لُوقا 11 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

دُعا دے بارے ءچ یسُوع دی تعلیم

¹ وَل اِینویں تھیّا جو یسُوع کہیں جاہ دُعا کریندا پِیا ہا۔ جِیں ویلے کر گِھدی تاں اُوندے شاگرداں ءچوں ہِک اُونکُوں آکھیا، ”مالک! جِینویں یُوحنّا آپنڑے شاگرداں کُوں دُعا کرݨ سکھائی، تُساں وی ساکُوں سکھاؤ۔“

² اُوں اُنہاں کُوں آکھیا، ”جِیں ویلے دُعا کرو تاں آکھو ’اے باپ، تیڈا ناں پاک منیا ونجے، تیڈی بادشاہی آوے۔

³ ساڈی روز دی روٹی ہر روز ساکُوں ڈِتا کر۔

⁴ تے ساڈے گُناہ معاف کر کیوں جو اساں وی آپنڑے ہر قصُوروار کُوں معاف کریندے ہیں تے ساکُوں ازمائش ءچ نہ پا‘۔“

⁵ وَل یسُوع اُنہاں کُوں آکھیا، ”فرض کرو جو تُہاڈے ءچوں کوئی بندہ ادھی رات کُوں آپنڑے کہیں دوست کولھ وَنج تے اُونکُوں آکھو، ’دوست! میکُوں ترے روٹیاں ڈے، بعد ءچ مَیں واپس کر ڈیساں۔

⁶ کیوں جو میڈا ہِک دوست سفر کر تے میڈے کولھ آیا ہے تے اُوندے اگُوں رکھنڑ کیتے میڈے کولھ کُجھ نئیں۔‘

⁷ تے او اندر کنُوں جواب ڈیوے، ’میکُوں تکلیف نہ ڈے، ہُنڑ دَر بند ہے تے میڈے بال میڈے نال بسترے ءچ ہِن، مَیں اُٹھی تے تیکُوں نئیں ڈے سگدا۔‘

⁸ مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو بھانویں او اِیں سببّوں جو او اُوندا دوست ہے، اُٹھی تے اُونکُوں نہ ڈیوے، تاں وی اُوندے ڈھیٹ ہووݨ پارُوں لازمی اُٹھی تے جِتّی ضرورت ہوسی اُونکُوں ڈیسی۔

⁹ بس مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں منگسو تاں تُہاکُوں ڈِتا ویسی، گولھیسو تاں مِلسی، دَر کھڑکیسو تاں تُہاڈے کیتے کھولیا ویسی۔

¹⁰ کیوں جو جیہڑا منگدے اُونکُوں مِلدے، تے جیہڑا گولھیندے او پیندے، تے جیہڑا کھڑکیندے اُوندے کیتے کھولیا ویندے۔

¹¹ تُہاڈے ءچوں ایجھا کیہڑا پِیُو ہے جو جِیں ویلے اُوندا پوتر روٹی منگے تاں اُونکُوں پتھر ڈیوے؟ یا مچھی منگے تاں اُونکُوں مچھی دے بدلے نانگ ڈیوے؟

¹² یا انڈا منگے تاں اُونکُوں وِٹھوواں ڈیوے؟

¹³ جِیں ویلے تُساں بُرے ہووݨ دے باوجود آپنڑے بالاں کُوں چنگیاں چیزاں ڈیوݨ جانڑدے ہیوے تاں تُہاڈا اسمانی باپ آپنڑے منگنڑ آلیاں کُوں رُوح القُدس کیوں نہ ڈیسی؟“

یسُوع تے بعل زبُول

¹⁴ وَل یسُوع ہِک گُونگا کرݨ آلی بدرُوح کُوں کڈھیندا پِیا ہا تے جیہڑے ویلے او بدرُوح نِکل گئی تاں گُونگا بولنڑ لگ پِیا تے لوک حیران تھئے۔

¹⁵ پر اُنہاں ءچوں کُجھ آکھیا، ”ایہ تاں بدرُوحاں دے سردار بعل زبُول دی مدد نال بدرُوحاں کُوں کڈھیندے۔“

¹⁶ کُجھ بئے لوک یسُوع کُوں ازماوݨ کیتے اُوں کنُوں ہِک اسمانی نشان منگنڑ لگے،

¹⁷ پر اُوں اُنہاں دے خیالاں کُوں جاݨ تے آکھیا، ”جیہڑی بادشاہی ءچ پُھٹ پے ونجے، او تباہ تھی ویندی ہے۔ تے جیہڑے گھر ءچ پُھٹ پے ونجے او برباد تھی ویندے۔

¹⁸ تے جے شیطان وی آپنڑا مخالف تھی ونجے تاں اُوندی بادشاہی کِینویں قائم راہسی؟ کیوں جو تُساں میڈے بارے ءچ اکھیندے ہیوے جو ایہ بدرُوحاں کُوں بعل زبُول دی مدد نال کڈھیندے۔

¹⁹ تے جے مَیں بعل زبُول دی مدد نال بدرُوحاں کُوں کڈھیندا ہاں تاں تُہاڈے شاگرد کیندی مدد نال کڈھیندے ہِن؟ اِیں واسطے اُوہو تُہاڈے مُنصف ہوسن۔

²⁰ پر جے مَیں خُدا دی قُدرت نال بدرُوحاں کُوں کڈھیندا ہاں تاں خُدا دی بادشاہی تُہاڈے کولھ آݨ پُجی۔

²¹ جِیں ویلے کوئی زور آور بندہ ہتھیار چا تے آپنڑے گھر دی حفاظت کریندے تاں اُوندا مال محفوظ راہندے۔

²² پر جیہڑے ویلے اُوندے کنُوں وی زور آلا بندہ اُوندے اُتے حملہ کر تے اُونکُوں قابو کر گِھندے تاں اُوندے سارے ہتھیار جیندے اُتے اُوندا بھروسہ ہا کَھس گِھندے تے اُوندا مال لُٹ تے ونڈا ڈیندے۔

²³ جیہڑا میڈے نال نئیں او میڈے خلاف ہے تے جیہڑا میڈے نال جمع نئیں کریندا، او کِھنڈیندے۔

بدرُوح دی واپسی

²⁴ جِیں ویلے کہیں بندے ءچوں بدرُوح نِکلدی ہے تاں او بیاباناں ءچ آرام گولھیندی پِھردی ہے پر جیہڑے ویلے نئیں مِلدا تاں آدھی ہے جو ’مَیں آپنڑے اُوں گھر ءچ ولا چلی ویساں جِتُھوں نِکلی ہم۔‘

²⁵ تے او آ تے اُوں گھر کُوں صاف ستھرا تے سجیا ہویا ڈیدھی ہے۔

²⁶ وَل او وَنج تے آپنڑے کنُوں وی بدتر سَت بئیاں بدرُوحاں کُوں نال گِھن آندی ہے تے او اندر وَنج تے راہنڑ لگدیاں ہِن۔ تے اُوں بندے دا حال پہلے کنُوں وی بُرا تھی ویندے۔“

حقیقی مُبارک حالی

²⁷ جِیں ویلے یسُوع ایہ گالھیں کریندا پِیا ہا تاں بِھیڑ ءچوں ہِک عورت اُچی اواز ءچ اُونکُوں آکھیا، ”مُبارک ہے او عورت جئیں تُہاکُوں جمیا تے کھیر پِلایا۔“

²⁸ اُوں آکھیا، ”ہاں، پر جیہڑے لوک خُدا دا کلام سُنڑدے تے اُوندے اُتے عمل کریندے ہِن او زیادہ مُبارک ہِن۔“

معجزانہ نشان دا مطالبہ

²⁹ جِیں ویلے بِھیڑ زیادہ تھیوݨ لگی تاں یسُوع آکھنڑ لگا جو ”اِیں زمانے دے لوک بُرے ہِن، او نشان منگدے ہِن۔ پر یُوناہ دے نشان دے علاوہ اُنہاں کُوں کوئی نشان نہ ڈِتا ویسی۔

³⁰ کیوں جو جِینویں یُوناہ نِینوہ دے لوکاں کیتے نشان ہا، اُونویں ای اِبنِ آدم وی اِیں زمانے دے لوکاں کیتے نشان ہوسی۔

³¹ جنُوب دی ملکہ عدالت دے ڈینہہ اِیں زمانے دے لوکاں نال کھڑ تے اُنہاں کُوں مُجرم کھڑیسی کیوں جو او بہُوں دُور کنُوں سُلیمان دی حِکمت سُنڑݨ کیتے آئی ہئی، تے ڈیکھو اِتھاں او ہے جیہڑا سُلیمان کنُوں وی وڈا ہے۔

³² نِینوہ دے لوک عدالت دے ڈینہہ اِیں زمانے دے لوکاں نال کھڑ تے اُنہاں کُوں مُجرم کھڑیسن کیوں جو اُنہاں یُوناہ دی تبلیغ دی وجہ کنُوں توبہ کر گِھدی ہئی، تے ڈیکھو اِتھاں او ہے جیہڑا یُوناہ کنُوں وی وڈا ہے۔

بدن دا چراغ

³³ کوئی بندہ ڈیوا بال تے تہہ خانے ءچ یا تھاں دے تلے نئیں رکھیندا بلکہ ڈیواٹ اُتے رکھیندے تاں جو اندر آوݨ آلیاں کُوں روشنی نظر آوے۔

³⁴ تیڈے بدن دا چراغ تیڈی اکھ ہے۔ جِیں ویلے تیڈی اکھ ٹھیک ہے تاں تیڈا سارا بدن وی روشن ہے۔ پر جِیں ویلے تیڈی اکھ خراب ہے تاں تیڈا بدن وی اندھارا ہے۔

³⁵ اِیں واسطے خیال کر جو جیہڑی روشنی تیڈے اندر ہے او اندھارا تاں نئیں۔

³⁶ بس جے تیڈا سارا بدن روشنی نال بھریا ہووے تے کوئی حصہ اندھارے ءچ نہ ہووے، تاں او ایجھا روشن ہوسی جِینویں اُوں ویلے ہوندے جڈاں چراغ آپنڑی چمک نال تیکُوں روشن کریندے۔“

یسُوع شریعت دے عالماں تے فریسیاں کُوں اِلزام ڈیندے

³⁷ جِیں ویلے یسُوع کلام کریندا پِیا ہا تاں کہیں فریسی اُوندی دعوت کیتی۔ بس او اندر وَنج تے کھانڑا کھاوݨ بیٹھا۔

³⁸ فریسی ایہ ڈیکھ تے حیران تھیّا جو او بغیر ہتھ دھوتے کھانڑا کھاوݨ بہہ گئے۔

³⁹ پر خُداوند اُونکُوں آکھیا، ”فریسیو! تُساں پیالے تے تھالی کُوں باہر کنُوں تاں صاف کریندے ہیوے پر تُہاڈے اندر لُٹ دا مال تے بُرائی بھری پئی ہے۔

⁴⁰ نادانو، جئیں ظاہر کُوں بنڑائے کیا اُوں باطن کُوں نئیں بنڑایا؟

⁴¹ ہاں، اندر دیاں چیزاں خیرات کر ڈیؤ تاں ڈیکھو تُہاڈے کیتے سبھ کُجھ پاک ہوسی۔

⁴² پر فریسیو! تُہاڈے اُتے افسوس، تُساں پُودینہ تے سُداب تے ہر ہِک ترکاری اُتے تاں ڈاہواں حصہ ڈیندے ہیوے، پر اِنصاف تے خُدا دی محبت تُوں غافل راہندے ہیوے۔ چاہیدا ہا جو ایہ وی کریندے تے او وی نہ چھوڑیندے۔

⁴³ فریسیو! تُہاڈے اُتے افسوس، تُساں عبادت خانیاں ءچ اُچے درجے دیاں کُرسیاں تے بازاراں ءچ سلام چاہندے ہیوے۔

⁴⁴ تُہاڈے اُتے افسوس! تُساں اُنہاں پوشیدہ قبراں وانگُوں ہیوے جِنہاں اُتوں لوک نہ جانڑدے ہوئے لنگھ ویندے ہِن۔“

⁴⁵ وَل شریعت دے عالماں ءچوں ہِک اُونکُوں جواب ءچ آکھیا، ”اُستاد! ایہ گالھیں آکھ تے تُساں ساکُوں وی بے عزت کریندے ہیوے۔“

⁴⁶ اُوں آکھیا، ”شریعت دے عالمو! تُہاڈے اُتے وی افسوس، تُساں بندیاں اُتے ایجھے بھار لڈیندے ہیوے جِنہاں کُوں چاوݨ مُشکل ہے تے خود اُنہاں کُوں ہِک انگل وی نئیں لیندے۔

⁴⁷ تُہاڈے اُتے افسوس! تُساں نبیاں دیاں قبراں بنڑیندے ہیوے، تے تُہاڈے پِیُو ڈاڈے اُنہاں کُوں قتل کیتا ہا۔

⁴⁸ بس تُساں گواہ ہیوے تے آپنڑے پِیُو ڈاڈے دے کماں کُوں پسند کریندے ہیوے کیوں جو اُنہاں تاں اُنہاں کُوں قتل کیتا ہا تے تُساں اُنہاں دے مزار بنڑیندے ہیوے۔

⁴⁹ اِیں واسطے خُدا آپنڑی حِکمت ءچ آکھیا ہے جو ’مَیں نبیاں تے رسُولاں کُوں اُنہاں دے کولھ بھجیساں۔ او اُنہاں ءچوں کُجھ کُوں قتل کریسن تے کُجھ کُوں ستیسن۔‘

⁵⁰ تاں جو سبھ نبیاں دے خون دا جیہڑا دُنیا دے شروع کنُوں وہایا گِیا ہے، اِیں زمانے دے لوکاں کنُوں حساب گِھدا ونجے۔

⁵¹ ہابل دے خون کنُوں گِھن تے اُوں زکریاہ دے خون تئیں جیہڑا قُربان گاہ تے ہیکل دے وچال ہلاک تھیّا۔ مَیں تُہاکُوں سچ آدھا ہاں جو اِیں زمانے دے لوکاں کنُوں سبھ دا حساب گِھدا ویسی۔

⁵² شریعت دے عالمو! تُہاڈے اُتے افسوس، تُساں علم دی کُنجی آپنڑے قبضہ ءچ گِھن گِھدی۔ تُساں خود وی داخل نہ تھئے تے داخل تھیوݨ آلیاں کُوں وی روکیا۔“

⁵³ جِیں ویلے او اُتھوں نِکلیا تاں شریعت دے عالم تے فریسی اُوندی مخالفت کرݨ تے اُونکُوں چھیڑن لگے تاں جو او بہُوں سارے گالھیں دا ذِکر کرے،

⁵⁴ تے اُوندی تاڑ ءچ ریہے تاں جو اُوندے مُنہ دی کوئی گالھ پکڑن۔