مُکاشفہ 7 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

بنی اِسرائیل دے ہِک لکھ چوتالیہہ ہزار اُتے مُہر

¹ اِیندے بعد مَیں ڈِٹھا جو زمین دیاں چارے چُنڈاں اُتے چار فرشتے کھڑے ہَن۔ او زمین دیاں چارے ہواواں کُوں روکی کھڑے ہَن تاں جو زمین یا سمندر یا کہیں درخت اُتے ہوا نہ چلے۔

² وَل مَیں ہِک بئے فرشتے کُوں مشرق کنُوں اُتے چڑھدے ڈِٹھا جیندے کولھ زندہ خُدا دی مُہر ہئی۔ اُوں اُنہاں چارے فرشتیاں کُوں جِنہاں کُوں زمین تے سمندر کُوں نُقصان پُچاوݨ دا اِختیار ڈِتا گِیا ہا، اُچی اواز ءچ آکھیا،

³ ”جِیں ویلے تئیں اساں آپنڑے خُدا دے بندیاں دے متھیاں اُتے مُہر نہ لا گِھنوں، زمین تے سمندر تے درختاں کُوں نُقصان نہ پُچائے۔“

⁴ وَل مَیں سُنڑیا جو جیہڑے لوکاں اُتے مُہر کیتی گئی ہئی، اُنہاں دا شمار ہِک لکھ چوتالیہہ ہزار (1,44,000) ہا تے او بنی اِسرائیل دے سارے قبیلیاں ءچوں ہَن۔

⁵ یہُوداہ دے قبیلہ ءچوں بارہاں ہزار (12,000) اُتے مُہر کیتی گئی، رُوبِن دے قبیلہ ءچوں بارہاں ہزار اُتے، جد دے قبیلہ ءچوں بارہاں ہزار اُتے،

⁶ آشر دے قبیلہ ءچوں بارہاں ہزار اُتے، نفتالی دے قبیلہ ءچوں بارہاں ہزار اُتے، منسّی دے قبیلہ ءچوں بارہاں ہزار اُتے،

⁷ شمعون دے قبیلہ ءچوں بارہاں ہزار اُتے، لاوی دے قبیلہ ءچوں بارہاں ہزار اُتے، اِشکار دے قبیلہ ءچوں بارہاں ہزار اُتے،

⁸ زبُولُون دے قبیلہ ءچوں بارہاں ہزار اُتے، یُوسف دے قبیلہ ءچوں بارہاں ہزار اُتے تے بِنیمِین دے قبیلہ ءچوں بارہاں ہزار اُتے مُہر کیتی گئی۔

بہُوں وڈی بِھیڑ

⁹ اِیندے بعد جِیں ویلے مَیں نِگاہ کیتی تاں ڈِٹھا جو ہر قوم، قبیلہ، اُمت تے اہل زبان دی ہِک ایجھی وڈی بِھیڑ ہے جِیندا شمار کرݨ ممکن نئیں۔ او چِٹے کپڑے پا تے تخت تے لیلے دے سامنڑے کھڑی ہئی۔ تے او ہتھاں ءچ کھجور دیاں لڑیاں گِھدے ہوئے

¹⁰ اُچی اواز ءچ آدھی پئی ہئی، ”نجات ساڈے خُدا دی طرفوں، جیہڑا تخت اُتے بیٹھے، تے لیلے دی طرفوں مِلدی ہے۔“

¹¹ تے سارے فرشتے تخت دے چودھارُوں تے اُنہاں بزُرگاں تے چارے جانداراں دے چودھارُوں کھڑے ہَن۔ وَل او تخت دے سامنڑے مُنہ دے بھار ڈھے پئے تے خُدا کُوں سجدہ کر تے

¹² آکھنڑ لگے ”آمین! حمد تے جلال تے حِکمت تے شُکر تے عزت تے قُدرت تے طاقت ہمیشاں تئیں ساڈے خُدا دی ہووے۔ آمین۔“

¹³ وَل بزُرگاں ءچوں ہِک مَیں کنُوں پُچھیا جو ”ایہ چِٹے کپڑے پاتے ہوئے کوݨ لوک ہِن تے کِتھوں آئے ہِن؟“

¹⁴ مَیں جواب ڈِتا ”میڈے آقا! ایہ تاں تُساں ای جانڑدے ہیوے۔“ وَل اُوں آکھیا جو ”ایہ لوک او ہِن جیہڑے وڈی مُصیبت ءچوں نِکل تے آئے ہِن۔ اُنہاں آپنڑے کپڑے لیلے دے خون نال دھو تے چِٹے کیتے ہِن۔

¹⁵ اِیں واسطے او خُدا دے تخت دے سامنڑے حاضر ہِن تے ڈینہہ رات اُوندی ہیکل ءچ اُوندی عبادت کریندے ہِن تے او جیہڑا تخت اُتے بیٹھے، اُنہاں ءچ سکونت کریسی۔

¹⁶ او نہ تاں کڈھائیں بُکھے تھیسن تے نہ ترِسّے۔ نہ اُنہاں کُوں دُھپ تنگ کریسی تے نہ گرمی۔

¹⁷ کیوں جو او لیلا جیہڑا تخت دے اَدھ ءچ ہے، اُنہاں دا آجڑی ہوسی تے اُنہاں کُوں زندگی دے پانڑی دے چشمیاں تئیں گِھن ویسی۔ تے خُدا اُنہاں دے اکھیں دے سارے ہنجُو پُونجھ ڈیسی۔“