لُوقا 21 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

ہِک بیوہ دا نذرانہ

¹ وَل یسُوع نِگاہ چا تے دولت منداں کُوں ڈِٹھا جیہڑے ہیکل دے خزانے ءچ آپنڑے نذرانے سٹیندے پئے ہَن۔

² تے ہِک غریب بیوہ کُوں وی اُوندے ءچ تانبے دے ڈُو چھوٹے سِکے سٹیندے ڈِٹھا۔

³ اِیں تُوں اُوں آکھیا، ”مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو اِیں بیوہ اُنہاں سبھ کنُوں زیادہ سٹیا۔

⁴ کیوں جو اُنہاں ساریاں تاں آپنڑی بہُوں دولت ءچوں کُجھ نذرانہ ڈِتا پر اِیں بیوہ آپنڑی غریبی ءچ وی جیہڑا کُجھ اُوندے کولھ گُزارے کیتے ہا، سارا سَٹ ڈِتا۔“

یسُوع ہیکل دی بربادی دی پیشن گوئی کریندے

⁵ جِیں ویلے کُجھ شاگرد ہیکل دے بارے ءچ آدھے پئے ہَن جو او نفِیس پتھراں تے نذر تھیّاں چیزاں نال سجی پئی ہے تاں یسُوع آکھیا،

⁶ ”او ڈینہہ آسن جو اِنہاں چیزاں ءچوں جیہڑیاں تُساں ڈیدھے ہیوے، اِتھاں کوئی پتھر اُتے پتھر باقی نہ راہسی بلکہ سبھ کُجھ ڈھا ڈِتا ویسی۔“

مُصیبتاں تے تکلیفاں

⁷ اُنہاں اُوں کنُوں پُچھیا جو ”اُستاد! ایہ گالھیں کڈݨ تھیسن؟ تے جِیں ویلے او تھیوݨ آلیاں ہووݨ، اُوں ویلے دا نشان کیا ہوسی؟“

⁸ اُوں آکھیا، ”خبردار، کوئی تُہاکُوں گُمراہ نہ کر ڈیوے کیوں جو بہُوں سارے میڈے ناں نال آسن تے اکھیسن، ’مَیں المسیح ہاں‘ تے ایہ وی جو ’ویلا نیڑے آ گِیا ہے۔‘ تُساں اُنہاں دے پِچُھوں نہ ٹُر پوائے۔

⁹ تے جِیں ویلے جنگاں تے فساداں دیاں افواہاں سُنڑو تاں گھبرا نہ وَنجائے کیوں جو پہلے اُنہاں دا تھیوݨ لازم ہے پر اُوں ویلے فوراً خاتمہ نہ تھیسی۔“

¹⁰ وَل اُوں اُنہاں کُوں آکھیا، ”قوم اُتے قوم تے سلطنت اُتے سلطنت چڑھائی کریسی۔

¹¹ تے وڈے وڈے زلزلے آسن تے جاہ جاہ کال پوسن تے وباواں کِھنڈویسن تے اسمان اُتے وڈے وڈے دہشت ناک گالھیں تے نشانیاں ظاہر تھیسن۔

¹² پر ایہ سبھ کُچھ تھیوݨ کنُوں پہلے او تُہاکُوں میڈے ناں دی وجہ کنُوں گرفتار کریسن تے ڈُکھ ڈیسن، تے عبادت خانیاں دیاں عدالتاں ءچ پیش کریسن، تے قید خانیاں ءچ سَٹویسن، تے بادشاہاں تے حاکماں دے سامنڑے پیش کریسن۔

¹³ ایہ تُہاڈے کیتے گواہی ڈیوݨ دا موقع ہوسی۔

¹⁴ بس آپنڑے دل ءچ پکّا اِرادہ کر گِھنو جو پہلے کنُوں فِکر نہ کریسو جو کیا جواب ڈیؤں۔

¹⁵ کیوں جو مَیں تُہاکُوں ایجھی زبان تے حِکمت عطا کریساں جو تُہاڈا کوئی وی مخالف نہ تاں تُہاڈا سامنڑا کر سگسی تے نہ تُہاڈے گالھیں کُوں غلط ثابت کر سگسی۔

¹⁶ تُہاکُوں ماء پِیُو تے بِھرا تے رشتہ دار تے دوست وی پکڑویسن بلکہ تُہاڈے ءچوں کُجھ کُوں مروا ڈیسن،

¹⁷ تے میڈے ناں دے سببّوں سبھ لوک تُہاڈے نال دُشمنڑی رکھیسن۔

¹⁸ پر تُہاڈے سر دا ہِک وال وی نہ ڈھاسی۔

¹⁹ آپنڑے صبر نال تُساں آپنڑیاں جاناں کُوں محفوظ رکھیسو۔

یسُوع یروشلیم دی بربادی دی پیشن گوئی کریندے

²⁰ وَل جِیں ویلے تُساں یروشلیم کُوں فوجاں دے گھیرے ءچ ڈیکھو تاں سمجھ گِھنائے جو اُوندے برباد تھیوݨ دا ڈینہہ نیڑے ہے۔

²¹ اُوں ویلے جیہڑے یہُودیہ ءچ ہووݨ او پہاڑاں اُتے بھج ونجنڑ، تے جیہڑے یروشلیم دے اندر ہووݨ باہر نِکل ونجنڑ، تے جیہڑے دیہات ءچ ہووݨ شہر ءچ داخل نہ تھیوݨ۔

²² کیوں جو ایہ خُدا دے غضب دے ڈینہہ ہوسن جِنہاں ءچ او سبھ کُجھ جیہڑا پہلے کنُوں لِکھیا گِیا ہے پُورا تھیسی۔

²³ اُنہاں اُتے افسوس جیہڑیاں اُنہاں ڈینہاں ءچ حاملہ ہوسن تے جیہڑیاں کھیر پِلیندیاں ہوسن۔ کیوں جو زمین اُتے بہُوں مُصیبت تے اِیں قوم اُتے وڈا عذاب ہوسی۔

²⁴ او تلوار نال قتل تھیسن تے قیدی تھی تے ساریاں قوماں ءچ پُچائے ویسن۔ تے جئیں تئیں غیر قوماں دا وقت پُورا نہ تھیوے، یروشلیم غیر قوماں دے پیراں تلے لتاڑیا ویسی۔

اِبنِ ِ آدم دی آمد

²⁵ سورج، چَن تے تاریاں ءچ نشان ظاہر تھیسن تے زمین اُتے قوماں کُوں تکلیف تھیسی کیوں جو او سمندر تے اُوندیاں چھلاں دے شور کنُوں گھبرا ویسن۔

²⁶ تے اِیں ڈر کنُوں جو زمین اُتے کیا کیا مُصیبتاں آوݨ آلیاں ہِن، لوکاں دے ہوش و حواس باقی نہ راہسن، اِیں واسطے جو اسمان دیاں طاقتاں ہلائیاں ویسن۔

²⁷ اُوں ویلے لوک اِبنِ آدم کُوں قُدرت تے وڈے جلال نال بدل اُتے آندا ڈیکھسن۔

²⁸ جِیں ویلے ایہ گالھیں تھیوݨ لگنڑ تاں سِدھے کھڑے تھی تے آپنڑی نِگاہ اُتے کرائے کیوں جو تُہاڈی رہائی نیڑے ہے۔“

ہنجیر دے درخت کنُوں سبق

²⁹ وَل یسُوع اُنہاں کُوں ہِک مثال سُنڑائی جو ”ہنجیر دے درخت تے باقی ساریاں درختاں کُوں ڈیکھو۔

³⁰ جِینویں ای اُنہاں ءچ کونپلاں نِکلدیاں ہِن، تُساں ڈیکھ تے جاݨ گِھندے ہیوے جو ہُنڑ گرمی آوݨ آلی ہے۔

³¹ اِینویں ای جِیں ویلے تُساں اِنہاں سبھ گالھیں کُوں تھیندا ڈیکھو تاں سمجھ گِھنائے جو خُدا دی بادشاہی نیڑے ہے۔

³² مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو جئیں تئیں ایہ سبھ گالھیں پُوریاں نہ تھی ونجنڑ، اِیں نسل دا خاتمہ نہ تھیسی۔

³³ اسمان تے زمین ٹَل ویسن پر میڈے گالھیں کڈھائیں نہ ٹَلسن۔

ہُشیار راہوݨ دی ضرورت

³⁴ بس خبردار راہو، اِینویں نہ تھیوے جو تُہاڈے دل عیاشی تے شراب پِیوݨ تے اِیں زندگی دیاں فِکراں ءچ سُست تھی ونجنڑ تے او ڈینہہ تُہاڈے اُتے پھندے وانگُوں اچانک آ ونجے۔

³⁵ کیوں جو ساری زمین اُتے جِتّی لوک موجود ہوسن اُنہاں ساریاں اُتے اِینویں ای آ پوسی۔

³⁶ بس ہر ویلے جاگدے تے دُعا کریندے راہو تاں جو تُہاکُوں اِنہاں سارے گالھیں کنُوں جیہڑیاں تھیوݨ آلیاں ہِن، بچنڑ تے اِبنِ آدم دے حضُور ءچ کھڑے تھیوݨ دی قُدرت ہووے۔“

³⁷ یسُوع ہر روز ہیکل ءچ تعلیم ڈیندا ہا، تے رات کُوں باہر وَنج تے اُوں پہاڑ اُتے راہندا ہا جیہڑا زیتون دا اکھویندے،

³⁸ تے سویل تھیندے ای سارے لوک اُوندے گالھیں سُنڑݨ کیتے ہیکل ءچ اُوندے کولھ آندے ہَن۔