مُکاشفہ 15 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

سَت فرشتے تے آخری سَت آفتاں

¹ وَل مَیں اسمان ءچ ہِک بِیا عظیم تے حیران کرݨ آلا نشان ڈِٹھا یعنی سَت فرشتے سَت آفتاں گِھدی کھڑے ہَن۔ ایہ آفتاں آخری ہِن کیوں جو اِنہاں نال خُدا دا قہر ختم تھی ویندے۔

² وَل مَیں شیشے وانگُوں ہِک سمندر ڈِٹھا جیندے ءچ بھاہ رَلی پئی ہئی۔ اُوں شیشے دے سمندر دے کولھ او لوک کھڑے ہَن جیہڑے حیوان تے اُوندے بُت تے اُوندے ناں دے عدد اُتے غالب آئے ہَن۔ اُنہاں دے ہتھاں ءچ خُدا دے ڈِتے ہوئے سِتار ہَن۔

³ تے او خُدا دے بندہ مُوسیٰ دا گیت تے لیلے دا گیت گاندے پئے ہَن، ”اے خُداوند، قادر ِ مُطلق خُدا! تیڈے کم کتنے عظیم تے عجیب ہِن۔ اے قوماں دے ازلی بادشاہ! تیڈیاں راہاں راست تے سچیاں ہِن۔

⁴ اے خُداوند! کوݨ تیڈا خوف نہ منیسی تے کوݨ تیڈے ناں دی تمجید نہ کریسی؟ کیوں جو صرف تُوں ای قدُّوس ہیں۔ ساریاں قوماں آ تے تیڈے سامنڑے سجدہ کریسن کیوں جو تیڈے صداقت دے کم ظاہر تھی گئے ہِن۔“

⁵ اِنہاں گالھیں دے بعد مَیں ڈِٹھا جو عہد دا تمبُو یعنی ہیکل اسمان ءچ کھول ڈِتی گئی۔

⁶ تے اُوں ہیکل ءچوں سَت فرشتے سَت آفتاں گِھدی ہوئے باہر آئے۔ او صاف چمکدی ہوئی لینن دی پُشاک پاتے ہوئے ہَن تے سینے اُتے سنہری سینہ بند بدھی کھڑے ہَن۔

⁷ وَل چار جانداراں ءچوں ہِک، اُنہاں سَت فرشتیاں کُوں سونے دے سَت مُنگر ڈِتے جیہڑے ہمیشاں تئیں زندہ راہنڑ آلے خُدا دے قہر نال بھرے پئے ہَن۔

⁸ ساری ہیکل خُدا دے جلال تے اُوندی قُدرت دے دُھوئیں نال بھریج گئی تے اُنہاں فرشتیاں دیاں سَت آفتاں ختم تھی ونجنڑ تئیں کوئی اُوں ہیکل ءچ داخل نہ تھی سگیا۔