لُوقا 7 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

یسُوع رومی صوبہ دار دے نوکر کُوں شِفا ڈیندے

¹ جِیں ویلے یسُوع ایہ گالھیں لوکاں کُوں سُنڑا گِھدیاں تاں کفرنحُوم ءچ آیا۔

² اُوں ویلے رومی فوج دے کہیں صوبہ دار دا ہِک نوکر جیہڑا اُونکُوں عزیز ہا، بیماری کنُوں مرݨ دے قریب ہا۔

³ اُوں یسُوع دے بارے ءچ سُنڑ تے یہُودیاں دے کئی بزُرگاں کُوں اُوندے کولھ بھیجیا تے اُونکُوں درخاست کیتی جو او آ تے اُوندے نوکر کُوں شِفا ڈیوے۔

⁴ او یسُوع دے کولھ آئے تے اُوندی مِنت کر تے آکھنڑ لگے جو ”ایہ بندہ اِیں لائق ہے جو تُساں اُوندی خاطر ایہ کرو

⁵ کیوں جو او ساڈی قوم نال محبت رکھیندے تے ساڈے عبادت خانہ کُوں وی اُوں بنڑوائے۔“

⁶ یسُوع اُنہاں دے نال چلیا۔ پر جِیں ویلے او اُوندے گھر دے نیڑے پُجیا تاں صوبیدار کُجھ دوستاں دے ذریعے اُونکُوں اکھوا بھیجیا جو ”مالک! تکلیف نہ کرو، کیوں جو مَیں اِیں لائق نئیں جو تُساں میڈی چھت تلے آؤ۔

⁷ اِیں واسطے مَیں آپنڑے آپ کُوں وی اِیں لائق نہ سمجھیا جو تُہاڈے کولھ آنواں۔ بلکہ زبان کنُوں آکھ ڈیؤ تاں میڈا نوکر شِفا پا گِھنسی۔

⁸ کیوں جو مَیں خود وی کہیں بئے دے اِختیار ءچ ہاں تے سپاہی میڈے ماتحت ہِن، تے جیہڑے ویلے مَیں ہِک کُوں آدھا ہاں جو ’وَنج‘ تاں او ویندے، تے ڈُوجھے کُوں جو ’آ‘ تاں او آندے، تے آپنڑے نوکر کُوں جو ’ایہ کر‘ تاں او کریندے۔“

⁹ یسُوع ایہ سُنڑ تے اُوندے اُتے حیران تھیّا تے مُڑ تے پِچُھوں آوݨ آلیاں لوکاں کُوں آکھیا، ”مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو مَیں اِسرائیل ءچ وی ایجھا اِیمان نئیں ڈِٹھا۔“

¹⁰ تے بھیجے ہوئے لوکاں گھر واپس آ تے اُوں نوکر کُوں تندرُست پایا۔

یسُوع بیوہ دے پوتر کُوں زندہ کریندے

¹¹ کُجھ عرصے بعد یسُوع نائین ناں دے ہِک شہر کُوں گِیا تے اُوندے شاگرد تے بہُوں سارے لوک اُوندے نال ہَن۔

¹² جِیں ویلے او شہر دے پھاٹک دے نیڑے پُجیا تاں ہِک مُردہ کُوں باہر گِھدی ویندے ہَن۔ او آپنڑی ماء دا ہِکو ہِک پوتر ہا تے او بیوہ ہئی۔ شہر دے بہُوں سارے لوک اُوندے نال ہَن۔

¹³ اُونکُوں ڈیکھ تے خُداوند کُوں اُوندے اُتے ترس آیا تے اُونکُوں آکھیا، ”نہ رو۔“

¹⁴ وَل اُوں کولھ آ تے جنازے کُوں ہتھ لایا تے مونڈھا ڈیوݨ آلے کھڑ گئے۔ وَل اُوں آکھیا، ”جوان! مَیں تیکُوں آدھا ہاں اُٹھی۔“

¹⁵ او مُردہ اُٹھی بیٹھا تے بولنڑ لگ پِیا تے یسُوع اُونکُوں اُوندی ماء دے سپُرد کر ڈِتا۔

¹⁶ وَل سبھ لوکاں اُتے دہشت چھا گئی تے او خُدا دی حمد کر تے آکھنڑ لگے جو ”ساڈے وچال ہِک وڈے نبی دا ظہور تھئے تے خُدا آپنڑے لوکاں اُتے نِگاہ کیتی ہے۔“

¹⁷ تے یسُوع دے بارے ءچ ایہ خبر سارے یہُودیہ تے آسُوں پاسُوں کِھنڈ گئی۔

یُوحنّا بپتسمہ ڈیوݨ آلے دے قاصد

¹⁸ یُوحنّا کُوں اُوندے شاگرداں اِنہاں سبھ گالھیں دی خبر ڈِتی۔

¹⁹ اِیں پارُوں یُوحنّا آپنڑے شاگرداں ءچوں ڈُو کُوں سڈ تے خُداوند دے کولھ ایہ پُچھنڑ کیتے بھیجیا جو ”آوݨ آلے تُساں ای ہیوے یا اساں کہیں بئے دی راہ ڈیکھوں؟“

²⁰ اُنہاں یسُوع دے کولھ آ تے آکھیا، ”یُوحنّا بپتسمہ ڈیوݨ آلے ساکُوں تُہاڈے کولھ ایہ پُچھنڑ بھیجے جو ’آوݨ آلے تُساں ای ہیوے یا اساں کہیں بئے دی راہ ڈیکھوں‘؟“

²¹ اُونہی ویلے یسُوع بہُوں لوکاں کُوں بیماریاں تے مُصیبتاں تے بدرُوحاں کنُوں نجات بخشی تے بہُوں سارے اندھیاں دے اکھیں بحال کیتیاں۔

²² اِیں واسطے اُوں قاصداں کُوں جواب ڈِتا، ”جیہڑا کُجھ تُساں ڈِٹھا تے سُنڑیا ہے وَنج تے یُوحنّا کُوں ڈساؤ جو اندھے ڈیدھے ہِن، منڈے ٹُردے ہِن، کوڑھی پاک صاف کیتے ویندے ہِن، ڈورے سُنڑدے ہِن، مُردے زندہ کیتے ویندے ہِن، تے غریباں کُوں خوشخبری سُنڑائی ویندی ہے۔

²³ مُبارک ہے او جیہڑا میڈی وجہ کنُوں ٹھوکر نہ کھاوے۔“

²⁴ جِیں ویلے یُوحنّا دے قاصد چلے گئے تاں یسُوع لوکاں کُوں یُوحنّا دے بارے ءچ آکھنڑ لگا جو ”تُساں بیابان ءچ کیا ڈیکھنڑ گئے ہَوے؟ کیا ہوا نال ہِلدے ہوئے کانے کُوں؟

²⁵ تاں وَل کیا ڈیکھنڑ گئے ہَوے؟ کیا نفِیس کپڑے پاتے ہوئے بندے کُوں؟ ڈیکھو جیہڑے نفِیس کپڑے پیندے ہِن تے عیش و عشرت کریندے ہِن، او شاہی محلاں ءچ راہندے ہِن۔

²⁶ تاں وَل تُساں کیا ڈیکھنڑ گئے ہَوے؟ کیا ہِک نبی کُوں؟ ہاں، پر مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو نبی کنُوں وی وڈے کُوں۔

²⁷ ایہ اُوہو ہے جیندے بارے کلام ءچ لِکھیا ہے جو ’ڈیکھ مَیں آپنڑا پیغمبر تیڈے اگُوں بھجیندا ہاں جیہڑا تیڈے اگُوں تیڈی راہ تیار کریسی۔‘

²⁸ مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو جیہڑے عورتاں ءچوں پیدا تھئے ہِن، اُنہاں ءچوں یُوحنّا بپتسمہ ڈیوݨ آلے کنُوں وڈا کوئی نئیں، پر جیہڑا خُدا دی بادشاہی ءچ سبھ تُوں چھوٹا ہے او اُوں کنُوں وڈا ہے۔“

²⁹ جِیں ویلے سبھ عام لوکاں سُنڑیا تاں اُنہاں بلکہ محصُول گِھننڑ آلیاں وی خُدا کُوں برحق مَن گِھدا کیوں جو اُنہاں یُوحنّا دا بپتسمہ گِھن گِھدا ہا۔

³⁰ پر فریسیاں تے شریعت دے عالماں اُوں کنُوں بپتسمہ نہ گِھن تے آپنڑے کیتے خُدا دی مرضی کُوں رَد کر ڈِتا۔

³¹ یسُوع آکھیا، ”مَیں اِیں زمانے دے لوکاں کُوں کیندے نال تشبیہ ڈیواں؟ او کئیں وانگُوں ہِن؟

³² او اُنہاں چھوہراں وانگُوں ہِن جیہڑے بازار ءچ بیٹھے ہوئے ہِک بئے کُوں سڈ تے آدھے ہِن، ’اساں تُہاڈے کیتے بانسری وجائی تے تُساں نہ نچے۔ اساں ماتم کیتا تے تُساں نہ رُنّے۔‘

³³ کیوں جو یُوحنّا بپتسمہ ڈیوݨ آلا نہ تاں روٹی کھاندا ہویا آیا نہ انگُور دا رَس پِیندا ہویا آیا تے تُساں آدھے ہیوے جو اُوندے ءچ بدرُوح ہے۔

³⁴ اِبنِ آدم کھاندا پِیندا آیا تے تُساں آدھے ہیوے ’ڈیکھو، ایہ کھاؤُ تے شرابی بندہ، محصُول گِھننڑ آلیاں تے گُنہگاراں دا یار۔‘

³⁵ پر حِکمت آپنڑے سارے چھوہراں کنُوں برحق ثابت تھئی۔“

یسُوع شمعون فریسی دے گھر ءچ

³⁶ وَل کہیں فریسی یسُوع کُوں کھانڑا کھاوݨ دی دعوت ڈِتی۔ بس او اُوں فریسی دے گھر وَنج تے کھانڑا کھاوݨ بیٹھا۔

³⁷ تاں ڈیکھو اُوں شہر دی ہِک بدکردار عورت ایہ سُنڑ تے جو یسُوع اُوں فریسی دے گھر ءچ کھانڑا کھاوݨ بیٹھے، سنگِ مرمر دے عِطردان ءچ عِطر گِھن آئی۔

³⁸ تے اُوندے پِچُھوں کھڑ تے روندے ہوئے اُوندے پیراں کُوں ہنجُواں نال پُساوݨ لگی تے آپنڑے والاں نال پُونجھیا، تے اُوندے پیراں کُوں بوسے ڈے تے اُنہاں اُتے عِطر لایا۔

³⁹ جئیں فریسی یسُوع دی دعوت کیتی ہئی او ایہ ڈیکھ تے آپنڑے دل ءچ آکھنڑ لگا جو ”جے ایہ بندہ نبی ہوندا تاں جاݨ گِھندا جو جیہڑی اُونکُوں ہتھ لیندی پئی ہے او کوݨ تے کیجھی عورت ہے، او تاں بدکار ہے۔“

⁴⁰ یسُوع جواب ءچ اُونکُوں آکھیا، ”شمعون! مَیں تیکُوں کُجھ آکھنڑ چاہندا ہاں۔“ اُوں آکھیا، ”جی اُستاد! آکھو۔“

⁴¹ ”کہیں امیر بندے دے ڈُو قرضدار ہَن۔ ہِک پنج سو دینار دا تے ڈُوجھا پنجھاہ دینار دا۔

⁴² جِیں ویلے اُنہاں دے کولھ قرض ڈیوݨ کیتے کُجھ نہ ریہا تاں اُوں ڈوہائیں دا قرض بخش ڈِتا۔ بس اُنہاں ڈوہائیں ءچوں کیہڑا اُونکُوں زیادہ پیار کریسی؟“

⁴³ شمعون جواب ءچ آکھیا، ”میڈے خیال ءچ او جِینکُوں زیادہ بخشیا۔“ اُوں اُونکُوں آکھیا، ”تیڈا فیصلہ ٹھیک ہے۔“

⁴⁴ تے وَل اُوں عورت دو مُڑ تے شمعون کُوں آکھیا، ”کیا تُوں اِیں عورت کُوں ڈیدھا ہیں؟ مَیں تیڈے گھر ءچ داخل تھیّا، تَیں میکُوں پیر دھووݨ کیتے پانڑی نہ ڈِتا۔ پر اِیں عورت آپنڑے ہنجُواں نال میڈے پیر پُسا ڈِتے تے آپنڑے والاں نال اُنہاں کُوں پُونجھیا۔

⁴⁵ تَیں میکُوں بوسہ نہ ڈِتا پر جیہڑے ویلے کنُوں مَیں اندر آیا ہاں اِیں عورت میڈے پیر چُومنڑ نئیں چھوڑے۔

⁴⁶ تَیں میڈے سر ءچ تیل نہ لایا پر اِیں عورت میڈے پیراں اُتے عِطر وِیٹ ڈِتا۔

⁴⁷ اِیں واسطے مَیں تیکُوں آدھا ہاں جو اِیندے گُناہ جیہڑے بہُوں ہَن، معاف تھئے تے اِیں واسطے اِیں بہُوں محبت کیتی، پر جیندے تھوڑے گُناہ معاف تھئے او تھوڑی محبت کریندے۔“

⁴⁸ وَل اُوں عورت کُوں آکھیا، ”تیڈے گُناہ معاف تھئے۔“

⁴⁹ وَل جیہڑے اُوندے نال کھانڑا کھاوݨ بیٹھے ہَن، آپنڑے دل ءچ آکھنڑ لگے جو ”ایہ کوݨ ہے جیہڑا گُناہ وی معاف کریندے؟“

⁵⁰ پر یسُوع اُوں عورت کُوں آکھیا، ”تیڈے اِیمان تیکُوں بچا گِھدے، سلامت چلی وَنج۔“