مُکاشفہ 11 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

ڈُو گواہ

¹ وَل میکُوں ناپنڑ کیتے ڈنڈے جِیہا ہِک کانا ڈِتا گِیا تے ڈسایا گِیا جو ”اُٹھی تے خُدا دی ہیکل تے قُربان گاہ کُوں ناپ تے اُتھاں عبادت کرݨ آلیاں کُوں گِنڑ۔

² پر ہیکل دے باہر آلے صحن کُوں چھوڑ ڈیویں تے اُونکُوں نہ ناپیں کیوں جو او غیر قوماںکُوں ڈے ڈِتا گئے۔ او بِتالیہہ مہینیاں تئیں مُقدّس شہر کُوں لتڑیندے راہسن۔

³ مَیں آپنڑے ڈُو گواہاں کُوں اِختیار ڈیساں تے او ٹاٹ ولھیٹ تے ہِک ہزار ڈُو سو سَٹھ (1,260) ڈینہہ تئیں نبُوّت کریسن۔“

⁴ ایہ زیتون دے ڈُو درخت تے ڈُو چراغ دان ہِن جیہڑے زمین دے مالک دے حضُور کھڑے ہِن۔

⁵ جے کوئی اُنہاں کُوں نُقصان پُچاوݨ چاہوے تاں اُنہاں دے مُنہ ءچوں بھاہ نِکلدی ہے تے اُنہاں دے دُشمنڑاں کُوں کھا ویندی ہے۔ جیہڑا کوئی اُنہاں کُوں نُقصان پُچاوݨ چاہسی، او وی ضرور اِینویں ای ہلاک تھیسی۔

⁶ اُنہاں کُوں ایہ اِختیار ہے جو اسمان کُوں بند کر ڈیوݨ تاں جو اُنہاں دی نبُوّت دے ڈینہاں ءچ بارش نہ تھیوے۔ تے اُنہاں کُوں پانڑی اُتے اِختیار ہے جو خون ءچ تبدیل کر ڈیوݨ تے جِیں ویلے وی چاہوݨ قِسم قِسم دیاں آفتاں، زمین اُتے نازل کرݨ۔

⁷ جِیں ویلے او آپنڑی گواہی ڈے ڈیسن تاں بے تَل کھڈے کنُوں نِکلنڑ آلا حیوان اُنہاں اُتے حملہ کریسی تے اُنہاں اُتے غالب آ تے اُنہاں کُوں مار سٹیسی۔

⁸ تے اُنہاں دیاں لاشاں اُوں وڈے شہر دیاں سڑکاں اُتے پئیاں راہسن جِینکُوں علامتی طور تے سدُوم تے مِصر دا ناں ڈِتا گئے۔ اُوں شہر ءچ ساڈا خُداوند وی صلیب اُتے چڑھایا گِیا ہا۔

⁹ تے مختلف اُمتاں، قبیلیاں، زباناں تے قوماں دے لوک اُنہاں دیاں لاشاں کُوں ساڈھے ترے ڈینہہ تئیں ڈیدھے راہسن تے اُنہاں کُوں دفناوݨ نہ ڈیسن۔

¹⁰ زمین دے راہنڑ آلے اُنہاں دی موت اُتے شادمان تھی تے خوشی منیسن تے ہِک ڈُوجھے کُوں تحفے بھجیسن کیوں جو اُنہاں ڈوہائیں نبیاں، زمین آلیاں کُوں ستایا ہا۔

¹¹ پر ساڈھے ترے ڈینہہ بعد خُدا دی طرفوں اُنہاں ءچ زندگی دا دم پُھونکیا گِیا تے او آپنڑے پیراں اُتے کھڑے تھی گئے۔ اُنہاں دے ڈیکھنڑ آلیاں اُتے بہُوں خوف چھا گِیا۔

¹² وَل اُنہاں کُوں اسمان کنُوں ہِک اُچی اواز سُنڑائی ڈِتی جیہڑی ایہ آدھی پئی ہئی جو ”اِتھاں اُتے آ ونجو۔“ تے او بدلاں اُتے سوار تھی تے دُشمنڑاں دے ڈیدھے ڈیدھے اسمان اُتے چلے گئے۔

¹³ اُوں ویلے ہِک وڈا زلزلہ آیا تے شہر دا ڈاہواں حصہ ڈھے پِیا۔ سَت ہزار لوک اُوں زلزلے نال مارے گئے تے جیہڑے باقی بچ گئے، اُنہاں دہشت زدہ تھی تے اسمان دے خُدا دی تعریف کیتی۔

¹⁴ ڈُوجھا افسوس تھی گِیا۔ ہُنڑ ڈیکھو تریجھا افسوس جلدی تھیوݨ آلا ہے۔

ستواں نرسِنگا

¹⁵ جِیں ویلے ستویں فرشتے آپنڑا نرسِنگا وجایا تاں اسمان کنُوں اُچیاں اوازاں آوݨ لگیاں جیہڑیاں ایہ آدھیاں پئیاں ہَن، ”دُنیا دی بادشاہی ساڈے خُداوند تے اُوندے مسیح دی تھی گئی ہے تے او ہمیشاں تئیں بادشاہی کریندا راہسی۔“

¹⁶ تے اُنہاں چوِّیہہ بزُرگاں جیہڑے خُدا دے حضُور آپنڑے آپنڑے تخت اُتے بیٹھے ہَن، مُنہ دے بھار ڈھے تے خُدا کُوں سجدہ کیتا

¹⁷ تے آکھیا جو ”اے خُداوند، قادر ِ مُطلق خُدا، تُوں جیہڑا ہیں تے ہَویں اساں تیڈا شُکر کریندے ہیں کیوں جو تَیں آپنڑے عظیم اِختیار کُوں اِستعمال کر تے بادشاہی کیتی۔

¹⁸ قوماں کاوڑ ءچ آ گئیاں تے تیڈا عذاب نازل تھیّا۔ ہُنڑ ویلا آ گِیا ہے جو مُردیاں دی عدالت کیتی ونجے تے تُوں آپنڑے خدمت گُزار نبیاں تے مُقدّساں کُوں تے چھوٹے وڈیاں کُوں جیہڑے تیڈا خوف منیندے ہِن، اجر بخشیں تے جِنہاں زمین اُتے تباہی مچائی ہئی اُنہاں کُوں تباہ کر ڈِتا ونجے۔“

¹⁹ وَل خُدا دی ہیکل جیہڑی اسمان ءچ ہے کھول ڈِتی گئی تے اُوندے اندر اُوندے عہد دا صندوق نظر آیا۔ تے بجلیاں تے گجکار دیاں اوازاں پیدا تھیّاں، زلزلہ آیا تے بہُوں ننڑاوے پئے۔