متّی 25 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

ڈاہ کُنواریاں دی مثال

¹ ”اُوں ویلے اسمان دی بادشاہی اُنہاں ڈاہ کُنواریاں وانگُوں ہوسی جیہڑیاں آپنڑے ڈیوے گِھن تے گھوٹ دے اِستقبال کیتے نِکلیاں۔

² اُنہاں ءچوں پنج بیوقُوف تے پنج عقل مند ہَن۔

³ جیہڑیاں بیوقُوف ہَن اُنہاں ڈیوے تاں نال گِھن گِھدے پر آپنڑے نال تیل نہ گِھدا۔

⁴ پر جیہڑایاں عقلمند ہَن اُنہاں آپنڑے ڈیویاں دے علاوہ کُپیاں ءچ تیل وی آپنڑے نال گِھن گِھدا۔

⁵ جِیں ویلے گھوٹ دے آوݨ ءچ دیر تھی گئی تاں سبھ ہنگلاوݨ لگیاں تے سَم گئیاں۔

⁶ اَدھ رات کُوں شور مچ گِیا جو ’ڈیکھو گھوٹ آ گئے، اُوندے اِستقبال کیتے ونجو۔‘

⁷ اِیں گالھ اُتے ساریاں کُنواریاں جاگ پئیاں تے آپنڑے آپنڑے ڈیوے بالنڑ لگیاں۔

⁸ بیوقُوف کُنواریاں عقل مند کُنواریاں کُوں آکھیا، ’آپنڑے تیل ءچوں کُجھ ساکُوں وی ڈے ڈیؤ، کیوں جو ساڈے ڈیوے وِسمدے ویندے ہِن۔‘

⁹ عقل مند کُنواریاں جواب ڈِتا، ’نئیں، متاں ایہ تیل ساڈے تے تُہاڈے ڈوہائیں کیتے کافی نہ ہووے۔ چنگا اِیہو ہے جو تُساں دُکان تے ونجو تے آپنڑے کیتے مُل گِھن گِھنو۔‘

¹⁰ جیہڑے ویلے او تیل گِھننڑ ویندیاں پئیاں ہَن تاں گھوٹ آ گِیا تے جیہڑیاں تیار ہَن گھوٹ دے نال شادی دی دعوت ءچ اندر چلیاں گئیاں تے دَر بند تھی گِیا۔

¹¹ وَل او باقی کُنواریاں وی آ گئیاں تے آکھنڑ لگیاں، ’ مالک! مالک! ساڈے کیتے دَر کھول ڈیؤ۔‘

¹² پر اُوں جواب ڈِتا، ’مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو مَیں تُہاکُوں نئیں جانڑدا۔‘

¹³ اِیں واسطے جاگدے راہو کیوں جو تُساں نہ اُوں ڈینہہ کُوں جانڑدے ہیوے نہ اُوں ویلے کُوں۔

ترے نوکراں دی مثال

¹⁴ اسمان دی بادشاہی اِینویں ہوسی: ہِک بندے کہیں دُور دے مُلک ونجنڑا ہا۔ اُوں آپنڑے نوکراں کُوں سڈیا تے آپنڑاں مال اُنہاں دے حوالے کر ڈِتا۔

¹⁵ اُوں ہر ہِک کُوں اُوندی قابلیت دے مطابق تقسیم کر ڈِتا، ہِک کُوں سونے دے سِکیاں دے پنج تھیلے، ڈُوجھے کُوں ڈُو تے تریجھے کُوں ہِک تے وَل او سفر اُتے روانہ تھی گِیا۔

¹⁶ جِیں نوکر کُوں پنج تھیلے مِلے ہَن اُوں فوراً وَنج تے کاروبار کیتا تے پنج تھیلے بئے کَما گِھدے۔

¹⁷ اِینویں ای جِینکُوں ڈُو مِلے ہَن اُوں ڈُو بئے کَما گِھدے۔

¹⁸ پر جِیں بندے کُوں ہِک توڑا مِلیا ہا اُوں وَنج تے زمین کھٹ تے آپنڑے مالک دی رقم لُکا ڈِتی۔

¹⁹ بہُوں عرصہ بعد اُنہاں دا مالک وَل آیا تے نوکراں کنُوں حساب گِھننڑ لگا۔

²⁰ جِینکُوں پنج تھیلے مِلے ہَن او پنج تھیلے بئے گِھن تے آیا تے آکھنڑ لگا، ’مالک! تُساں میکُوں پنج تھیلے ڈِتے ہَن۔ ڈیکھو مَیں پنج تھیلے بئے کمائے ہِن۔‘

²¹ اُوندے مالک اُونکُوں آکھیا، ’شاباش میڈے چنگے تے اِیماندار نوکر۔ تُوں تھوڑے ءچ اِیماندار ریہا۔ مَیں تیکُوں بہُوں ساریاں چیزاں دا مُختار بنڑیساں۔ آپنڑے مالک دی خوشی ءچ شریک تھی۔‘

²² جِینکُوں ڈُو تھیلے مِلے ہَن او وی آیا تے آکھنڑ لگا، ’ مالک! تُساں میکُوں ڈُو تھیلے ڈِتے ہَن، ڈیکھو مَیں ڈُو تھیلے بئے کَما گِھدن۔‘

²³ اُوندے مالک اُونکُوں آکھیا، ’شاباش میڈے چنگے تے اِیماندار نوکر۔ تُوں تھوڑے ءچ اِیماندار ریہا، مَیں تیکُوں بہُوں ساریاں چیزاں دا مُختار بنڑیساں۔ آپنڑے مالک دی خوشی ءچ شریک تھی۔‘

²⁴ وَل جِینکُوں ہِک تھیلہ مِلیا ہا او وی آیا تے آکھنڑ لگا، ’ مالک! مَیں جانڑدا ہاں جو تُساں سخت بندے ہیوے، تے جِتھاں نئیں رہایا اُتھوں کپیندے ہیوے، تے جِتھاں نئیں کِھنڈایا، اُتھوں جمع کریندے ہیوے۔

²⁵ اِیں واسطے مَیں ڈر گِیا تے تُہاڈی رقم زمین ءچ دبا ڈِتی۔ ڈیکھو جیہڑا تُہاڈا ہے، او ایہ ہے۔‘

²⁶ اُوندے مالک جواب ڈِتا، ’ شریر تے آلسی نوکر! جے تیکُوں پتہ ہا جو جِتھاں مَیں نئیں رہایا اُتھوں کپیندا ہاں، تے جِتھاں بیج نئیں چھٹیا اُتھوں جمع کریندا ہاں،

²⁷ تاں تیکُوں لازم ہا جو میڈی رقم ساہوکاراں کُوں ڈیندا تاں جو مَیں وَل آ تے آپنڑی رقم منافع نال وصُول کر گِھندا۔

²⁸ ہُنڑ اِینویں کرو جو اِیں کنُوں او تھیلہ گِھن گِھنو تے ڈاہ تھیلے آلے کُوں ڈے ڈیؤ۔

²⁹ کیوں جو جیندے کولھ ہے اُونکُوں بِیا وی ڈِتا ویسی تے اُوندے کولھ زیادہ تھی ویسی۔ پر جیندے کولھ کُجھ نئیں، اُوندے کنُوں او وی جیہڑا اُوندے کولھ ہے گِھن گِھدا ویسی۔

³⁰ تے اِیں بے کار نوکر کُوں باہر اندھارے ءچ سَٹ ڈیؤ۔ اُتھاں رووݨ تے ڈنداں دا پِیہوݨ ہوسی۔‘

یسُوع بادشاہ تے آخری عدالت

³¹ جِیں ویلے اِبنِ آدم آپنڑے جلال ءچ آسی تے سارے فرشتے اُوندے نال آسن تاں او آپنڑے جلالی تخت اُتے بَہسی۔

³² وَل ساریاں قوماں اُوندے حضُور جمع کیتیاں ویسن تے او لوکاں کُوں ہِک ڈُوجھے کنُوں اِینویں اَنج کریسی جِینویں آجڑی بھیڈاں کُوں بکریاں کنُوں اَنج کریندے۔

³³ او بھیڈاں کُوں آپنڑے سجے پاسُوں تے بکریاں کُوں آپنڑے کھبے پاسُوں کھڑیسی۔

³⁴ وَل بادشاہ آپنڑے سجے پاسے آلیاں کُوں اکھیسی، ’آؤ میڈے باپ دے مُبارک لوکو، اُوں بادشاہی کُوں جیہڑی دُنیا بنڑݨ تُوں پہلے تُہاڈے کیتے تیار کیتی گئی ہے، میراث ءچ گِھنو۔

³⁵ کیوں جو مَیں بُکھا ہم تے تُساں میکُوں کھانڑا کھوایا۔ مَیں ترِسّا ہم تے تُساں میکُوں پانڑی پِلایا۔ پردیسی ہم تے تُساں میکُوں آپنڑے گھر ءچ جاہ ڈِتی۔

³⁶ ننگا ہم تے تُساں میکُوں کپڑے پوائے۔ بیمار ہم تے تُساں میڈی ڈیکھ بھال کیتی، قید ءچ ہم تے تُساں میکُوں مِلنڑ آئے۔‘

³⁷ وَل نیک لوک جواب ءچ اُونکُوں اکھیسن، ’مالک! اساں کِیں ویلے تُہاکُوں بُکھا ڈیکھ تے کھانڑا کھوایا یا ترِسّا ڈیکھ تے پانڑی پِلایا؟

³⁸ اساں کِیں ویلے تُہاکُوں پردیسی ڈیکھ تے گھر ءچ جاہ ڈِتی یا ننگا ڈیکھ تے کپڑے پوائے؟

³⁹ اساں کِیں ویلے تُہاکُوں بیمار یا قید ءچ ڈیکھ تے تُہاکُوں مِلنڑ آئے؟‘

⁴⁰ بادشاہ جواب ڈیسی مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو ’جِیں ویلے تُساں میڈے اِنہاں سبھ کنُوں چھوٹیاں بِھرانواں ءچوں کہیں ہِک نال ایہ سلوک کیتا تاں میڈے نال کیتا۔‘

⁴¹ وَل او آپنڑے کھبے پاسے آلیاں کُوں اکھیسی، ’لعنتیو! میڈے سامنڑے کنُوں پرے تھی ونجو، تے اُوں ہمیشاں تئیں بلنڑ آلی بھاہ ءچ چلے ونجو جیہڑی ابلیس تے اُوندے فرشتیاں کیتے تیار کیتی گئی ہے۔

⁴² کیوں جو مَیں بُکھا ہم تے تُساں میکُوں کھانڑا نہ کھوایا۔ مَیں ترِسّا ہم تے تُساں میکُوں پانڑی نہ پِلایا۔

⁴³ پردیسی ہم تے تُساں میکُوں آپنڑے گھر ءچ جاہ نہ ڈِتی، ننگا ہم تے تُساں میکُوں کپڑے نہ پوائے، بیمار تے قید ءچ ہم تے تُساں میکُوں مِلنڑ نہ آئے۔‘

⁴⁴ وَل او وی جواب ءچ اکھیسن، ’ مالک! اساں کِیں ویلے تُہاکُوں بُکھا یا ترِسّا یا پردیسی یا ننگا یا بیمار یا قید ءچ ڈیکھ تے تُہاڈی خدمت نہ کیتی؟‘

⁴⁵ وَل او اُنہاں کُوں جواب ڈیسی، ’مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو جِیں ویلے تُساں اِنہاں ساریاں کنُوں چھوٹیاں ءچوں کہیں دے نال ایہ سلوک نہ کیتا تاں میڈے نال نہ کیتا۔‘

⁴⁶ تے اِنہاں کُوں ہمیشاں دی سزا مِلسی پر راستباز کُوں ہمیشاں دی زندگی۔“