Mateusza 20 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018

Mateusza 20 Przypowieść o robotnikach w winnicy

¹ Królestwo Niebios przypomina bowiem pewnego gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem wynająć robotników do swojej winnicy.

² Uzgodnił z nimi stawkę — denar za dzień — i posłał do pracy.

³ Następnie wyszedł o dziewiątej i zobaczył innych, stojących bezczynnie na rynku.

⁴ Idźcie i wy do winnicy — powiedział — a ja wam sprawiedliwie zapłacę.

⁵ I oni poszli. Potem wyszedł jeszcze w południe i około piętnastej. Postąpił podobnie.

⁶ Gdy wyszedł o siedemnastej, zastał również czekających na pracę. Dlaczego tu bezczynnie stoicie cały dzień? — zapytał.

⁷ Nikt nas nie wynajął — odpowiedzieli. On na to: Idźcie i wy do winnicy.

⁸ Z nastaniem wieczoru właściciel winnicy polecił swojemu zarządcy: Zwołaj robotników i wypłać im dniówkę. Zacznij od ostatnich, a zakończ na pierwszych.

⁹ Podeszli zatem zatrudnieni o siedemnastej i otrzymali po denarze.

¹⁰ Gdy podeszli pierwsi, sądzili, że dostaną więcej, lecz i oni otrzymali po denarze.

¹¹ Po wypłacie zaczęli się burzyć przeciwko gospodarzowi.

¹² Ci ostatni pracowali tylko godzinę — wytykali — a pan potraktował ich na równi z nami, którzy musieliśmy znosić trudy dnia i upał!

¹³ Wtedy gospodarz powiedział jednemu z nich: Nie krzywdzę cię, mój drogi. Czy nie uzgodniliśmy, że dostaniesz denara?

¹⁴ Bierz, co twoje, i idź! Chcę bowiem temu ostatniemu zapłacić tak, jak i tobie.

¹⁵ Czy nie wolno mi z tym, co moje, czynić tego, co chcę? A może krzywym okiem patrzysz na to, że jestem dobry?

¹⁶ W ten sposób ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi.

Trzecia zapowiedź śmierci

¹⁷ Byli w drodze do Jerozolimy. Jezus wziął Dwunastu na stronę i powiedział:

¹⁸ Niedługo dotrzemy do Jerozolimy. Tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i znawcom Prawa. Skażą Go oni na śmierć.

¹⁹ Wydadzą Go też poganom, którzy Go wyśmieją, ubiczują i w końcu ukrzyżują. Lecz On trzeciego dnia zmartwychwstanie.

Prośba matki Jakuba i Jana

²⁰ Wtedy podeszła do Niego matka synów Zebedeusza oraz jej synowie. Pokłoniła Mu się i o coś prosiła.

²¹ Czego sobie życzysz? — zapytał. Spraw — wyjawiła — aby ci dwaj moi synowie zasiedli w Twoim Królestwie, jeden po Twojej prawej, a drugi po lewej stronie.

²² Jezus odpowiedział: Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić z kielicha, który Ja mam do wypicia? Możemy — oświadczyli.

²³ Wprawdzie z mojego kielicha pić będziecie — powiedział — lecz zapewnienie wam miejsca po mojej prawej lub po lewej stronie nie należy do Mnie. Zasiądą na nim ci, którym przygotował je mój Ojciec.

²⁴ Gdy pozostałych dziesięciu uczniów usłyszało o tej rozmowie, oburzyło się na dwóch braci.

²⁵ Wtedy Jezus przywołał ich i powiedział: Wiecie, jak władcy narodów umieją je sobie podporządkować i jak wielcy tego świata potrafią dać im się we znaki.

²⁶ Nie tak ma być pośród was. Kto między wami chciałby stać się wielki, niech postępuje jak służący.

²⁷ I kto między wami chciałby stać na czele, niech będzie jak sługa.

²⁸ Podobnie Syn Człowieczy nie przyszedł, by Mu służono, ale aby służyć i oddać swoje życie na okup za wielu.

Uzdrowienie dwóch niewidomych

²⁹ Kiedy wychodził z Jerycha, podążał za Nim wielki tłum.

³⁰ Gdy dwaj niewidomi, którzy siedzieli przy drodze, usłyszeli, że to Jezus przechodzi, zaczęli wołać: Panie, Synu Dawida, zmiłuj się nad nami!

³¹ Tłum jednak nastawał na nich, chcąc, aby zamilkli. Lecz oni tym głośniej wołali: Panie, Synu Dawida, zmiłuj się nad nami!

³² Wówczas Jezus przystanął, przywołał ich i zapytał: Co chcecie, abym wam uczynił?

³³ A oni: Panie, prosimy, otwórz nam oczy!

³⁴ Jezus zlitował się nad nimi, dotknął ich oczu, a oni natychmiast odzyskali wzrok i poszli za Nim.