Romayî 13 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

اطاعت گِرِن ژه مِرُوِت خُدان قُدرَت

¹ هر کَسَگ دِبی ژه حاکِمِت خُدان قُدرَت اطاعته بِگَت. چون گو چه خُدان قُدرَت چِنینِن گو ژه آلیه خدا نَبِن و اَونه گو هَنَ، ژه آلیه خدا هاتنَ کِفش گِرِن.

² بَجا هَچی کَسه گو رابیتَ له ضِدّ خُدان قُدرَتا، رابویَ له ضِدّ اَونه گو خدا کِفش گِرِنَ و دیوانا اَوه گو وه شُله بِگَت دیه بِتَ گِرِن.

³ چون اَونه گو رِفتارا وان دوزَ ژه حاکِما ناتِرسِن، بَلگو اَونه گو رِفتارا وان پیسَ ژه وان دِتِرسِن. تِ دِخازی گو ژه حاکِمه خُدان قُدرَت نَتِرسی؟ بَجا اَو شُلا گو دوزَ بِگَ گو اَو دیه مَحتا تَ بِگَت.

⁴ چون گو اَو مِرُو بُ خِیرا تَ خِذمَتکاره خدایَ. بله هَگو تِ شُلا خِراب دِگَی، بِتِرسَ، چون گو اَو به چِنَ گَل خو شمشیری ناگَرِنیت. چون گو اَو خِذمَتکاره خدایَ و تُلوَگَرَگَ گو غَضَبا خدا تینیتَ سَر اَونه گو شُله خِراب دِگَن.

⁵ بَجا مِرُو دِبی ژه حاکِمِت خُدان قُدرَت اطاعته بِگَت، نه تِنه بَ وه هِنده گو ژه غَضَبا خدا اَمانه دا بیت، بَلگو بَر خاطره وجدانا خو ژی.

⁶ چون گو بَر خاطره وه یگه اون باجه ژی دِدَن. چون گو حاکِمِت خُدان قُدرَت خِذمَتکاره خدانَ و هَ بُ وه یگه هاتنَ کِفش گِرِن.

⁷ قَره اَونه گو اون قَرداره وانَ بِدَن: بُ اَوه گو اون باجه قَرداره وینَ، باجه بِدَن. بُ اَوه گو اون عَوارضه قَرداره وینَ، عَوارضه بِدَن. بُ اَوه گو اون احترامه قَرداره وینَ، احترامه خُدان گَن. بُ اَوه گو اون صیانَته قَرداره وینَ، صیانَته خُدان گَن.

مُحبّتَ گو شِریعَته تینیتَ جی

⁸ نَمینِنَ بِن قَره چه کَسه دا، خِنجی وه یگه گو اون مُحبّته یِگودو بِگَن. چون اَوه گو مُحبّته یگَ دی دِگَت، شِریعَت اینایَ جی.

⁹ چون گو اَمرِت «زِنایه نَگَ، قتله نَگَ، دِزیه نَگَ، طمعه نَگَ،» و هر اَمرَگَ دی، دِگَهَشیتَ وه قِسه گو، «جیناره خو وَگو خو هَژه بِگَ.»

¹⁰ مُحبّت، خِرابیه جیناره خو ناگَت؛ بَجا مُحبّت شِریعَته کامِل تینیتَ جی.

¹¹ خِنجی وِنَ اون دِزانِن گو اون چه زَمانَیَگه دانَ. چون گو اَو سَعَت گَهَشتیَ گو اون ژه خَوه شار بِن. چون گو نَهَ ژه وه وقته گو مَ ایمان اینا، نجات بُ مَ نِیزوکتِرَ.

¹² شَو وِیَ خُلاص دِبیت، رُژ نِیزوکَ. بَجا وَرِن اَم شُله پیسَ تاریتیه پاوژِنَ وِدا و بَدَنپارِزا روناهیه بِگَن بَر خودا.

¹³ وَرِن اَم بینا وان مِرُوه گو ناو روناهیا رُژوَدانَ دوز رِفتار گَن. اَم وقته خو بِ عیاشی و مَستیه، به ناموسی و به اَدبیه، شَر و حسادته خِسار نَگَن.

¹⁴ بَلگو خاده عیسیْ مسیحْ بینا گِراسَگه بِگَنَ بَر خودا. بُ جسمه نَخَبِتِن گو داخازیه نفسانیَ وه بیننَ جی.