لُوقا 10 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

یسُوع ستّر شاگرداں کُوں بھجیندے

¹ اِنہاں گالھیں دے بعد خُداوند بہتّر بئے بندے مقرر کیتے تے اُنہاں کُوں ڈُو ڈُو کر تے آپنڑے کنُوں پہلے اُنہاں شہراں تے وستیاں ءچ روانہ کیتا جِتھاں او خود ونجنڑ آلا ہا۔

² تے او اُنہاں کُوں آکھنڑ لگا، ”فصل تاں بہُوں ہے پر مزدُور تھوڑے ہِن۔ اِیں واسطے فصل دے مالک دی مِنت کرو جو آپنڑی فصل کپنڑ کیتے مزدُور بھیج ڈیوے۔

³ ہُنڑ ونجو، پر ڈیکھو مَیں تُہاکُوں بھجیندا ہاں جِینویں لیلیاں کُوں نہراں ءچ۔

⁴ نہ بٹوا گِھن وَنجائے، نہ تھیلا، نہ جُتیاں تے نہ رستے ءچ کہیں کُوں سلام کرائے۔

⁵ جِیں وی گھر ءچ داخل تھیؤ تاں پہلے آکھو جو اِیں گھر دی سلامتی ہَوے۔

⁶ جے اُتھاں کوئی سلامتی پسند کرݨ آلا بندہ ہوسی تاں تُہاڈا سلام اُوندے اُتے کھڑ ویسی، نہ تاں تُہاڈے اُتے وَل آسی۔

⁷ اُونہی گھر ءچ رہوائے تے جیہڑا کُجھ اُنہاں کنُوں مِلے کھاؤ پِیو کیوں جو مزدُور آپنڑی مزدُوری دا حقدار ہے، گھر گھر نہ پِھرائے۔

⁸ تے جے تُساں کہیں شہر ءچ داخل تھیؤ تے اُتھاں دے لوک تُہاکُوں قبول کرݨ تاں جیہڑا کُجھ تُہاڈے سامنڑے رکھیا ونجے، کھاؤ۔

⁹ اُتھاں دے بیماراں کُوں شِفا ڈیؤ تے اُنہاں کُوں ڈساؤ جو ’خُدا دی بادشاہی تُہاڈے نیڑے آ پُجی ہے۔‘

¹⁰ پر جے تُساں کہیں شہر ءچ داخل تھیؤ تے اُتھاں دے لوک تُہاکُوں قبول نہ کرݨ تاں اُوندے بازاراں ءچ وَنج تے آکھو،

¹¹ ’اساں تُہاڈے شہر دی دھُوڑ کُوں وی جیہڑی ساڈے پیراں اُتے چڑھی ہے، تُہاڈے سامنڑے چِھنڈک ڈیندے ہاں۔ پر ایہ جاݨ گِھنو جو خُدا دی بادشاہی نیڑے اَن پُجی ہے۔‘

¹² مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو اُوں ڈینہہ سدُوم دا حال اُوں شہر دے حال کنُوں زیادہ برداشت دے لائق ہوسی۔

اِیمان نہ گِھن آوݨ آلے شہر

¹³ خُرازین! تَیں اُتے افسوس۔ بیت صیدا! تَیں اُتے افسوس، کیوں جو جیہڑے معجزے تُہاڈے ءچ ظاہر تھئے، جے صور تے صیدا ءچ ظاہر تھیندے تاں اُتھاں دے لوک ٹاٹ پا تے، تے سواہ ءچ بہہ تے کڈݨ دے توبہ کر گِھندے۔

¹⁴ پر عدالت دے ڈینہہ صور تے صیدا دا حال تُہاڈے حال کنُوں زیادہ برداشت دے لائق ہوسی۔

¹⁵ تے کفرنحُوم! کیا تُوں اسمان تئیں اُچا کیتا ویسیں؟ تُوں تاں عالم ِ ارواح ءچ لہایا ویسیں۔

¹⁶ جیہڑا کوئی تُہاڈی سُنڑدے او میڈی سُنڑدے، تے جیہڑا تُہاکُوں نئیں منیندا او میکُوں نئیں منیندا، تے جیہڑا میکُوں نئیں منیندا او میڈے بھیجنڑ آلے کُوں نئیں منیندا۔“

ستّر شاگرداں دی واپسی

¹⁷ او ستّر خوش تھی تے وَل آئے تے آکھنڑ لگے، ”مالک! تُہاڈے ناں گِھننڑ نال بدرُوحاں وی ساڈے تابع ہِن۔“

¹⁸ اُوں اُنہاں کُوں آکھیا، ”مَیں شیطان کُوں بجلی وانگُوں اسمان کنُوں ڈھاندے ہوئے ڈیدھا پِیا ہم۔

¹⁹ ڈیکھو مَیں تُہاکُوں اِختیار ڈِتے جو سَپاں تے وِٹھوویاں کُوں لتاڑو تے دُشمنڑ دی ساری قُدرت اُتے غالب آؤ تے تُہاکُوں کہیں چیز کنُوں نُقصان نہ پُجسی۔

²⁰ وَل وی اِیں تُوں خوش نہ تھیؤ جو بدرُوحاں تُہاڈے تابع ہِن بلکہ اِیں گالھ کنُوں خوش تھیؤ جو تُہاڈے ناں اسمان اُتے لِکھے ہوئے ہِن۔“

یسُوع خوش تھیندے

²¹ اُونہی ویلے یسُوع رُوح القُدس کنُوں خوشی نال بھریج گِیا تے آکھنڑ لگا، ”باپ، اسمان تے زمین دے مالک! مَیں تیڈا شُکر کریندا ہاں جو تَیں ایہ گالھیں دانا لوکاں تے عالماں کنُوں لُکائیاں، تے بالاں اُتے ظاہر کیتیاں۔ ہاں، باپ، کیوں جو تیڈی نظر ءچ اِیہو چنگا ہا۔

²² میڈے باپ دی طرفوں سارا کُجھ میڈے سپُرد کیتا گِیا ہے تے کوئی نئیں جانڑدا جو پوتر کوݨ ہے سِوا باپ دے۔ تے کوئی نئیں جانڑدا جو باپ کوݨ ہے سِوا پوتر دے تے سِوا اُوں بندے دے جیندے اُتے پوتر اُونکُوں ظاہر کرݨ چاہندے۔“

²³ وَل یسُوع شاگرداں دو مُڑ تے خاص اُنہاں کُوں ای آکھیا، ”مُبارک ہِن او اکھیں جیہڑیاں ایہ گالھیں ڈیدھیاں ہِن جِنہاں کُوں تُساں ڈیدھے ہیوے۔

²⁴ کیوں جو مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو بہُوں سارے نبیاں تے بادشاہاں چاہیا جو جیہڑے گالھیں تُساں ڈیدھے ہیوے ڈیکھنڑ پر نہ ڈِٹھیاں، تے جیہڑے گالھیں تُساں سُنڑدے ہیوے، سُنڑݨ پر نہ سُنڑیاں۔“

نیک سامری دی مثال

²⁵ تے ڈیکھو شریعت دا ہِک عالم اُٹھیا تے ایہ آکھ تے یسُوع دی ازمائش کرݨ لگا جو ”اُستاد! مَیں کیا کراں جو ہمیشاں دی زندگی دا وارث بنڑاں؟“

²⁶ اُوں اُونکُوں آکھیا، ”شریعت ءچ کیا لِکھیا ہے؟ تُوں کِینویں پڑھدیں؟“

²⁷ اُوں جواب ءچ آکھیا، ”رب العالمین آپنڑے خُدا نال آپنڑے سارے دل تے آپنڑی ساری جان تے آپنڑی ساری طاقت تے آپنڑی ساری عقل نال محبت رکھ تے آپنڑے ہمسائے نال آپنڑے وانگُوں محبت رکھ۔“

²⁸ یسُوع اُونکُوں آکھیا، ”تَیں ٹھیک جواب ڈِتے۔ اِیہو کر تاں تُوں جِیندا راہسیں۔“

²⁹ پر اُوں آپنڑے آپ کُوں راستباز ثابت کرݨ کیتے یسُوع کنُوں پُچھیا، ”تے میڈا ہمسایہ کوݨ ہے؟“

³⁰ یسُوع جواب ءچ آکھیا، ”ہِک بندہ یروشلیم کنُوں یرِیحُو ویندا پِیا ہا، جو ڈاکواں دے ہتھیں چڑھ گِیا۔ اُنہاں اُوندے کپڑے لہا گِھدے تے اُونکُوں ماریا وی تے اَدھ مویا سَٹ تے چلے گئے۔

³¹ خُداوُں ہِک کاہِن اُوں رستے کنُوں ویندا پِیا ہا، پر اُونکُوں ڈیکھ تے ڈُوجھے پاسے کنُوں چلیا گِیا۔

³² اِینویں ای ہِک لاوی اُوں جاہ آیا۔ او وی اُونکُوں ڈیکھ تے ڈُوجھے پاسے کنُوں چلیا گِیا۔

³³ پر ہِک سامری سفر کریندا کریندا اُتھاں آ گِیا تے اُونکُوں ڈیکھ تے اُوندے اُتے ترس کھادا۔

³⁴ او اُوندے کولھ آ تے اُوندے زخماں اُتے تیل تے شراب لا تے بدھیا، تے آپنڑے جانور اُتے بِلھا تے سِراں ءچ گِھن گِیا تے اُوندی خبر گِیری کیتی۔

³⁵ ڈُوجھے ڈینہہ ڈُو دینار کڈھ تے سِراں دے مالک کُوں ڈِتے تے آکھیا، ’اِیندا خیال رکھو تے جے خرچا زیادہ تھی ونجے تاں مَیں وَل آ تے ڈے ڈیساں‘۔“

³⁶ وَل یسُوع پُچھیا، ”تیڈے خیال ءچ اِنہاں ترِیہاں ءچوں کیہڑا اُوں بندے دا، جیہڑا ڈاکواں دے ہتھیں چڑھ گِیا ہا، ہمسایہ ثابت تھیّا؟“

³⁷ اُوں آکھیا، ”او جئیں اُوندے اُتے رحم کیتا۔“ یسُوع اُونکُوں آکھیا، ”وَنج، تُوں وی اِینویں ای کر۔“

یسُوع مَرتھا تے مریم کُوں مِلنڑ ویندے

³⁸ وَل جِیں ویلے او ویندے پئے ہَن تاں یسُوع ہِک وستی ءچ داخل تھیّا تے مَرتھا ناں دی ہِک عورت اُونکُوں آپنڑے گھر ءچ ٹِکایا۔

³⁹ مَرتھا دی ہِک بھینڑ ہئی جِیندا ناں مریم ہا۔ او خُداوند دے پیراں دے کولھ بہہ تے اُوندا کلام سُنڑدی پئی ہئی۔

⁴⁰ پر مَرتھا خدمت کریندے کریندے گھبرا گئی۔ بس او اُوندے کولھ آ تے آکھنڑ لگی، ”مالک! کیا تُہاکُوں خیال نئیں جو میڈی بھینڑ میکُوں خدمت کرݨ کیتے کلھا چھوڑ ڈِتے؟ اُونکُوں آکھو جو میڈی مدد کرے۔“

⁴¹ خُداوند جواب ءچ آکھیا، ”مَرتھا! مَرتھا! تُوں تاں بہُوں ساریاں چیزاں کیتے پریشان تھیندی پئی ہیں۔

⁴² پر ہِک چیز ضرور ہے تے مریم او چنگا حصہ چُنڑ گِھدے جیہڑا اُوں کنُوں کھسیا نہ ویسی۔“