لُوقا 19 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

یسُوع تے زکّائی

¹ یسُوع یرِیحُو ءچوں داخل تھی تے ویندا پِیا ہا،

² تے اُتھاں زکّائی ناں دا ہِک بندہ ہا جیہڑا محصُول گِھننڑ آلیاں دا سردار تے دولت مند ہا۔

³ او یسُوع کُوں ڈیکھنڑ دی کوشش کریندا ہا جو کیہڑا ہے پر بِھیڑ دے سببّوں ڈیکھ نہ سگدا ہا، اِیں واسطے جو اُوندا قد چھوٹا ہا۔

⁴ بس اُونکُوں ڈیکھنڑ کیتے دِرک تے اگُوں چلیا گِیا تے ہِک جنگلی ہنجیر دے درخت اُتے چڑھ گِیا کیوں جو او اُوں جاہ کنُوں لنگھنڑ آلا ہا۔

⁵ جِیں ویلے یسُوع اُوں جاہ تے پُجیا تاں اُتے نظر کر تے اُونکُوں آکھیا، ”زکّائی! جلدی نال تلے لہہ آ، کیوں جو اَج میکُوں تیڈے گھر راہنڑ ضرور ہے۔“

⁶ زکّائی فوراً تلے لہہ آیا تے اُونکُوں خوشی نال آپنڑے گھر گِھن گِیا۔

⁷ جِیں ویلے لوکاں ایہ ڈِٹھا تاں سبھ بُڑبُڑ کرݨ لگے جو ”ایہ ہِک گُنہگار دا مہمان بنڑ گِیا ہے۔“

⁸ پر زکّائی کھڑا تھی تے خُداوند کُوں آکھیا، ”مالک! مَیں آپنڑا ادھا مال غریباں کُوں ڈیندا ہاں تے جے مَیں کہیں دا کُجھ ناحق گِھدے تاں اُونکُوں چار گُنا واپس کریندا ہاں۔“

⁹ یسُوع اُونکُوں آکھیا، ”اَج اِیں گھر ءچ نجات آئی ہے، اِیں واسطے جو ایہ وی ابرہام دا پوتر ہے۔

¹⁰ کیوں جو اِبنِ آدم گُم تھئے ہوئیاں کُوں گولھنڑ تے نجات ڈیوݨ آیا ہے۔“

اشرفیاں دی مثال

¹¹ جِیں ویلے لوک اِنہاں گالھیں کُوں سُنڑدے پئے ہَن تاں یسُوع ہِک مثال وی آکھی، اِیں واسطے جو او یروشلیم دے نیڑے ہا تے لوکاں دا خیال ہا جو خُدا دی بادشاہی فوراً ای ظاہر تھی ویسی۔

¹² بس اُوں آکھیا: ”ہِک امیر بندہ دُور دراز مُلک کُوں روانہ تھیّا تاں جو آپنڑے لوکاں دا بادشاہ مقرر تھیوے تے وَل آوے۔

¹³ اُوں آپنڑے نوکراں ءچوں ڈاہ کُوں سڈ تے اُنہاں ءچ ڈاہ اشرفیاں وَنڈ ڈِتیاں تے اُنہاں کُوں آکھیا جو ’میڈے ولنڑ تئیں کاروبار کرائے۔‘

¹⁴ پر اُوں شہر دے لوک اُوں کنُوں نفرت کریندے ہَن تے اُوندے پِچُھوں قاصداں دی زبانی پیغام روانہ کیتا جو ’اساں نئیں چاہندے جو ایہ ساڈے اُتے بادشاہی کرے۔‘

¹⁵ جِیں ویلے او بادشاہی حاصل کر تے ولیا تاں اُنہاں نوکراں کُوں سڈوایا جِنہاں کُوں اشرفیاں ڈِتیاں ہَن، تاں جو معلوم کرے جو اُنہاں لین دین نال کیا کمائے۔

¹⁶ پہلا نوکر آیا تے اُوں آکھیا، ’مالک! مَیں ہِک اشرفی نال ڈاہ اشرفیاں بِیا کَما گِھدیاں ہِن۔‘

¹⁷ اُوں اُونکُوں آکھیا، ’شاباش، میڈے چنگے نوکر! تَیں تھوڑی رقم کُوں اِیمانداری نال اِستعمال کیتے، اِیں کیتے ہُنڑ تُوں ڈاہ شہراں اُتے اِختیار رکھ۔‘

¹⁸ ڈُوجھے آ تے آکھیا، ’مالک! مَیں تُہاڈی ہِک اشرفی کنُوں پنج بِیا کَما گِھدیاں ہِن۔‘

¹⁹ اُوں اُونکُوں آکھیا جو ’تُوں وی پنج شہراں دا مُختار تھی۔‘

²⁰ تریجھے آ تے آکھیا، ’مالک! ڈیکھو تُہاڈی اشرفی ایہ ہے۔ مَیں اِینکُوں رومال ءچ بَدھ تے رکھ ڈِتا ہا،

²¹ کیوں جو مَیں تُہاڈے کنُوں ڈردا ہم، اِیں واسطے جو تُساں سخت بندے ہیوے۔ تُساں اُوں چیز کُوں وی چا گِھندے ہیوے جِینکُوں تُساں نئیں رکھیا ہوندا تے او فصل کپ گِھندے ہیوے جِینکُوں تُساں نئیں رہایا۔‘

²² اُوں اُونکُوں آکھیا، ’شریر نوکر! مَیں تیکُوں تیڈے ای گالھیں نال مُلزم کھڑیندا ہاں۔ تُوں میکُوں جانڑدا ہَویں جو سخت بندہ ہاں تے جیہڑی چیز کُوں مَیں نئیں رکھیا، اُونکُوں چا گِھندا ہاں تے جیہڑا نئیں رہایا اُونکُوں کپ گِھندا ہاں۔

²³ وَل تُوں میڈا پیسہ کہیں بینک ءچ کیوں نہ رکھیا تاں جو مَیں وَل آ تے اُونکُوں منافع سمیت گِھن گِھندا؟‘

²⁴ وَل اُوں جیہڑے اُتھاں کھڑے ہَن اُنہاں کُوں آکھیا جو ’اِیں کنُوں او اشرفی گِھن گِھنو تے ڈاہ اشرفیاں آلے کُوں ڈے ڈیؤ۔‘

²⁵ اُنہاں اُونکُوں آکھیا، ’مالک! اُوندے کولھ تاں پہلے ای ڈاہ اشرفیاں ہِن۔‘

²⁶ بادشاہ آکھیا، ’مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو جیندے کولھ ہے، اُونکُوں بِیا وی ڈِتا ویسی، تے جیندے کولھ کُجھ نئیں، اُوندے کنُوں او وی جیہڑا اُوندے کولھ ہے گِھن گِھدا ویسی۔

²⁷ پر میڈے اِنہاں دُشمنڑاں کُوں جیہڑے نہ چاہندے ہَن جو مَیں اِنہاں اُتے بادشاہی کراں، اُنہاں کُوں اِتھاں گِھن آؤ تے میڈے سامنڑے قتل کر ڈیؤ‘۔“

یروشلیم ءچ شاہانہ داخلہ

²⁸ ایہ گالھیں آکھ تے یسُوع یروشلیم آلے پاسے اُنہاں دے اگُوں اگُوں ٹُریا۔

²⁹ جِیں ویلے او اُوں پہاڑ اُتے جیہڑا زیتون دا اکھویندے، بیت فگے تے بیت عنیاہ دے نیڑے پُجیا تاں اُوں شاگرداں ءچوں ڈُو کُوں ایہ آکھ تے بھیجیا

³⁰ جو ”سامنڑے آلی وستی ءچ ونجو۔ اُتھاں داخل تھیندے ای ہِک جوان گڈھاں بدھیا ہویا مِلسی جئیں اُتے ہُنڑ تئیں کوئی سوار نئیں تھیّا۔ اُونکُوں کھول تے گِھن آؤ۔

³¹ جے کوئی تُہاڈے کنُوں پُچھے جو ’اُونکُوں کیوں کھولیندے ہیوے؟‘ تاں اکھائے جو ’مالک کُوں اِیندی ضرورت ہے‘۔“

³² بس جِنہاں کُوں بھیجیا گِیا ہا اُنہاں اُتھاں اُونویں ای ڈِٹھا جِینویں یسُوع اُنہاں کُوں آکھیا ہا۔

³³ جِیں ویلے او گڈھاں کُوں کھولیندے پئے ہَن تاں اُوندے مالکاں اُنہاں کنُوں پُچھیا جو ”اِینکُوں کیوں کھولیندے پئے ہیوے؟“

³⁴ اُنہاں جواب ڈِتا، ”مالک کُوں اِیندی ضرورت ہے۔“

³⁵ او اُونکُوں یسُوع دے کولھ گِھن آئے تے اُوندے اُتے آپنڑے کپڑے سَٹ ڈِتے تے یسُوع کُوں اُوندے اُتے سوار کر ڈِتا۔

³⁶ جِیں ویلے او ویندا پِیا ہا تاں لوک رستے ءچ آپنڑے کپڑے وچھیندے ویندے ہَن۔

³⁷ وَل جِیں ویلے او شہر دے نیڑے زیتون دے پہاڑ دی لہاند اُتے پُجیا تاں شاگرداں دی ساری جماعت اُنہاں ساریاں معجزیاں دے سببّوں جیہڑے اُنہاں ڈِٹھے ہَن، خوش تھی تے اُچی اواز نال خُدا دی حمد کرݨ لگی

³⁸ جو ”مُبارک ہے او بادشاہ جیہڑا رب العالمین دے ناں کنُوں آندا ہے۔ اسمان اُتے صُلح تے سبھ تُوں اُچے اسمان اُتے خُدا دا جلال!“

³⁹ بِھیڑ ءچوں کُجھ فریسیاں اُونکُوں آکھیا، ”اُستاد! آپنڑے شاگرداں کُوں دَڑک۔“

⁴⁰ اُوں جواب ءچ آکھیا، ”مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو جے ایہ چُپ راہنڑ تاں پتھر بولنڑ پے ویسن۔“

یسُوع یروشلیم اُتے روندے

⁴¹ جِیں ویلے یسُوع نیڑے آ تے شہر اُتے نِگاہ کیتی تاں اُوندے اُتے رُنّا تے آکھیا،

⁴² ”کاش جو تُوں اَج دے ڈینہہ جانڑ گِھندی جو تیڈی سلامتی کیندے ءچ ہے۔ پر ہُنڑ او تیڈے اکھیں کنُوں اوڈھر تھی گئیاں ہِن۔

⁴³ کیوں جو او ڈینہہ تیڈے اُتے آسن جو تیڈے دُشمنڑ تیڈے خلاف مورچے بَدھ تے تیکُوں چودھارُوں گھیر گِھنسن تے ہر پاسے کنُوں تنگ کریسن۔

⁴⁴ تے تیکُوں تے تیڈے بالاں کُوں جیہڑے تیڈے اندر ہِن زمین اُتے پٹک ڈیسن، تے تیڈے اندر کوئی پتھر اُتے پتھر باقی نہ چھوڑیسن، اِیں واسطے جو تَیں اُوں ویلے کُوں نہ پچھانڑیا جِیں ویلے خُدا تیڈی نجات کیتے تیڈے اُتے نِگاہ کیتی۔“

یسُوع ہیکل ءچ ویندے

⁴⁵ وَل یسُوع ہیکل ءچ داخل تھیّا تے اُنہاں کُوں کڈھنڑ لگا جیہڑے اُتھاں خرید و فروخت کریندے ہَن،

⁴⁶ تے اُنہاں کُوں آکھیا، ”لِکھیا ہے جو ’میڈا گھر دُعا دا گھر ہوسی،‘ پر تُساں اُونکُوں ’ڈاکواں دا ڈیرہ بنڑا ڈِتے‘۔“

⁴⁷ او ہر روز ہیکل ءچ تعلیم ڈیندا ہا پر سردار کاہِن تے شریعت دے عالم تے قوم دے گودے اُونکُوں ہلاک کرݨ دی کوشش ءچ ہَن۔

⁴⁸ پر اُنہاں کُوں اِینویں کرݨ دا موقع نہ مِلدا پِیا ہا جو ایہ کِینویں کرݨ کیوں جو سارے لوک اُوندے گالھیں وڈے شوق نال سُنڑدے ہَن۔