متّی 24 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

یروشلیم دی بربادی دی پیشن گوئی

¹ یسُوع ہیکل کنُوں نِکل تے ویندا پِیا ہا جو اُوندے شاگرد اُوندے کولھ آئے تاں جو اُونکُوں ہیکل دیاں عمارتاں ڈِکھاوݨ۔

² اُوں اُنہاں کُوں آکھیا، ”کیا تُساں اِنہاں سبھ عمارتاں کُوں ڈیدھے ہیوے؟ مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو اِتھاں کوئی پتھر اُتے پتھر باقی نہ راہسی بلکہ سبھ کُجھ ڈھا ڈِتا ویسی۔“

مُصیبتاں تے تکلیفاں

³ وَل جِیں ویلے یسُوع زیتون دے پہاڑ اُتے بیٹھا ہا تاں اُوندے شاگرد کلھیپے ءچ اُوندے کولھ آ تے آکھنڑ لگے، ”ساکُوں ڈساؤ جو ایہ گالھیں کڈݨ تھیسن، تے تُہاڈی آمد تے دُنیا دے خاتمے دا نشان کیا ہوسی؟“

⁴ یسُوع جواب ءچ آکھیا، ”خبردار! کوئی تُہاکُوں گُمراہ نہ کر ڈیوے۔

⁵ کیوں جو بہُوں سارے میڈے ناں نال آسن تے اکھیسن جو ’مَیں المسیح ہاں،‘ تے بہُوں سارے لوکاں کُوں گُمراہ کریسن۔

⁶ تُساں جنگاں تے جنگاں دیاں افواہاں سُنڑسو۔ خبردار! گھبرا نہ وَنجائے، کیوں جو اِنہاں دا تھیوݨ لازم ہے۔ پر اُوں ویلے خاتمہ نہ تھیسی۔

⁷ کیوں جو قوم اُتے قوم تے سلطنت اُتے سلطنت چڑھائی کریسی۔ تے جاہ جاہ کال تے زلزلے آسن۔

⁸ پر ایہ سارے گالھیں تاں مُصیبتاں دا صرف شروع ای ہوسن۔

⁹ اُوں ویلے لوک تُہاکُوں پکڑ تے سخت سزاواں ڈیسن تے قتل کریسن۔ تے سبھ قوماں میڈے ناں دے سببّوں تُہاڈے نال دُشمنڑی رکھیسن۔

¹⁰ اُوں ویلے بہُوں سارے لوک اِیمان کنُوں پِھر ویسن تے ہِک ڈُوجھے کُوں پکڑویسن تے آپس ءچ دُشمنڑی رکھیسن۔

¹¹ بہُوں سارے کُوڑے نبی اُٹھی کھڑے تھیسن تے بہُوں سارے لوکاں کُوں گُمراہ کر ڈیسن۔

¹² بدکاری دے ودھ ونجنڑ پارُوں لوکاں دی محبت ٹھڈی پے ویسی۔

¹³ پر جیہڑا آخر تئیں برداشت کریسی اُوہو نجات پیسی۔

¹⁴ تے بادشاہی دی اِیں خوشخبری دی تبلیغ ساری دُنیا ءچ کیتی ویسی تاں جو سبھ قوماں کیتے گواہی ہووے، وَل خاتمہ تھیسی۔

ہیکل دی بے حُرمتی دی پیشنگوئی

¹⁵ بس جِیں ویلے تُساں اُوں اُجاڑن آلی مکرُوہ شے کُوں جِیندا ذِکر دانی ایل نبی کیتے، مُقدّس جاہ اُتے کھڑا ڈیکھو (پڑھن آلا سمجھ گِھنے)

¹⁶ تاں اُوں ویلے جیہڑے یہُودیہ ءچ ہووݨ، او پہاڑاں اُتے بھج ونجنڑ۔

¹⁷ جیہڑا چھت اُتے ہووے او گھر ءچوں کُجھ گِھننڑ کیتے تلے نہ لہوے۔

¹⁸ تے جیہڑا رَڑھ ءچ ہووے، آپنڑا کپڑا گِھننڑ کیتے پِچُھوں نہ ونجے۔

¹⁹ پر اُنہاں اُتے افسوس جیہڑیاں اُنہاں ڈینہاں ءچ حاملہ ہوسن تے جیہڑیاں کھیر پِلیندیاں ہوسن!

²⁰ بس دُعا کرو جو تُہاکُوں سیالے ءچ یا سبت دے ڈینہہ بھجنڑاں نہ پووے۔

²¹ کیوں جو اُوں ویلے ایجھی وڈی مُصیبت ہوسی جو دُنیا دے شروع کنُوں نہ تاں اَج تئیں آئی ہے، نہ ولا کڈھائیں آسی۔

²² جے او ڈینہہ گھٹ نہ کیتے ویندے تاں کوئی بندہ زندہ نہ بچدا، پر خُدا دے چُنڑے ہوئے لوکاں دی خاطر او ڈینہہ گھٹائے ویسن۔

²³ اُوں ویلے جے کوئی تُہاکُوں آکھے جو ’المسیح اِتھاں ہے‘ یا ’اُتھاں ہے،‘ تاں یقین نہ کرائے۔

²⁴ کیوں جو کُوڑے المسیح تے کُوڑے نبی اُٹھی کھڑے تھیسن تے ایجھے وڈے وڈے نشان تے عجیب کم ڈِکھیسن جو جے ممکن ہووے تاں خُدا دے چُنڑے ہوئے لوکاں کُوں وی گُمراہ کر ڈیوݨ۔

²⁵ ڈیکھو، مَیں تُہاکُوں پہلے ای ڈسا ڈِتے۔

²⁶ اِیں واسطے جے کوئی تُہاکُوں آکھے جو ’ڈیکھو او بیابان ءچ ہے،‘ تاں باہر نہ وَنجائے یا ایہ جو ’او اندر کوٹھڑیاں ءچ ہے،‘ تاں یقین نہ کرائے۔

²⁷ کیوں جو جِینویں بجلی مشرق کنُوں چمک تے مغرب تئیں ڈِکھالی ڈیندی ہے، اُونویں ای اِبنِ آدم دا آوݨ ہوسی۔

²⁸ کیوں جو جِتھاں مُردار ہے اُتھاں گیجھ وی جمع تھی ویسن۔

اِبنِ آدم دی آمد

²⁹ تے فوراً اُنہاں ڈینہاں دی مُصیبت دے بعد سِجھ اندھارا تھی ویسی تے چَن آپنڑی روشنی نہ ڈیسی، تے اسمان کنُوں تارے ڈھاسن، تے اسمان دیاں طاقتاں ہلائیاں ویسن۔

³⁰ اُوں ویلے اِبنِ آدم دا نشان اسمان اُتے ظاہر تھیسی، تے دُنیا دیاں سبھ قوماں چھاتی پِٹسن تے اِبنِ آدم کُوں بدلاں اُتے قُدرت تے وڈے جلال نال آندے ڈیکھسن۔

³¹ وَل او آپنڑے فرشتیاں کُوں نرسِنگے دی اُچی اواز نال بھجیسی، تے او اُوندے چُنڑے ہوئے لوکاں کُوں چارے پاسُوں یعنی اسمان دے ہِک سرے کنُوں ڈُوجھے تئیں جمع کریسن۔

ہنجیر دے درخت کنُوں سبق

³² ہُنڑ ہنجیر دے درخت کنُوں ہِک سبق سِکھو۔ جِینویں ای اُوندی لڑی نرم تھیندی تے پتر نِکلدے ہِن تاں تُساں جاݨ گِھندے ہیوے جو گرمی آوݨ آلی ہے۔

³³ اِینویں ای، جِیں ویلے تُساں اِنہاں سبھ گالھیں کُوں تھیندا ڈیکھو تاں سمجھ گِھنائے جو اِبنِ ِ آدم نیڑے ہے بلکہ دروازے اُتے ہے۔

³⁴ مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو جئیں تئیں ایہ سبھ گالھیں پُوریاں نہ تھی ونجنڑ، اِیں نسل دا خاتمہ نہ تھیسی۔

³⁵ اسمان تے زمین ٹَل ویسن پر میڈے گالھیں کڈھائیں نہ ٹَلسن۔

یسُوع دے آوݨ دے ڈینہہ کُوں کوئی نئیں جانڑدا

³⁶ پر اُوں ڈینہہ تے اُوں ویلے دے بارے ءچ کوئی نئیں جانڑدا، نہ اسمان دے فرشتے نہ پوتر پر صرف باپ۔

³⁷ جِینویں نُوح دے ڈینہاں ءچ تھیّا ہا، اُونویں ای اِبنِ آدم دے آوݨ ویلے تھیسی۔

³⁸ کیوں جو طوفان کنُوں پہلے دے ڈینہاں ءچ نُوح دے کشتی ءچ ونجنڑ دے ڈینہہ تئیں لوک کھاندے پِیندے تے شادی ویاہ کریندے ہَن۔

³⁹ اُنہاں کُوں خیال وی نہ ہا جو کیا تھیوݨ آلا ہے، جئیں تئیں طوفان آیا تے اُنہاں سبھ کُوں وہا تے گِھن نہ گِیا۔ اِبنِ آدم دے آوݨ ویلے وی اِینویں ای تھیسی۔

⁴⁰ اُوں ویلے ڈُو بندے رَڑھ ءچ ہوسن، ہِک گِھن گِھدا ویسی تے ڈُوجھا چھوڑ ڈِتا ویسی۔

⁴¹ ڈُو عورتاں چکّی پِیہندیاں ہوسن۔ ہِک گِھن گِھدی ویسی تے ڈُوجھی چھوڑ ڈِتی ویسی۔

⁴² بس جاگدے راہو کیوں جو تُساں نئیں جانڑدے جو تُہاڈا مالک کیہڑے ڈینہہ آسی۔

⁴³ پر یاد رکھو جو جے گھر دے مالک کُوں پتہ ہوندا جو چور رات کُوں کیہڑے ویلے آسی، تاں او جاگدا راہندا تے آپنڑے گھر ءچ سَندھ نہ مارݨ ڈیندا۔

⁴⁴ اِیں واسطے تُساں وی تیار راہو کیوں جو جِیں ویلے تُہاکُوں توقع وی نہ ہوسی اِبنِ آدم آ ویسی۔

دیانتدار تے بددیانت نوکر

⁴⁵ او دیانتدار تے عقلمند نوکر کیہڑا ہے، جِینکُوں اُوندا مالک آپنڑے گھر دے بئے نوکراں چاکراں اُتے مقرر کرے، تاں جو اُنہاں کُوں ویلے نال کھانڑا ڈِتا کرے؟

⁴⁶ مُبارک ہے او نوکر جِیندا مالک آ تے اُونکُوں اِینویں ای کریندا ڈیکھے۔

⁴⁷ مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو او اُونکُوں آپنڑی ساری جائیداد دا مُختار بنڑا ڈیسی۔

⁴⁸ پر جے او نوکر بُرا ہووے تے آپنڑے دل ءچ آکھے جو ’میڈے مالک کُوں آوݨ ءچ اجنڑ تاں دیر ہے،‘

⁴⁹ تے آپنڑے ساتھیاں کُوں مارݨ کُٹنڑ لگے تے شرابیاں نال کھاوݨ پِیوݨ شروع کرے،

⁵⁰ تاں اُوندا مالک کہیں ایجھے ڈینہہ جو جِیں ویلے نوکر کُوں اُوندے آوݨ دی اُمید نہ ہوسی تے کہیں ایجھے ویلے جیندی اُونکُوں خبر وی نہ ہوسی، وَل آسی۔

⁵¹ تے خُوب کوڑے مروا تے اُونکُوں منافقاں ءچ شامل کر ڈیسی جِتھاں رووݨ تے ڈنداں دا پِیہوݨ ہوسی۔“