nie było wtedy króla. Królem był namiestnik.

⁴⁹ Jehoszafat pobudował statki Tarszisz, aby płynęły do Ofiru po złoto, lecz nie popłynęły, gdyż rozbiły się w Esjon-Geber.

⁵⁰ Wtedy to Achazjasz, syn Achaba, powiedział do Jehoszafata: Niech moi słudzy popłyną na statkach z twoimi sługami. Lecz Jehoszafat nie chciał.

⁵¹ Gdy Jehoszafat spoczął ze swoimi ojcami, pochowano go obok jego ojców w Mieście Dawida, jego ojca, a władzę po nim objął Jehoram, jego syn.

Achazjasz królem Izraela

⁵² Achazjasz, syn Achaba, objął w Samarii władzę nad Izraelem w siedemnastym roku [panowania] Jehoszafata, króla Judy, a panował nad Izraelem dwa lata.

⁵³ Czynił on to, co złe w oczach JHWH, i kroczył drogą swojego ojca i drogą swojej matki, i drogą Jeroboama, syna Nebata, który wciągnął w grzech Izraela.

⁵⁴ Służył on Baalowi i kłaniał mu się, i pobudzał do gniewu JHWH, Boga Izraela, tym wszystkim, co czynił także jego ojciec.