Psalmy 105 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018

PSALM 105 Pieśń o zbawczej mocy Pana

¹ Wysławiajcie PANA! Wzywajcie Jego imienia! Głoście wśród ludów Jego dzieła!

² Śpiewajcie Mu! Grajcie Mu! Opowiadajcie o wszystkich Jego cudach!

³ Szczyćcie się Jego świętym imieniem, Niech raduje się serce szukających PANA!

⁴ Szukajcie PANA i Jego mocy, Szukajcie Jego oblicza nieprzerwanie!

⁵ Pamiętajcie o cudach, których dokonał, O znakach i rozstrzygnięciach przez Niego ogłoszonych —

⁶ Wy, potomkowie Abrahama, Jego sługi, I wy, synowie Jakuba, przez Niego wybrani!

⁷ Oto PAN, nasz Bóg: Jego rozstrzygnięcia dotyczą całej ziemi,

⁸ On zawsze pamięta o swoim przymierzu, O Słowie, które przekazał tysięcznym pokoleniom —

⁹ O przymierzu, które zawarł z Abrahamem, Oraz o swej przysiędze złożonej Izaakowi.

¹⁰ Zawarł je jako ustawę dla Jakuba, Jako wieczne przymierze dla Izraela,

¹¹ Powiedział: Tobie dam ziemię Kanaan, Przydzielę ci ją w dziedziczne posiadanie.

¹² A stało się to wtedy, gdy była ich garstka, Byli w niej nieliczni i obcy.

¹³ Wędrowali wówczas od narodu do narodu, Od królestw do kolejnych ludów.

¹⁴ Już wtedy nie pozwolił nikomu ich gnębić, Z ich powodu karał nawet królów:

¹⁵ Nie dotykajcie moich pomazańców I moim prorokom nie wyrządzajcie szkody!

¹⁶ A kiedy zesłał głód na ziemię, Kiedy uszczuplił zapasy chleba,

¹⁷ Posłał przed nimi swojego człowieka, Sprzedanego w niewolę Józefa.

¹⁸ Pęta spodliły jego nogi, Żelazna obręcz skuła szyję,

¹⁹ Jednak do czasu — bo przyszło Jego Słowo, Wypróbowała go zapowiedź PANA.

²⁰ Król posłał sługi i ci go rozkuli, Władca ludów orzekł — i go wypuszczono.

²¹ Następnie ustanowił go panem swego domu I władcą całego swego mienia.

²² Mógł karcić książąt zgodnie ze swą wolą, Dworską starszyznę miał uczyć mądrości.

²³ Tak do Egiptu przybył sam Izrael I Jakub stał się przychodniem w ziemi Chama.

²⁴ A tam Bóg bardzo rozmnożył swój lud, Uczynił go mocniejszym od jego nieprzyjaciół.

²⁵ Następnie zaś odmienił nastroje ludzi w kraju, tak że Jego lud został znienawidzony, Służący Mu padali ofiarą nadużyć.

²⁶ I właśnie wtedy posłał swego sługę Mojżesza Oraz Aarona, którego sobie wybrał,

²⁷ Ci głosili wśród nich Jego słowa, a On popierał je znakami, I tak w ziemi Chama miały miejsce cuda.

²⁸ Zesłał ciemność — i zapadł mrok, Nie przeszkodzili Jego Słowu.

²⁹ Wodę zamienił im w krew I sprawił, że padły ryby.

³⁰ Ich ziemia zaroiła się od żab — Były także w pałacach królewskich.

³¹ Wyrzekł słowo — i nadciągnęły owady, Komary wdarły się w granice.

³² Zamiast deszczu spuścił im grad I płomieniami ognia potraktował ich ziemię.

³³ Uderzył w ich winnice i gaje figowe I połamał drzewa w całym kraju.

³⁴ Wydał rozkaz — i nadciągnęła szarańcza, Wszędzie było chrząszczy bez liku.

³⁵ Te pożarły całą zieleń ich ziemi I pochłonęły owoce ich pól.

³⁶ Uderzył też wszystkich pierworodnych w ich kraju, Pierwociny ich męskiej siły.

³⁷ Potem swój lud wyprowadził ze srebrem i złotem, A w ich plemionach nie było utykającego.

³⁸ Egipt ucieszył się z ich wyjścia, Gdyż padł na ludzi strach z ich powodu.

³⁹ On zaś rozpostarł nad nimi obłok dla osłony I zapalał ogień, by rozświetlał noc.

⁴⁰ Kiedy prosili, zesłał im przepiórki I ich głód zaspokajał, zsyłając z nieba chleb.

⁴¹ Rozłupał też skałę i trysnęło źródło, Pustynia spłynęła strumieniami wód.

⁴² Miał bowiem w pamięci swoje święte Słowo Oraz swojego sługę — Abrahama.

⁴³ To dlatego wyprowadził swój lud wśród wesela, Swoich wybranych — wśród okrzyków radości.

⁴⁴ I tak dał im ziemie obcych narodów, Posiedli dorobek innych ludów,

⁴⁵ By przestrzegali Jego ustaw I trzymali się Jego praw. Alleluja.