مُکاشفہ 16 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

خُدا دے قہر دیاں آفتاں دے مُنگر

¹ وَل مَیں ہیکل ءچوں ہِک اُچی اواز سُنڑی جئیں اُنہاں ستّے فرشتیاں کُوں ایہ آکھیا، ”ونجو، خُدا دے قہر دے سَت مُنگراں کُوں زمین اُتے وِیٹ ڈیؤ۔“

² پہلا فرشتہ گِیا تے اُوں آپنڑا مُنگر زمین اُتے وِیٹ ڈِتا۔ اِیندے نال جیہڑے لوکاں اُتے اُوں حیوان دا نشان لگا ہا تے جیہڑے اُوں بُت دی عبادت کریندے ہَن، اُنہاں دے جِسماں اُتے بہُوں بُرے تے درد ناک مَلے نِکل آئے۔

³ وَل ڈُوجھے فرشتے آپنڑا مُنگر سمندر اُتے وِیٹ ڈِتا تے سارا سمندر مُردے دے خون وانگُوں تھی گِیا تے سمندر ءچ سارے جاندار مر گئے۔

⁴ وَل تریجھے فرشتے آپنڑا مُنگر دریاواں تے چشمیاں دے پانڑی اُتے وِیٹ ڈِتا تے اُنہاں دا پانڑی وی خون بنڑ گِیا۔

⁵ وَل مَیں پانڑیاں اُتے اِختیار رکھنڑ آلے فرشتہ کُوں ایہ آدھے ہوئے سُنڑیا جو ”اے قدُّوس خُدا، تُوں جیہڑا ہیں تے جیہڑا ہَویں، تُوں ایجھے فیصلے کرݨ ءچ عادل ہیں،

⁶ کیوں جو اُنہاں تیڈے مُقدّساں تے نبیاں دا خون وہایا تے تَیں اُنہاں کُوں پِیوݨ کیتے خون ای ڈِتا۔ او اِیندے ای لائق ہِن۔“

⁷ وَل مَیں قُربان گاہ ءچوں ایہ اواز سُنڑی جو ”اے خُداوند، قادر ِ مُطلق خُدا، بے شک تیڈے فیصلے سچے تے راست ہِن۔“

⁸ وَل چوتھے فرشتے آپنڑا مُنگر سِجھ اُتے وِیٹ ڈِتا تے سِجھ کُوں لوکاں کُوں بھاہ نال ساڑن دا اِختیار ڈِتا گِیا۔

⁹ لوک گرمی دی شِدت پارُوں سڑ گئے تے خُدا دے ناں دی توہین کرݨ لگے، جیہڑا اِنہاں آفتاں اُتے اِختیار رکھیندے۔ اُنہاں توبہ کرݨ تے خُدا دی تعریف کرݨ تُوں اِنکار کر ڈِتا۔

¹⁰ وَل پنجویں فرشتے آپنڑا مُنگر حیوان دے تخت اُتے وِیٹ ڈِتا جیندے نال اُوندی بادشاہی ءچ اندھارا تھی گِیا۔ لوک شدید درد دے سببّوں آپنڑیاں زباناں کپنڑ لگے،

¹¹ تے آپنڑے ڈُکھاں تے مَلّیاں دی وجہ کنُوں اسمان دے خُدا دے ناں دی توہین کرݨ لگے پر اُنہاں آپنڑے کماں تُوں توبہ نہ کیتی۔

¹² وَل چِھینویں فرشتے آپنڑا مُنگر وڈے فرات دریا اُتے وِیٹ ڈِتا تے دریا دا پانڑی سُک گِیا تاں جو مشرق دے بادشاہاں دے آوݨ کیتے راہ تیار تھی ونجے۔

¹³ وَل مَیں اژدہے دے مُنہ کنُوں تے حیوان دے مُنہ کنُوں تے کُوڑے نبی دے مُنہ کنُوں ڈیڈراں دی شکل وانگُوں ترے ناپاک رُوحاں کُوں نِکلدے ڈِٹھا۔

¹⁴ ایہ بدرُوحاں ہِن جِنہاں دا کم شیطانی کرِشمے ڈِکھاوݨ ہے۔ ایہ بدرُوحاں ساری دُنیا دے بادشاہاں دے کولھ ویندیاں ہِن تاں جو اُنہاں کُوں اُوں جنگ کیتے جمع کرݨ جیہڑی قادر ِ مُطلق خُدا دی عدالت دے عظیم ڈینہہ تھیسی۔ [خُداوند فرمیندے]

¹⁵ ”ڈیکھو! مَیں چور وانگُوں آندا پِیا ہاں مُبارک ہے او جیہڑا جاگدا راہندے تے آپنڑی پُشاک کُوں حفاظت نال رکھیندے۔ اِینویں نہ تھیوے جو او ننگا پِھرے تے لوک اُوندا ننگا پن ڈیکھنڑ۔“

¹⁶ وَل بدرُوحاں اُنہاں سارے بادشاہاں کُوں اُوں جاہ جمع کیتا جِیندا ناں عبرانی ءچ ”ہرمجدون“ ہے۔

¹⁷ وَل ستویں فرشتے آپنڑا مُنگر ہوا اُتے وِیٹ ڈِتا تے ہیکل دے تخت ءچوں ہِک وڈی اواز ایہ آدھی ہوئی سُنڑائی ڈِتی جو ”پُورا تھی گِیا!“

¹⁸ وَل بجلیاں تے گجکار دیاں آوازاں پیدا تھیّاں تے ہِک بہُوں وڈا زلزلہ آیا۔ اِنسان دے زمین اُتے پیدا تھیوݨ دے ویلے تُوں اَج تئیں ایجھا زلزلہ کڈھائیں نہ آیا ہا۔

¹⁹ تے او عظیم شہر بابل پھٹ تے ترے ٹوٹے تھی گِیا تے قوماں دے شہر وی تباہ تھی گئے۔ اِینویں خُدا اُوں وڈے شہر بابل دیاں بُرائیاں یاد کیتیاں تاں جو اُونکُوں آپنڑے قہر دے شراب نال بھریا ہویا مُنگر پِلاوے۔

²⁰ ہر ہِک جزیرہ آپنڑی جاہ کنُوں کِھسک گِیا تے پہاڑاں دا پتا نہ چلیا۔

²¹ تے اسمان کنُوں لوکاں اُتے مَنڑ مَنڑ دے ننڑاوے ڈھٹھے۔ ایہ آفت بہُوں ای سخت ہئی، اِیں واسطے لوک ننڑاوے ڈھاوݨ دی آفت دی وجہ کنُوں خُدا دے ناں دی توہین کرݨ لگے۔