Psalmy 104 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018

PSALM 104 Pieśń o mądrości Boga

¹ Błogosław, moja duszo, PANA! PANIE, mój Boże, jakże jesteś wielki! Zdobi Cię świetność i majestat,

² Światłem spowijasz się jak szatą, I niebiosa rozciągasz niczym namiot.

³ Na wodach wznosisz piętra swych komnat, Obłoki czynisz swym rydwanem, Lecisz na skrzydłach wiatru.

⁴ Swoimi posłańcami czynisz wichry, Swoimi podwładnymi płomienie ognia.

⁵ Ziemię oparłeś na jej podstawach I nie zachwieje się na wieki.

⁶ Głębia okryła ją jak szata, Wody stanęły nad górami,

⁷ Lunęły jednak na Twój okrzyk, Spuścił je głos Twojego gromu,

⁸ Z wysokich gór spadły w doliny Do miejsc przez Ciebie wyznaczonych.

⁹ Ty zakreśliłeś im granice, Których przekroczyć nie są w stanie — I nie zawrócą, by znów zalać ziemię.

¹⁰ Ty kierujesz źródła w koryta rzeczne, Płyną strumienie pomiędzy górami,

¹¹ Dają pić polnym zwierzętom, Gaszą pragnienie dzikich osłów.

¹² Nad nimi mieszka ptactwo niebios, Spośród listowia wydaje głos.

¹³ Ty poisz góry z pięter swych komnat I sycisz ziemię owocem swych dzieł.

¹⁴ Sprawiasz, że trawa wyrasta dla bydła I roślinność pod uprawy człowieka, Aby ziemia wydała mu chleb

¹⁵ Oraz wino, które cieszy jego serce, Tak że namaszcza olejkiem swą twarz, I spożywa chleb, który go pokrzepia.

¹⁶ Dorodne są drzewa PANA, Cedry Libanu przez Niego zasadzone.

¹⁷ W ich gałęziach ptaki wiją gniazda, Na ich szczytach bocian buduje sobie dom.

¹⁸ Wysokie góry przeznaczyłeś dla kozic, Skały na schron dla borsuków,

¹⁹ Księżyc do oznaczania pór — Nawet słońce wie, kiedy zajść.

²⁰ Rozciągasz ciemność i nastaje noc; Wtedy budzą się leśne zwierzęta,

²¹ Lwięta ryczą, bo liczą na łup — I na Boga, że im da znaleźć żer.

²² Lecz ze wschodem słońca wszystkie powracają I układają się w swoich legowiskach.

²³ Wtedy z kolei człowiek rusza do swych dzieł, Zabiera się do pracy — i działa do wieczora.

²⁴ Jak liczne są Twoje dzieła, PANIE! Wszystkie dowodzą Twojej mądrości — Ziemia jest pełna Twoich bogactw!

²⁵ Oto morze — wielkie i szerokie, A w nim kłębi się niepoliczony rój Małych i wielkich zwierząt.

²⁶ Po jego powierzchni płyną okręty, A w jego odmętach Lewiatan Bawi się — przez Ciebie stworzony.

²⁷ Wszystkie te stworzenia czekają na Ciebie, Że dasz im jeść w odpowiednim czasie.

²⁸ A kiedy dajesz — korzystają; Gdy otwierasz swą dłoń — nasycają się dobrem.

²⁹ Trwożą się jednak, kiedy skryjesz twarz, Gdy odbierzesz im tchnienie, umierają, Obracają się w proch.

³⁰ Dopiero Twój Duch, na nowo posłany, tworzy je — I tak odnawiasz oblicze ziemi.

³¹ Niech PAN w swojej chwale trwa wiecznie, Niech się raduje swoimi dziełami!

³² Gdy On przygląda się ziemi, ta drży, A kiedy dotyka gór — one dymią.

³³ Będę śpiewał dla PANA, póki żyję, Będę grał memu Bogu, póki jestem.

³⁴ Niech moja pieśń brzmi Mu jak najmilej, Radość w PANU jest moim pragnieniem!

³⁵ Niech znikną grzesznicy z tej ziemi I niech już bezbożnych nie będzie! Błogosław, moja duszo, PANA! Alleluja!