Psalmy 39 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018

PSALM 39 Zaduma nad znikomością życia

1 Dla prowadzącego chór — dla Jedutuna.

¹ Dla prowadzącego chór — dla Jedutuna. Psalm Dawida.

Psalm Dawida.

² Stwierdziłem: Będę strzegł moich dróg, Abym nie zgrzeszył językiem. Przytrzymam na uwięzi moje usta, Dopóki stoi przede mną bezbożny.

³ Pogrążyłem się w ciszy, Przestałem mówić o dobru, Lecz mój ból się nasilił.

⁴ Rozpaliło się we mnie serce, Gdy rozmyślałem, zapłonął ogień I przemówiłem tymi słowy:

⁵ PANIE, powiedz, kiedy nadejdzie mój kres, Daj mi znać, ile pozostało mi lat — Niech wiem, jak jestem znikomy!

⁶ Oto wymierzyłeś moje dni na szerokość kilku dłoni, Okres mego życia jest niczym przed Tobą. Tak! Człowiek jest tylko tchnieniem, nawet ten wysoko postawiony. Sela.

⁷ Prawdą jest, że przemieszcza się niczym cień, Prawdą — że na próżno się miota. Gromadzi i nie wie, dla kogo.

⁸ A ja, Panie, czego się spodziewam? Oto moja nadzieja jest w Tobie!

⁹ Ratuj mnie od wszystkich moich przestępstw, Nie wystawiaj na zniewagę bezmyślnego.

¹⁰ Zamilkłem, nie otwieram swoich ust, Ty sprawiłeś to swoim działaniem.

¹¹ Odwróć ode mnie swój cios, Bo ginę pod mocą Twojej ręki.

¹² Karcisz człowieka karami za winę, Niczym mól niszczysz to, co mu miłe — To prawda, człowiek jest tylko tchnieniem. Sela.

¹³ Wysłuchaj, PANIE, mojej modlitwy, Przychyl się do mojego wołania! Nie bądź niemy wobec moich łez! Gdyż dla Ciebie jestem przechodniem, Pielgrzymem — jak wszyscy moi ojcowie.

¹⁴ Odwróć ode mnie swe gniewne spojrzenie, Abym się uśmiechnął, zanim stąd odejdę — na zawsze!