Romayî 14 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

سَر یِگودو قضاوته نَگَن

¹ اَوه گو ایمانا وی ضعیفَ بِدَنَ ناو خودا؛ بله نه بَر خاطره هِنده گو راستا عَقیدادا شَری بِگَن.

² مِرُوَگه ایمان هَیَ گو همو دِشدی دِگاریت بُخُت، بله مِرُوه ضعیف تِنه پِنجاری دِخُت.

³ بِلا اَوه گو همو دِشدی دِخُت، یه گو همو دِشدی ناخُت گوشگَ نَزانیت؛ اَوه گو همو دِشدی ناخُت ژی، سَر اَوه گو همو دِشدی دِخُت قضاوته نَگَت، چون گو خدا اَو قَبول گِریَ.

⁴ تِ که ای گو سَر خِذمَتکاره یگَ دی قضاوته دِگَی؟ اَو هِندا گو اَو سَرپِیا دِسَگِنیت آن دِکَویت مربوطی اَربابه ویَ. اَو طیگ دِراوَستِت بَر خاطره هِنده گو خاده قادرَ اَوی سَرپِیا خُدان گَت.

⁵ مِرُوَگ رُژَگه ژه رُژه دی باشتِر دِزانیت، بِ وه حالی گو مِرُوَگه دی تواوی رُژا بینا یِگودو دِزانیت. همو کَس دِبی ناو فِکره خودا راستا عَقیدا خودا مطمئن بیت.

⁶ اَو مِرُوه گو رُژَگه معلوم عزیز دِزانیت، بَر خاطره حُرمَتا خاده وه شُله دِگَت. اَو مِرُوه گو دِخُت، بَر خاطره حُرمَتا خاده دِخُت، چون گو شُکرا خدا دِگَت، بِ وه حالی گو اَوه گو ناخُت، بَر خاطره حُرمَتا خاده ناخُت و شُکرا خدا دِگَت.

⁷ چون گو چی یگ ژه مَ بوخو ناژیت و چی یگ ژه مَ ژی بوخو نامِریت.

⁸ چون هَگو اَم دِژین، اَم بُ خاده دِژین و هَگو اَم دِمِرِن، اَم بُ خاده دِمِرِن، بَجا اَم چه بژین، چه بِمِرِن، اَم یه خاده نَ.

⁹ چون گو مسیحْ هَ بَر خاطره وه یگه مِر و دیسا ساخ بو گو هم خادیه مِریا بیت هم خادیه ساخا.

¹⁰ تِ بُچی سَر بِرایه خو قضاوته دِگَی؟ آن تِ بُچی بِرایه خو گوشگَ دِزانی؟ چون گو اَمه همو پِشیا تَخته قضاوتا خدا راوَستِن.

¹¹ چون گو کِتِبا اِشعیایه پِیغَمبَردا هاتیَ نِویساندِن: «خاده دِبِژیت: اَز بِ ژیانا خو سوند دِخُم گو هر چُکَگ بَر مِن دیه خار بیت و هر اَزمانَگ دیه آشگَرا بِژیت گو اَز خدا مَ.»

¹² بَجا هَریگه مَ دیه حسابا خو بِدَتَ خدا.

¹³ بَجا وَرِن اَم ایدی سَر یِگودو قضاوته نَگَن. بَلگو بَدَلا وه یگه، تصمیمه بِگِرِن گو چه جارا سَر رِیا بِرایه خو بَرَگه گو باعیثه کَتِنه یَ آن مانِعَگه، نَدانِن.

¹⁴ اَز ناو عیسیْ خاده دا دِزانِم گو چه دِشد بَر خودا مِرار نینَ. بله بُ وی مِرُوه گو اَوه مِرار دِزانیت، مِرارَ.

¹⁵ چون هَگو بِرایه تَ بِ وه دِشدا گو تِ دِخُی اَذیَت دِبیت، تِ ایدی ناو مُحبّته دا رِفتار ناگَی. بِ وه دِشدا گو تِ دِخُی، اَو مِرُوه گو مسیحْ بَر خاطره وی مِر بَین نَبَ.

¹⁶ بَجا نَهِلِن راستا وه دِشدا گو اون اَوه قَنج دِزانِن، پیس قِسَدان بِتَ گِرِن.

¹⁷ چون گو پادشاهیا خدا خارِن و وَخارِن نینَ، بَلگو صالِح بون و آشتی و سِلامتی و شادیَ، ناو رِحا مُقدسا خدادا.

¹⁸ هَچی کَسه وِسا بُ مسیحْ خِذمَته بِگَت، خدا اَوی قَبول دِگَت و خلق اَوی تأیید دِگَن.

¹⁹ بَجا وَرِن اَم دوو وه دِشده دا بِن گو باعیثه آشتی و سِلامتی و آوا بونا یِگودو دِبیت.

²⁰ بَر خاطره رِسقی شُلا خدا خِرا نَگَ! بَراستی گو همو دِشد پاکِن، بله باش نینَ گو مِرُوَگ بِ وه دِشدا گو دِخُت، بِبیتَ باعیثه کَتِنا مِرُوَگه دی.

²¹ یا قَنج اَوَ گو تِ گوشتی نَخُی آن شَرابه نَوَخُی، آن ژی چه شُله نَگَی گو بِبیتَ باعیثه کَتِنا بِرایه تَ.

²² اَو عَقیدا گو تَ راستا وان دِشدانَ دا هَیَ نابَینا خو و خدادا خُدان گَ. خَنیَگه حاله اَوه گو چه دلیل چِنینَ راستا اَو دِشدا گو بوخو تأیید دِگَت دا، خو محکوم گَت.

²³ بله اَو کَسه گو راستا خارِنا دِشدَگه دا کَتیَ شِگه، هَگو اَوه بُخُت محکوم دِبیت، بَر خاطره هِنده گو بِ ایمانه نَخاریَ، چون هَچی دِشدا گو ژه ایمانه نَبیت، گُنَهَ.