Psalmy 107 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018

PSALM 107 Księga Piąta (Psalmy 107-150 ) Pieśń wdzięczności za powodzenie

¹ Wysławiajcie PANA, ponieważ jest dobry, Ponieważ Jego łaska trwa na wieki!

² Niech to powiedzą odkupieni przez PANA, Ci, których wykupił z ręki gnębiciela,

³ Zebrał z przeróżnych krajów: Ze wschodu i zachodu, Z północy i z południa!

⁴ Błądzili po pustyni, po pustkowiach, Nie mogli znaleźć drogi do miejsc zamieszkałych;

⁵ Dręczył ich głód i pragnienie, Byli też bliscy załamania.

⁶ I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA — A On wyzwolił ich z pognębienia,

⁷ Poprowadził ich prostą drogą, Tak że doszli do miast zamieszkałych przez ludzi.

⁸ Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich,

⁹ Gdyż nakarmił spragnioną duszę, A jej głód zaspokoił dobrem!

¹⁰ Serca ludzi siedzących w ciemności i pogrążonych w mroku, Związanych nędzą i żelazem

¹¹ Z powodu swego buntu przeciw słowom Boga Oraz pogardy dla rad Najwyższego,

¹² Upokorzył mozołem, A gdy się potykali, nie miał im kto pomóc.

¹³ I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA — A On wyzwolił ich z pognębienia;

¹⁴ Wyprowadził z ciemności oraz z gęstego mroku I skruszył to, co ich trzymało w więzieniu.

¹⁵ Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich,

¹⁶ Gdyż wyrwał wrota ze spiżu I połamał żelazne zasuwy.

¹⁷ Potracili rozum, i przez swe nieprawości, przez swoje winy cierpieli.

¹⁸ Obrzydł im wszelki pokarm, Stanęli na progu śmierci.

¹⁹ I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA, A On wyzwolił ich z pognębienia,

²⁰ Posłał swoje Słowo, uzdrowił ich I ochronił przed całkowitym zniszczeniem.

²¹ Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich,

²² Niech złożą dziękczynne ofiary I niech z radością sławią Jego czyny!

²³ Ci, którzy na statkach wyruszyli w morze, Prowadzili handel na zamorskich szlakach,

²⁴ Ci widzieli wielkie dzieła PANA, Jego cuda na bezkresnych głębiach.

²⁵ Oto wydał rozkaz — zerwała się wichura! Podniosły się potężne fale!

²⁶ Parli w górę ku niebu, Pruli w dół, w otchłanie, Ich dusze zastygały w przerażeniu.

²⁷ Zataczali się i chwiali jak pijani, Ich mądrość poszła w rozsypkę.

²⁸ I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA, A On wyzwolił ich z pognębienia,

²⁹ Uciszył wzburzone morze I uspokoił jego fale.

³⁰ Ucieszył ich ten spokój, Uradowało to, że ich wprowadził do upragnionej przystani.

³¹ Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich,

³² Niech Go wywyższają w zgromadzeniu ludu I chwalą Go w radzie starszych!

³³ Zamienił rzeki w pustynię, A źródła wód w suchą ziemię —

³⁴ Z powodu zła swych mieszkańców Żyzna ziemia stała się ugorem.

³⁵ Ale także pustynię zamienił w jeziora I suchą ziemię w źródła.

³⁶ W niej osadził głodnych, A oni wybudowali tam miasto na mieszkanie.

³⁷ Obsiali pola, zasadzili winnice I zebrali obfite plony.

³⁸ Błogosławił im i bardzo się rozrośli, Zadbał też, by nie zabrakło im bydła.

³⁹ [Ich wrogowie natomiast] zmaleli i podupadli Przez ucisk, nieszczęście i rozpacz.

⁴⁰ Dostojnych dotknął pogardą, Zmusił do błądzenia po pustynnych bezdrożach,

⁴¹ Ale ubogiego wyprowadził z nędzy, A jego rodzinę rozmnożył niczym owce w stadzie.

⁴² Prawi to zobaczą — i ogarnie ich radość, Wszelkie bezprawie natomiast zamknie swoje usta.

⁴³ Kto mądry, niech z tego korzysta I niech rozważa w swych myślach przejawy łaski PANA!