2کُرِنتھِیوں 7 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

¹ عزیزو، ساڈے نال ایجھے وعدے کیتے گئے ہِن، اِیں واسطے آؤ اساں آپنڑے آپ کُوں جِسم تے رُوح کُوں ناپاک کرݨ آلی ہر چیز کنُوں پاک کرُوں تے خُدا دا خوف منیندے ہوئے آپنڑی پاکیزگی کُوں کمال تئیں پُچاؤں۔

پولُس دی خوشی

² ساکُوں آپنڑے دِلاں ءچ جاہ ڈیؤ۔ نہ اساں کہیں نال بے اِنصافی کیتی، نہ کہیں کُوں وِگاڑیا تے نہ کہیں کُوں دوکھا ڈِتے۔

³ مَیں تُہاکُوں قصُوروار کھڑاوݨ کیتے ایہ نئیں اکھیندا۔ مَیں پہلے ای لِکھ ڈِتے جو تُساں ساڈے دِلاں ءچ وس گئے ہیوے تے ہُنڑ ساڈا زندہ راہنڑ تے مرݨ تُہاڈے نال ہے۔

⁴ مَیں بہُوں دلیری نال تُہاڈے نال گالھیں کریندا ہاں، پر میکُوں تُہاڈے اُتے فخر وی ہے۔ مَیں تسلی نال بھریج گِیا ہاں تے مُصیبتاں ءچ وی میڈا دل خوشی نال بھریا ہے۔

⁵ جِیں ویلے اساں مَکِدُنیہ پُجے تاں ساکُوں سکون نہ مِلیا۔ بلکہ ساکُوں چودھارُوں پریشانیاں دا سامنڑا کرنڑا پِیا، باہرُوں لڑائیاں ہَن تے اندرُوں دہشتاں۔

⁶ وَل وی خُدا جیہڑا مایُوس لوکاں کُوں حوصلہ ڈیندے، طِطُس کُوں اُتھاں بھیج تے ساکُوں تسلی ڈِتی۔

⁷ ساڈا حوصلہ نہ صرف اُوندے پُج ونجنڑ نال تھیّا بلکہ اُوندی اُوں تسلی نال وی تھیّا جیہڑی اُونکُوں تُہاڈی طرفوں مِلی ہئی۔ اُوں تُہاڈا میڈے کیتے سِک رکھنڑ، تُہاڈا افسوس کرݨ تے تُہاڈا جوش جیہڑا میڈے کیتے ہا، ساکُوں بیان کیتا جیندے تُوں مَیں بِیا وی خوش تھیّا۔

⁸ بھانویں مَیں آپنڑے پہلے خط نال تُہاکُوں ڈُکھ ڈِتا، وَل وی مَیں پچھتیندا نئیں، بے شک پہلے پچھتیندا ہم۔ کیوں جو میں ڈیدھا ہاں جو اُوں خط نال تُہاکُوں ڈُکھ تاں پُجے پر صرف کُجھ عرصہ کیتے۔

⁹ تے ہُنڑ مَیں خوش ہاں، اِیں واسطے نئیں جو تُہاکُوں ڈُکھ پُجے بلکہ اِیں واسطے جو اِیں ڈُکھ تُہاکُوں توبہ کرݨ تئیں پُچایا۔ کیوں جو تُہاڈا ڈُکھ خُدا دے مقصد دے مطابق ہا، اِیں واسطے تُہاکُوں ساڈے سببّوں کہیں قِسم دا نُقصان نہ پُجیا۔

¹⁰ کیوں جو جیہڑا ڈُکھ خُدا دے مقصد دے مطابق ہوندے، او ایجھی توبہ پیدا کریندے جیہڑا نجات دو گِھن ویندے۔ اِیندے نال پچھتاوا نئیں تھیندا، پر دُنیاوی ڈُکھ موت پیدا کریندے۔

¹¹ بس ڈیکھو، او ڈُکھ جیہڑا خُدا دے مقصد دے مطابق ہا، اُوں تُہاڈے ءچ کتنا جوش، آپنڑا دفاع کرݨ دا کِتنا شوق، کِتنی ناراضگی، کِتنا ڈر، کِتنی سِک تے کِتنی غیرت پیدا کر ڈِتی تے سزا ڈیوݨ دی کِتنی تیاری۔ تُساں ہر لحاظ نال ثابت کر ڈِتے جو تُساں اِیں معاملے ءچ بے قصُور ہیوے۔

¹² بےشک مَیں او خط لِکھیا تاں ہا، پر اِیں واسطے نئیں جو اُوں غلط کم کرݨ آلے دے بارے ءچ لِکھاں یا اُوندے بارے ءچ جِیندے نال غلط کم تھئے، بلکہ اِیں واسطے جو خُدا دے حضُور تُہاڈے اُتے ظاہر تھی ونجے جو تُساں ساڈے کیتے کِتنا جوش رکھیندے ہیوے۔

¹³ اِیں واسطے ساکُوں تسلی ہے۔ تے اِیں تسلی دے علاوہ طِطُس کُوں خوش ڈیکھ تے ساکُوں بئی وی خوشی تھئی کیوں جو تُساں ساریاں دے سببّوں اُوندی رُوح وَل تازہ تھی گئی۔

¹⁴ مَیں اُوندے سامنڑے تُہاڈے بارے ءچ فخر کیتا ہا تے میں شرمندہ نئیں تھیّا۔ بلکہ جِینویں اساں تُہاکُوں ہمیشاں سچے گالھیں ڈسائیاں ہِن، اُونویں ای جیہڑا فخر اساں تُہاڈے بارے ءچ طِطُس دے سامنڑے کیتا او وی سچ ثابت تھیّا۔

¹⁵ جِیں ویلے اُونکُوں یاد آندے جو تُساں کِتنے فرمانبردار ہَوے تے کِینویں ڈردے تے کمبدے ہوئے اُوندا اِستقبال کیتا، تاں اُوندی محبت تُہاڈے نال بئی وی زیادہ تھی ویندی ہے۔

¹⁶ مَیں بہُوں خوش ہاں تے میکُوں تُہاڈے بارے ءچ ہر لحاظ نال چنگی طرحاں تسلی تھی گئی ہے۔