متّی 18 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

سبھ کنُوں وڈا کوݨ ہے؟

¹ اُوں ویلے شاگرد یسُوع دے کولھ آئے تے پُچھنڑ لگے ”اسمان دی بادشاہی ءچ سبھ کنُوں وڈا کوݨ ہے؟“

² اُوں ہِک بال کُوں سڈیا تے اُونکُوں اُنہاں دے اَدھ ءچ کھڑا کیتا

³ تے آکھیا، ”مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو جے تُساں توبہ نہ کرو تے بالاں وانگُوں نہ بنڑو تاں تُساں اسمان دی بادشاہی ءچ اصلُوں داخل نہ تھیسو۔

⁴ بس جیہڑا کوئی آپنڑے آپ کُوں اِیں بال وانگُوں چھوٹا بنڑیسی اُوہو اسمان دی بادشاہی ءچ سبھ کنُوں وڈا ہوسی۔

⁵ تے جیہڑا کوئی ایجھے بال کُوں میڈے ناں ءچ قبول کریندے او میکُوں قبول کریندے۔

گُناہ دی ازمائش

⁶ پر جیہڑا کوئی اِنہاں چھوٹیاں ءچوں جیہڑے میڈے اُتے اِیمان گِھن آئے ہِن کہیں کیتے اِیمان تُوں گُمراہ تھیوݨ دا سبب بنڑدے، اُوندے کیتے اِیہو چنگا ہے جو چکّی دا پُڑ اُوندی گِچی ءچ پا تے اُونکُوں ڈونگھے سمندر ءچ بوڈ ڈِتا ونجے۔

⁷ گُمراہ کرݨ آلیاں چیزاں دی وجہ کنُوں اِیں دُنیا اُتے افسوس ہے۔ ایجھیاں ٹھوکراں دا ہووݨ تاں ضرور ہے پر اُوں بندے اُتے افسوس جیندی وجہ کنُوں ٹھوکر لگے۔

⁸ بس جے تیڈا ہتھ یا تیڈا پیر تَیں کنُوں گُناہ کراوے تاں اُونکُوں کپ تے سَٹ ڈے۔ تیڈا ٹُنڈا یا منڈا تھی تے زندگی ءچ داخل تھیوݨ، تیڈا ڈوہائیں پیراں سمیت ہمیشاں تئیں بلنڑ آلی بھاہ ءچ سٹے ونجنڑ کنُوں چنگا ہے۔

⁹ تے جے تیڈی اکھ تَیں کنُوں گُناہ کراوے تاں اُونکُوں کڈھ سَٹ۔ تیڈے کیتے ہِک اکھ نال زندگی ءچ داخل تھیوݨ، ڈوہائیں اکھیں ہوندے ہوئے جہنم دی بھاہ ءچ سَٹ ڈِتے ونجنڑ کنُوں چنگا ہے۔

گُم تھئی بھیڈ دی مثال

¹⁰ خبردار اِنہاں چھوٹیاں ءچوں کہیں کُوں ناچیز نہ سمجھو کیوں جو مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو اُنہاں دے فرشتے اسمان اُتے ہر ویلے میڈے اسمانی باپ دا مُنہ ڈیدھے ہِن۔

¹¹ [کیوں جو اِبنِ آدم گُم تھئے ہوئیاں کُوں گولھنڑ تے نجات ڈیوݨ آیا ہے۔]

¹² تُہاڈا کیا خیال ہے؟ جے کہیں بندے دیاں سو بھیڈاں ہووݨ تے اُنہاں ءچوں ہِک گُم تھی ونجے تاں کیا او ودھانوے بھیڈاں کُوں چھوڑ تے اُوں گُم تھئی کُوں پہاڑاں اُتے نہ گولھیسی؟

¹³ تے جے او اُونکُوں گولھ گِھنے تاں مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو او اُنہاں ودھانوے کنُوں جیہڑیاں گُم نئیں تھئیاں، اُوں بھیڈ دی زیادہ خوشی کریسی۔

¹⁴ اِینویں ای تُہاڈا اسمانی باپ ایہ نئیں چاہندا جو اِنہاں چھوٹیاں ءچوں ہِک وی ہلاک تھیوے۔

جِیں ویلے کوئی گُناہ کرے

¹⁵ جے تیڈا بِھرا تیڈے خلاف گُناہ کرے تاں وَنج تے کلھیپے ءچ اُونکُوں سمجھا۔ جے او تیڈی سُنڑے تاں سمجھ گِھن جو تَیں آپنڑے بِھرا کُوں پا گِھدے۔

¹⁶ پر جے او نہ سُنڑے تاں تُوں آپنڑے نال ہِک یا ڈُو بئے بندے گِھن وَنج تاں جو ہر گالھ دے ڈُو یا ترے گواہ ہووݨ۔

¹⁷ جے او اُنہاں دی وی نہ سُنڑے تاں کلیسیا کُوں ڈسا، تے جے او کلیسیا دی وی نہ سُنڑے تاں اُونکُوں محصُول گِھننڑ آلیاں تے غیر قوماں دے برابر جاݨ۔

منع کرنڑاں تے اِجازت ڈیونڑاں

¹⁸ مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو جیہڑا کُجھ تُساں زمین اُتے بدھیسو او اسمان اُتے بدھیسی، تے جیہڑا کُجھ تُساں زمین اُتے کُھلیسو او اسمان اُتے کِھلسی۔

¹⁹ مَیں تُہاکُوں ولا آدھا ہاں جو جے تُہاڈے ءچوں ڈُو بندے زمین اُتے کہیں شے کیتے اِتفاق نال دُعا کریسن تاں او میڈے اسمانی باپ دی طرفوں اُنہاں کیتے تھی ویسی۔

²⁰ کیوں جو جِتھاں ڈُو یا ترے میڈے ناں ءچ کٹھے ہِن اُتھاں مَیں اُنہاں دے وچال ہاں۔“

معاف نہ کرݨ آلے نوکر دی مثال

²¹ اُوں ویلے پطرس کولھ آ تے اُونکُوں پُچھیا، ”مالک! جے میڈا بِھرا میڈا گُناہ کریندا راہوے تاں مَیں اُونکُوں کِتی پھیری معاف کراں؟ کیا سَت پھیری؟“

²² یسُوع اُونکُوں جواب ڈِتا، ”مَیں تیکُوں سَت پھیری نئیں بلکہ سَت دے ستّر پھیری معاف کرݨ کیتے آدھا ہاں۔

²³ بس اسمان دی بادشاہی اُوں بادشاہ وانگُوں ہے جئیں آپنڑے نوکراں تُوں حساب گِھننڑ چاہیا۔

²⁴ جِیں ویلے او حساب گِھننڑ لگا تاں ہِک بندہ اُوندے سامنڑے حاضر کیتا گِیا جیندے اُتے ارباں دے حساب نال قرض ہا۔

²⁵ پر کیوں جو اُوندے کولھ قرض لہاوݨ کیتے کُجھ نہ ہا، اُوندے مالک حُکم ڈِتا جو اُونکُوں، اُوندی ذال تے اُوندے بالاں کُوں تے جیہڑا کُجھ اُوندا ہے سبھ کُجھ ویچ ڈِتا ونجے تے قرض وصُول کر گِھدا ونجے۔

²⁶ بس نوکر مُنہ دے بھار ڈھے تے اُوندی مِنت کیتی، ’ مالک! میکُوں مُہلت ڈیؤ۔ مَیں تُہاڈا سارا قرض لہا ڈیساں۔‘

²⁷ مالک کُوں نوکر اُتے ترس آیا تے اُونکُوں چھوڑ ڈِتا تے اُوندا سارا قرض معاف کر ڈِتا۔

²⁸ جِیں ویلے او نوکر باہر نِکلیا تاں اُونکُوں اُوندے ساتھیاں ءچوں ہِک مِلیا جئیں تُوں اُوں سو دینار گِھننڑاں ہا۔ اُوں اُونکُوں پکڑ تے اُوندا گلا گھُٹیا تے آکھیا جو ’میڈا قرض واپس ڈے۔‘

²⁹ بس اُوندے ساتھی اُوندے اگُوں ڈھے تے اُوندی مِنت کیتی جو ’میکُوں مُہلت ڈیؤ۔ مَیں تُہاکُوں سارا قرض ڈے ڈیساں۔‘

³⁰ پر اُوں ہِک نہ سُنڑی بلکہ اُونکُوں قید خانے ءچ سَٹ ڈِتا تاں جو قرض ڈیوݨ تئیں اُتھائیں راہوے۔

³¹ جِیں ویلے اُوندے ڈُوجھے ساتھیاں ایہ ڈِٹھا تاں او بہُوں ڈُکھی تھئے تے مالک دے کولھ وَنج تے اُونکُوں سارا حال سُنڑایا۔

³² وَل اُوندے مالک اُونکُوں سڈوا تے آکھیا، ’ شریر نوکر! مَیں تیڈا سارا قرض اِیں واسطے بخش ڈِتے جو تَیں میڈی مِنت کیتی ہئی۔

³³ کیا تیکُوں لازم نہ ہا جو جِینویں مَیں تیڈے اُتے رحم کیتے تُوں وی آپنڑے ساتھی اُتے رحم کریندا؟‘

³⁴ تے مالک کاوڑ ءچ اُوں نوکر کُوں سپاہیاں دے حوالے کر ڈِتا تاں جو قرض ڈیوݨ تئیں قید ءچ راہوے۔

³⁵ میڈا اسمانی باپ وی تُہاڈے نال اِینویں ای کریسی جے تُہاڈے ءچوں ہر ہِک آپنڑے بِھرا کُوں دل تُوں معاف نہ کرے۔“