Petrûs II 2 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

پِیغَمبَر و ماموستایِت دِرَوین

¹ بله ناو قَومی دا ژی پِیغَمبَرِت دِرَوین هَبون، هَ وِسا گو ناو وَدا ژی دیه ماموستایِت دِرَوین هَبِن. اَو وَشارتی، دَرسه دِرَو و وِرانگَر دیه بینِن و حتا اَربابه گو اَو کِرینَ ژی دیه حاشا گَن و وِسا، دیه بَین چُنَگه زو سَر خودا بینِن.

² گَلَک مِرُو دیه بِکَونَ دوو به اَدبیا واندا و بَر خاطره وان، دیه راستا رِیا راستیه دا کُفریا بِژِن.

³ اَو ناو طمعا خودا، بِ قِسه خو یه گو دِلِبینِن، دیه تالانا وَ بِگَن. بله محکوم بونا وان گو ژه کِمِژوَ کِفش بویَ، به شُل نَرونِشتیَ و بَین چُنا وان ژی نَرازایَ.

⁴ چون هَگو خدا، وقته گو میلیاکَتا گُنَه گِرِن رَحم وان نَگِر، بَلگو اَو هاوِتنَ بِنه جَهنَمه دا گو اَو کوراتیا تاریتیه دا حَتا دیوانه زنجیر گِری بِنَ خُدان گِرِن؛

⁵ و هَگو اَوی رَحم دُنیایا قدیم نَگِر، بَلگو وقته اَوی سَر وه عالَما به دینا طوفان رِگِر، اَوی تِنه نوح اَو واعِظه صالِح بونه گَل هَفت نَفَره دی خُدان گِر؛

⁶ و هَگو شَهره سُدوم و عَمورَه گِرِنَ خولی و اَو محکومی بَین چُیینه گِرِن و اَو گِرِنَ عبرتَگ بُ دوماییگا به دینیه،

⁷ و هَگو اَو لوطه صالِح گو بِهنا وی ژه به اَدبیا وان مِرُوِت پیس چِگ بِبو، نجات دا،

⁸ چون گو اَو مِرُوه صالِح همو رُژه ناو واندا دژیا و جانه وی یه صالِح، ژه دیتِن و بیهیستِنا عمله وان یه پیس عَذاب دِکِشا،

⁹ بَجا خاده دِزانیت گو چاون، مِرُوه دیندار ژه امتحانا خَلاص گَت و مِرُوه گو صالِح نینِن حَتا رُژا قیامَته بِن جَزایه دا خُدان گَت،

¹⁰ مخصوصَن ژی اَونه گو خو دِسپارِنَ شهوته مِرارَ نفسه و اقتداره گوشگَ دِزانِن. اَو هِند قیاسا نَتِرس و مغرورِن گو ژه کُفر گِرِن راستا اَونه خُدان شُکوه و جلال گو اَسمانی دانَ دا ناتِرسِن.

¹¹ بِ وه حالی گو حتا میلیاکَت ژی گو زُر و قُدرَتا وان گَلَک زِدَتِرَ، حُضورا خاده دا، وقته گو محکوم بونا وان دِتَ گُتن، توهینا وان ناگَن.

¹² بله اَونَ، بینا حیوانه به شعورِن گو گورَیَگی غَریزا خو رِفتاره دِگَن و هاتنَ دُنیایه گو بِکَونَ ناو طَلِگه دا و بَین بِچِن؛ و اَو راستا وان دِشدادا کُفریا دِبِژِن گو چه دِشدی ژه وان فام ناگَن، بَجا اَو دیه ناو بَین چُنا خودا بَین بِچِن،

¹³ و اَو دیه بَدَلا وان خِرابیه گو گِرِنَ، خِرابیه بِبینِن. کَیف خوشیا وان اَوَیَ گو رُژوَ عیاشیه بِگَن. اَو لَکَ و شَرمزاری نَ گو حتا وقته گو گَل وَدا ناو مِوانداریه دا نَ، ژه حیله خو کَیفه دِگَن.

¹⁴ چاوه وان پْر ژه زِنایه یَ و ژه گُنَه گِرِنه تِر نابِن. اَو وان مِرُوه گو سِستِن دِلِبینِن. دله وان فِرَ طمعه بویَ. اَو زارویِت ملعون!

¹⁵ اَوان رِیا دوز بَردانَ و ژه ره دَرکَوتِنَ. اَوان رِیا بَلعام گوره بِعور، دانَ بَخو، اَوه گو هَژَ هِنده دِگِر گو ژه رِیا خِراب منفعته بینیتَ دَست.

¹⁶ بله بَلعام بَر خاطره تقصیرا خو زُر سرزنش بو. کَرَگه به اَزمان، بِ دَنگا انسان قِسَ گِر و پِشیا دینیتیا وی پِیغَمبَری گِرت.

¹⁷ اَو ماموستایه دِرَوین، بینا کانیه هِشک و مِژه گو بِ باکرُفه هاتنَ هاوژُرتِنِن. بُ وان ظُلَماتا تاریتیا کامِل حاضِر بویَ.

¹⁸ چون گو اَو بِلند بِلند هِندَ قِسا دِبِژِن گو ژه غرور و به عاقلیه تِژینَ و بِ شهوته به اَدبَ جسمه، وان مِرُوان دِلِبینِن گو تازَ ژه دَسته مِرُوه گو رِیا خودا دَرکَوتِنَ دا حِلاتِنَ.

¹⁹ اَو وَعدا آزادیه دِدَن، بله بوخو برده رِزی بونه نَ؛ چون هَچی دِشدا گو سَر مِرُو مسلط بیت، اَو مِرُو بردَ یَ.

²⁰ چون اَو مِرُوه گو، بِ واسِطا مَعریفَتا خادیه مَ و نجاتگَره مَ عیسیْ مسیحْ ژه دِشده مِرارَ دُنیایه حِلاتِنَ، هَگو دیسا بِوَ وان بِن و اَو سَر وان مِرُوانَ مسلط بِن، دوماییگا وان دیه ژه اَوِلی ژی خِرابتِر بیت.

²¹ چون گو بُ وان باشتِر اَوَ بو گو چه جارا رِیا صالِح بونه ناس نَگِره بان، حَتا هِنده گو پاشه ناس گِرِنا وه، رویه خو ژه حُکما مُقدسَ گو بُ وان هاته بو سِپاردِن بِزُورینِن.

²² هَچی دِشدا گو اَو مَثَلا راست دِبِژیت سَر وان قَوِمیَ گو: «گوجِگ دِزُوِریتَ سَر وَرِشاندِنا خو،» و «بَراز پاشه شُستِنه، دیسا خو ناو هَریه دا دِوَگَزینیت.»