مُکاشفہ 4 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

اسمان اُتے حمد تے ستایش

¹ اِنہاں گالھیں دے بعد مَیں نِگاہ چاتی تاں اسمان ءچ ہِک دروازہ کُھلیا ہویا ڈِٹھا تے اُوں نرسِنگے جیہی اواز کُوں جئیں پہلے میڈے نال گالھ کیتی ہئی، ایہ اکھیندے ہوئے سُنڑیا جو ”اِتھاں اُتاں آ وَنج۔ مَیں تیکُوں او گالھیں ڈِکھیساں، جِنہاں دا اِیندے بعد تھیوݨ ضرور ہے۔“

² وَل میں رُوح القُدس دے اثر ءچ آ گِیا تے کیا ڈیدھا ہاں جو اسمان اُتے ہِک تخت ہے تے اُوندے اُتے کوئی بیٹھا ہے۔

³ تے جیہڑا تخت اُتے بیٹھا ہا، او ڈیکھنڑ ءچ یشب تے عقیق وانگُوں نظر آندا ہا تے ہِک پِینگھ جیہڑی زمُرد وانگُوں ہئی، تخت دے چودھارُوں ہئی۔

⁴ اُوں تخت دے چودھارُوں چوِّیہہ تخت ہَن جِنہاں اُتے چوِّیہہ بزُرگ چِٹے کپڑے پاتی بیٹھے ہَن تے اُنہاں دے سِراں اُتے سونے دے تاج ہَن۔

⁵ اُوں تخت ءچوں بجلیاں تے گجکار دیاں اوازاں نِکلدیاں پئیاں ہَن۔ تخت دے سامنڑے سَت چراغ بلدے پئے ہَن جیہڑے خُدا دیاں سَت رُوحاں ہِن۔

⁶ تے اُوں تخت دے سامنڑے بَلّور آلی کار ہِک شیشے دا سمندر ہئی۔ تخت دے اَدھ ءچ تے چودھارُوں چار جاندار ہَن جِنہاں دے اگُوں پِچُھوں اکھیں ای اکھیں ہَن۔

⁷ پہلا جاندار ببرشیر وانگُوں ہا، ڈُوجھا ڈاند وانگُوں، تریجھے دی شکل اِنسان وانگُوں ہئی تے چوتھا اُڈدے ہوئے عقاب وانگُوں ہا۔

⁸ تے چارے جانداراں دے چِھی چِھی کھمب ہَن، تے ایہ ہر پاسُوں تے کھمباں دے اندرُوں وی اکھیں نال بھرے ہوئے ہَن۔ تے او ڈینہہ رات رُکے بغیر ایہ آدھے راہندے ہَن، ”قدُّوس، قدُّوس، قدُّوس خُداوند، قادر مُطلق خُدا جیہڑا ہا، جیہڑا ہے تے جیہڑا آوݨ آلا ہے۔“

⁹ جڈاں وی او جاندار اُوندی تمجید، عزت تے شُکرگزاری کریندے ہِن جیہڑا تخت اُتے بیٹھے تے ہمیشاں تئیں زندہ ہے،

¹⁰ تاں او چوِّیہہ بزُرگ اُوندے اگُوں ڈھے پوندے ہِن جیہڑا تخت اُتے بیٹھے تے اُونکُوں جیہڑا ہمیشاں تئیں زندہ ہے سجدہ کریندے ہِن۔ او آپنڑے تاج اُوں تخت دے سامنڑے رکھ تے ایہ آدھے ہِن جو

¹¹ ”اے خُداوند ساڈے خُدا تُوں ای جلال، عزت تے قُدرت دے لائق ہیں، کیوں جو تَیں ای ساریاں چیزاں کُوں خلق کیتے، تے او ساریاں تیڈی ای مرضی نال وجود ءچ آئیاں ہِن۔“