مُکاشفہ 18 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

بابل دا ڈھاونڑا

¹ اِیندے بعد مَیں ہِک بئے فرشتہ کُوں اسمان کنُوں لہندے ڈِٹھا۔ او وڈے اِختیار آلا ہا تے اُوندے نُور کنُوں ساری زمین روشن تھی گئی۔

² اُوں اُچی اواز ءچ ہکل ڈے تے آکھیا، ”ڈھے پِیا! عظیم شہر بابل ڈھے پِیا! او بدرُوحاں دا گھر بنڑ گِیا تے ہر بدرُوح دے راہنڑ دی جاہ تے ہر ناپاک تے مکرُوہ پکھیاں دے ٹِکنڑ دی جاہ تھی گِیا۔

³ کیوں جو ساریاں قوماں اُوندی حرام کاری تے مستی دی شراب پی تے ڈھے پئیاں ہِن۔ زمین دے بادشاہاں اُوندے نال زِنا کیتا، دُنیا دے تاجر اُوندی بے حد عیاشی تُوں دولت مند تھی گئے۔“

⁴ وَل مَیں اسمان کنُوں ہِک بئی اواز ایہ آدھے سُنڑی جو ”میڈی اُمت دے لوکو، اُوندے ءچوں نِکل آؤ تاں جو تُساں اُوندے گُناہاں ءچ شریک نہ تھیؤ تے اُوندیاں آفتاں تُہاڈے اُتے نہ آوݨ۔

⁵ کیوں جو اُوندے گُناہاں دا ڈھیر اسمان تئیں لگ گئے تے خُدا اُوندیاں بدکاریاں یاد کیتیاں ہِن۔

⁶ جِینویں بابل کیتے، تُساں وی اُوندے نال اُونویں ای کرو۔ اُونکُوں اُوندے کماں دا ڈُونڑا بدلہ ڈیؤ، تے جِتنا پیالہ اُوں بھر تے ڈِتے، تُساں اُوں کنُوں ڈُونڑا بھر تے اُونکُوں ڈیؤ۔

⁷ جِتنی شان تے عیاشی نال اُوں زندگی گُزاری، اُتنے ای عذاب تے غم ءچ اُونکُوں سَٹ ڈیؤ کیوں جو او آپنڑے دل ءچ آدھی ہے جو ’مَیں تخت اُتے ملکہ بنڑی بیٹھی ہاں کوئی بیوہ تاں نئیں تھی گئی مَیں کڈھائیں ماتم نہ کریساں۔‘

⁸ اِیں واسطے ہِکو ڈینہہ ءچ آفتاں یعنی موت، ماتم تے کال اُونکُوں آن پکڑیسن او بھاہ ءچ سڑ تے سواہ تھی ویسی کیوں جو اُوندی عدالت کرݨ آلا خُداوند خُدا قُدرت آلا ہے۔“

⁹ جِیں ویلے ساری زمین دے بادشاہ، جِنہاں اُوندے نال زِنا کیتا تے اُوندی عیاشی ءچ شریک تھئے، اُوندے سڑن دا دُھوواں ڈیکھسن تاں اُوندے کیتے روسن تے ماتم کریسن،

¹⁰ تے اُوندا عذاب ڈیکھ تے ڈر کنُوں دُور وَنج کھڑسن تے اکھیسن ”افسوس! افسوس! عظیم شہر، زور آلے شہر بابل! صرف ہِک گھنٹے ءچ ای تیکُوں سزا مِل گئی۔“

¹¹ زمین دے تاجر اُوندے کیتے رو تے ماتم کریسن کیوں جو اُنہاں دا مال ہُنڑ کوئی مُل نئیں گِھندا۔

¹² یعنی سونا، چاندی، قیمتی پتھر، موتی، شاندار لینن، جامنی کپڑے، ریشمی، رتّے کپڑے، قِسم قِسم دی خوشبودار لکڑ، ہاتھی دے ڈنداں نال بنڑی ہر چیز، قیمتی لکڑ، پِتّل، لُوہے تے سنگِ مرمر نال بنڑی ہر چیز،

¹³ دار چینی، مصالحے، عُود، مُر، لُبان، انگُور دا رَس، زیتون دا تیل، میدہ تے کنڑک، ڈھانڈے، بھیڈاں، گھوڑے تے رَتھ تے بندے غُلاماں دے طور تے۔

¹⁴ او اکھیسن ”تیڈے مَن پسند میوے تیڈے تُوں ویندے ریہے۔ تیڈیاں لذیذ تے شاندار چیزاں تیڈے ہتھ کنُوں نِکل گئیاں۔ ہُنڑ او تیکُوں کڈھائیں نہ مِلسن۔“

¹⁵ تے اِنہاں چیزاں دے تاجر، جیہڑے اُوندے سببّوں دولت مند بنڑ گئے ہَن، اُوندا عذاب ڈیکھ تے ڈر نال پرے کھڑ تے روسن تے ماتم کریسن۔

¹⁶ تے اکھیسن ”افسوس! افسوس! او عظیم شہر جیہڑا مہین لینن، جامنی تے رتّے کپڑے پَیندا ہا تے سونے، قیمتی پتھر تے موتیاں نال سجیا راہندا ہا۔

¹⁷ صرف ہِک گھنٹے ءچ اُوندی اِتنی وڈی دولت برباد تھی گئی“ تے بحری جہازاں دے سارے کپتان، مسافر، جہاز چلاوݨ آلے تے جتنے وی سمندر دے ذریعے تجارت کریندے ہَن، دُور کھڑے تھی ویسن۔

¹⁸ او اِیں شہر دے سڑن دا دُھوواں ڈیکھسن تے افسوس نال اکھیسن ”کیہڑا شہر اِیں عظیم شہر وانگُوں ہا؟“

¹⁹ او آپنڑے سِراں اُتے مِٹی سٹیسن تے رو رو تے ماتم کریسن تے چیخ تے اکھیسن ”افسوس! افسوس! عظیم شہر، جیندی دولت دے سببّوں سبھ بحری جہازاں آلے مالدار تھی گئے ہَن، صرف ہِک گھنٹے ءچ او تباہ کر ڈِتا گئے۔“

²⁰ ”اسمانو اُوندی تباہی اُتے خوشی مناؤ مُقدّسو، رسُولو تے نبیو خوشی مناؤ کیوں جو خُدا تُہاڈے حق ءچ فیصلہ کر تے اُوندی عدالت کیتی ہے۔“

²¹ وَل ہِک بئے زور آور فرشتے وڈی چکّی دے پُڑ وانگُوں ہِک پتھر چاتا تے اُونکُوں سمندر ءچ ایہ آدھے ہوئے سَٹ ڈِتا جو ”بابل دا عظیم شہر وی اِینویں ای زور نال سٹیا ویسی تے وَل اُوندا کڈھائیں پتا نہ چلسی۔

²² سِتار وجاوݨ آلیاں، گاوݨ آلیاں، بانسری وجاوݨ آلیاں تے نرسِنگے وجاوݨ آلیاں دی اواز تیڈے ءچ ولا کڈھائیں سُنڑائی نہ ڈیسی۔ کوئی وی پیشہ ور تے کہیں وی قِسم دا کاریگر تیڈے ءچ کڈھائیں نہ مِلسی۔ تے چکّی دی اواز تیڈے ءچ کڈھائیں سُنڑائی نہ ڈیسی۔

²³ چراغ دی روشنی ولا کڈھائیں تیڈے ءچ نہ چمکسی گھوٹ تے کُنوار دیاں اوازاں کڈھائیں تیڈے ءچ سُنڑائی نہ ڈیسن کیوں جو تیڈے تاجر دُنیا دے وڈے وڈے لوک ہَن تے تیڈی جادُوگری نال ساریاں قوماں گُمراہ تھی گئیاں۔

²⁴ تے اُوں شہر ءچوں نبیاں تے مُقدّساں دا خون مِلیا بلکہ سبھ لوکاں دا خون جیہڑے زمین اُتے قتل کیتے گئے ہَن۔“