لُوقا 12 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

ریاکاری دے خلاف تنبیہ

¹ اِیں دوران ہزاراں لوکاں دی بِھیڑ لگ گئی، ایہ تئیں جو لوک ہِک بئے اُتے ڈھاندے پئے ہَن۔ وَل یسُوع سبھ تُوں پہلے آپنڑے شاگرداں کُوں ایہ آکھنڑ شروع کیتا جو ”فریسیاں دے خمیر یعنی اُنہاں دی منافقت کنُوں ہوشیار رہوائے۔

² کیوں جو کوئی چیز ڈھکی ہوئی نئیں جیہڑی کھولی نہ ویسی تے کوئی چیز لُکی ہوئی نئیں جیہڑی ظاہر نہ تھی ویسی۔

³ اِیں واسطے جیہڑا کُجھ تُساں اندھارے ءچ آکھیا ہے، او سوجھلے ءچ سُنڑیا ویسی۔ تے جیہڑا کُجھ تُساں کوٹھڑیاں دے اندر کَن ءچ آکھیا ہے، اُوندا اعلان مکان دیاں چھتاں اُتے کیتا ویسی۔

کئیں کنُوں ڈرنڑا چاہیدے

⁴ پر تُساں دوستاں کُوں مَیں آدھا ہاں جو اُنہاں کنُوں نہ ڈرو جیہڑے جِسم کُوں قتل کریندے ہِن تے اُوندے بعد کُجھ نئیں کر سگدے۔

⁵ پر مَیں تُہاکُوں چِتا ڈیندا ہاں جو کئیں کنُوں ڈرنڑا چاہیدے۔ اُوں کنُوں ڈرو جِینکُوں جان کنُوں مارݨ دے بعد دوزخ ءچ سَٹ ڈیوݨ دا اِختیار ہے۔ ہاں! مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو اُونہی کنُوں ڈرو۔

⁶ کیا ڈُو سِکیاں ءچ پنج چِڑیاں نئیں وِکدیاں؟ تاں وی اُنہاں ءچوں کہیں کُوں وی خُدا نئیں بُھلدا۔

⁷ بلکہ تُہاڈے سر دے وال وی گِنڑے ہوئے ہِن۔ ڈرو نہ، تُہاڈی قدر تاں بہُوں ساریاں چِڑیاں تُوں زیادہ ہے۔

مسیح دا اِقرار تے اِنکار کرنڑاں

⁸ مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو جیہڑا کوئی لوکاں دے سامنڑے میڈا اِقرار کریسی، اِبنِ آدم وی خُدا دے فرشتیاں دے سامنڑے اُوندا اِقرار کریسی۔

⁹ پر جیہڑا لوکاں دے سامنڑے میڈا اِنکار کریسی، خُدا دے فرشتیاں دے سامنڑے اُوندا اِنکار کیتا ویسی۔

¹⁰ تے جیہڑا کوئی اِبنِ آدم دے خلاف کوئی گالھ کریسی اُونکُوں معاف کیتا ویسی۔ پر جیہڑا رُوح القُدس دے خلاف کُفر بکے اُونکُوں معاف نہ کیتا ویسی۔

¹¹ تے جیہڑے ویلے او تُہاکُوں عبادت خانیاں ءچ تے حاکماں تے اِختیار آلیاں دے کولھ گِھن ونجنڑ تاں فِکر نہ کرائے جو اساں کِینویں یا کیا جواب ڈیؤں، یا کیا آکھوں،

¹² کیوں جو رُوح القُدس اُونہی ویلے تُہاکُوں سِکھا ڈیسی جو کیا آکھنڑاں چاہیدا ہے۔“

دولت مند بیوقُوف دی مثال

¹³ وَل بِھیڑ ءچوں ہِک اُونکُوں آکھیا، ”اُستاد! میڈے بِھرا کُوں آکھو جو او جائیداد دا میڈا حصہ میکُوں ڈیوے۔“

¹⁴ یسُوع اُونکُوں آکھیا، ”میاں، کئیں میکُوں تُہاڈا مُنصف یا ونڈاوݨ آلا مقرر کیتے؟“

¹⁵ تے اُوں اُنہاں کُوں آکھیا، ”خبردار! آپنڑے آپ کُوں ہر قِسم دے لالچ کنُوں بچائی رکھو، کیوں جو کہیں اِنسان دی زندگی دا بھروسہ اُوندے مال دولت دی کثرت اُتے نئیں۔“

¹⁶ اُوں اُنہاں کُوں ہِک مثال سُنڑائی جو ”کہیں دولت مند دی زمین ءچ بہُوں فصل تھئی۔

¹⁷ بس او آپنڑے دل ءچ سوچ تے آکھنڑ لگا جو ’مَیں کیا کراں کیوں جو میڈے کولھ جاہ نئیں جِتھاں آپنڑی پیداوار بھر رکھاں؟‘

¹⁸ اُوں آکھیا ’مَیں اِینویں کریساں جو آپنڑے گودام ڈھا تے وڈے بنڑیساں، تے اُنہاں ءچ آپنڑے سارے دانڑے تے مال بھر رکھیساں،

¹⁹ تے آپنڑے آپ کُوں اکھیساں، تیڈے کولھ بہُوں سالہاں کیتے بہُوں سارا مال جمع ہے۔ ارام نال رہ، کھا پی تے خوش رہ۔‘

²⁰ پر خُدا اُونکُوں آکھیا، ’نادان! اِیں رات تیڈی جان تَیں کنُوں گِھن گِھدی ویسی۔ وَل جیہڑا کُجھ تَیں جمع کیتے، او کِیندا ہوسی؟‘

²¹ اِینویں ای اُوں بندے نال ہوسی جیہڑا آپنڑے کیتے خزانہ جمع کریندے تے خُدا دے حضُور دولت مند نئیں۔“

خُدا اُتے بھروسہ

²² وَل یسُوع آپنڑے شاگرداں کُوں آکھیا، ”اِیہو وجہ ہے جو مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو آپنڑی زندگی دی فِکر نہ کرو جو کیا کھاسوں، نہ آپنڑے بدن دی جو کیا پیسُوں۔

²³ کیوں جو جان خوراک کنُوں تے بدن پُشاک کنُوں ودھ تے ہے۔

²⁴ کانواں اُتے غور کرو جیہڑے نہ تاں رہیندے ہِن نہ کپیندے ہِن، نہ اُنہاں دے کولھ گودام ہوندے ہِن نہ پَلا۔ وَل وی خُدا اُنہاں کُوں کھویندے۔ تُہاڈی قدر تاں پکھیاں کنُوں بہُوں زیادہ ہے۔

²⁵ تُہاڈے ءچوں ایجھا کوݨ ہے جیہڑا فِکر کر تے آپنڑی زندگی دا ہِک لاحظہ وی ودھا سگے؟

²⁶ بس جِیں ویلے ساریاں تُوں چھوٹی گالھ وی نئیں کر سگدے تاں باقی چیزاں دی فِکر کیوں کریندے ہیوے؟

²⁷ سوسن دے پُھلاں اُتے غور کرو جو او کِینویں ودھدے ہِن۔ نہ او محنت کریندے ہِن نہ کَتیندے ہِن۔ وَل وی مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو سُلیمان وی آپنڑی ساری شان و شوکت دے باوجود اُنہاں ءچوں کہیں آلی کار پُشاک نہ پَیندا ہا۔

²⁸ بس جِیں ویلے خُدا میدان دی گھاہ کُوں، جیہڑی اَج ہے تے کل تنُور ءچ سَٹ ڈِتی ویسی، ایجھی پُشاک پویندے، تاں کمزور اِیمان آلیو! تُہاکُوں کیوں نہ پویسی؟

²⁹ تے فِکر نہ کرائے جو تُساں کیا کھاسو تے کیا پی سو۔ اِیں گالھ کیتے پریشان نہ تھیوائے۔

³⁰ کیوں جو اِنہاں ساریاں چیزاں دی گولھ ءچ تاں دُنیا دیاں قوماں راہندیاں ہِن۔ پر تُہاڈا باپ جانڑدے جو تُساں اِنہاں چیزاں دے مُتھاج ہیوے۔

³¹ بس خُدا دی بادشاہی دی گولھ ءچ راہو تاں ایہ چیزاں وی تُہاکُوں مِل ویسن۔

اسمان اُتے خزانہ

³² چھوٹے اِجڑ! نہ ڈر، کیوں جو تُہاڈے باپ کُوں پسند آیا جو تُہاکُوں بادشاہی ڈیوے۔

³³ آپنڑا مال ویچ تے خیرات کر ڈیؤ۔ تے آپنڑے کیتے ایجھے بٹوے بنڑاؤ جیہڑے پُرانڑے نئیں تھیندے یعنی اسمان اُتے ایجھا خزانہ جیہڑا خالی نئیں تھیندا، جِتھاں چور نئیں پُج سگدا تے کیڑا خراب نئیں کریندا۔

³⁴ کیوں جو جِتھاں تُہاڈا خزانہ ہے، اُتھائیں تُہاڈا دل وی لگیا راہسی۔

چَوکس نوکر

³⁵ تُہاڈی تیاری تھئی ہووے تے تُہاڈے ڈیوے بلدے راہوݨ۔

³⁶ تُساں اُنہاں آدمیاں وانگُوں بنڑو جیہڑے آپنڑے مالک دی راہ ڈیدھے ہووݨ جو او شادی تُوں کِیں ویلے ولسی تاں جو جیہڑے ویلے او آ تے دَر کھڑکاوے تاں فوراً اُوندے کیتے کھول ڈیوݨ۔

³⁷ او نوکر مُبارک ہِن، جِنہاں کُوں اُنہاں دا مالک آ تے جاگدا ڈیکھے۔ مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو او خود تیار تھی تے اُونکُوں دسترخوان اُتے بِلھیسی تے اُنہاں دی خدمت کرݨ لگ ویسی۔

³⁸ جے او مالک رات دے ڈُوجھے یا تریجھے پہر ءچ آ تے اُنہاں کُوں ایجھے حال ءچ ڈیکھے تاں او نوکر مُبارک ہِن۔

³⁹ پر یاد رکھائے جو جے گھر دے مالک کُوں چور دے آوݨ دا ویلا پتہ ہوندا تاں او جاگدا راہندا تے آپنڑے گھر ءچ سَندھ نہ مارݨ ڈیندا۔

⁴⁰ تُساں وی تیار راہو کیوں جو جِیں ویلے تُہاکُوں توقع وی نہ ہوسی اِبنِ آدم آ ویسی۔“

دیانتدار تے بددیانت نوکر

⁴¹ پطرس آکھیا، ”مالک! کیا تُساں ایہ مثال صرف ساڈے کیتے ای آدھے ہیوے یا سبھ کیتے؟“

⁴² خُداوند آکھیا، ”او دیانتدار تے عقلمند مُنشی کیہڑا ہے جِینکُوں اُوندا مالک آپنڑے گھر دے نوکراں چاکراں اُتے مقرر کرے جو او اُنہاں دی خوراک ٹھیک ویلے اُتے ونڈیندا راہوے؟

⁴³ مُبارک ہے او نوکر جِیندا مالک آ تے اُونکُوں اِینویں ای کریندا ڈیکھے۔

⁴⁴ مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو او اُونکُوں آپنڑی ساری جائیداد دا مُختار بنڑا ڈیسی۔

⁴⁵ پر جے او نوکر آپنڑے دل ءچ آکھے جو ’میڈے مالک دے آوݨ ءچ اجنڑ دیر ہے،‘ تے نوکراں تے نوکرانڑیاں کُوں مارݨ تے کھا پی تے شراب دے نشے ءچ دُھت تھیوݨ شروع کرے،

⁴⁶ تاں اُوندا مالک ایجھے ڈینہہ جو جِیں ویلے نوکر کُوں اُوندے آوݨ دی اُمید نہ ہوسی تے کہیں ایجھے ویلے جیندی اُونکُوں خبر وی نہ ہوسی، وَل آسی، تے خُوب کوڑے مروا تے اُونکُوں بے اِیماناں ءچ شامل کر ڈیسی۔

⁴⁷ تے او نوکر جئیں آپنڑے مالک دی مرضی جاݨ گِھدی تے تیاری نہ کیتی تے نہ اُوندی منشا دے مطابق عمل کیتا، بہُوں مار کھاسی۔

⁴⁸ پر جئیں نہ جانڑدے ہوئے مار کھاوݨ دے کم کیتے او گھٹ مار کھاسی۔ جِینکُوں بہُوں ڈِتا گئے اُوں کنُوں بہُوں طلب کیتا ویسی، تے جِینکُوں بہُوں سپُرد کیتا گئے اُوں کنُوں زیادہ طلب کیتا ویسی۔

یسُوع تفرقہ دا سبب

⁴⁹ مَیں زمین اُتے بھاہ لاوݨ آیا ہاں تے کاش او لگ گئی ہوندی!

⁵⁰ پر میکُوں ہِک بپتسمہ گِھننڑاں ہے، تے جئیں تئیں گِھن نہ گِھناں مَیں بہُوں بے چین راہساں!

⁵¹ کیا تُساں ایہ سوچیندے ہیوے جو مَیں زمین اُتے صُلح کراوݨ آیا ہاں؟ مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو نئیں بلکہ جُدائی کراوݨ۔

⁵² کیوں جو ہُنڑ کنُوں ہِک گھر دے پنج بندے آپس ءچ مخالفت رکھیسن، ڈُو نال ترے تے ترے نال ڈُو۔

⁵³ پِیُو پوتر نال مخالفت رکھیسی تے پوتر پِیُو نال، ماء دِھی نال تے دِھی ماء نال، سس نُونہہ نال تے نُونہہ سس نال۔“

زمانے کُوں پچھانڑنا

⁵⁴ وَل اُوں لوکاں کُوں وی آکھیا جو ”جڈاں بدّل کُوں مغرب کنُوں اُٹھدے ڈیدھے ہیوے تاں فوراً آدھے ہیوے جو بارش تھیسی تے اِینویں ای تھیندے۔

⁵⁵ تے جڈاں جنُوب دی ہوا گُھلدی ہے تاں آدھے ہیوے جو لُو چلسی تے اِینویں ای تھیندے۔

⁵⁶ منافقو! تُساں زمین تے اسمان دی حالت ڈیکھ تے اُوندا مطلب سمجھ ویندے ہیوے پر اِیں زمانے دے دی حالت ڈیکھ تے کیوں نئیں سمجھ سگدے؟

مُدعی نال صُلح

⁵⁷ تُساں خود ای فیصلہ کیوں نئیں کر گِھندے جو ٹھیک کیا ہے؟

⁵⁸ جیہڑے ویلے تُوں مُدعی نال مُنصف دو ویندا پِیا ہوویں تاں رستے ءچ کوشش کر جو اُوں کنُوں چُھٹ ونجیں۔ اِینویں نہ تھیوے جو او تیکُوں مُنصف دے کولھ چھیک ونجے تے مُنصف تیکُوں سپاہی دے حوالے کر ڈیوے تے سپاہی تیکُوں قید ءچ سَٹ ڈیوے۔

⁵⁹ مَیں تیکُوں آدھا ہاں جو جئیں تئیں تُوں پائی پائی ادا نہ کریسیں، اُتھوں کڈھائیں نہ چُھٹسیں۔“