Korîntî II, 2 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

¹ چون گو مِن وِسا تصمیم گِرت گو جارَگَ دی نَیِمَ لاره وَ و باعیثه نَرِحَتیا وَ نَبِم.

² چون هَگو اَز بِبِمَ باعیثه نَرِحَتیا وَ، کِیَ گو بِگاریت مِن کَیف خوش گَت، خِنجی اَوه گو مِن اَو نَرِحَت گِریَ؟

³ مِن نامه دا وِسا نِویسی گو وقته اَز تِمَ لاره وَ، اَونه گو دِبی مِن کَیف خوش گَن، باعیثه نَرِحَتیا مِن نَبِن. چون گو مِن اطمینان وَ همویا هَبو گو کَیف خوشیا مِن، کَیف خوشیا وَ همویایَ.

⁴ چون گو مِن بِ گَلَک زَجره و دلَگه گُلدار و بِ گَلَک رُنِگا بُ وَ نِویسی، نه بَر خاطره هِنده گو اَز بِخازِم وَ نَرِحَت گَم، بَلگو اون زِدَتیا مُحبّتا گو مِن راستا وَدا هَیَ، بِزانِن.

مِرُوه گُنَهکار بِبَخشِن

⁵ ایجا هَگو مِرُوَگ بِبیتَ باعیثه نَرِحَتیه، اَوی مِرُوه تِنه اَز نَرِحَت نَگِرِمَ، بَلگو - هَگو اَز نَخازِم دِرِژ گَم - قَدَرَگه اون همو نَرِحَت گِرِنَ.

⁶ بُ مِرُوَگه وِسا، اَو جَزایا گو وَ گَلَکا دایَ وی، تِرا وی هَیَ.

⁷ بَجا بَدَلا وِنَ، اَوی بِبَخشِن و اِمِن گَن، وِسا له نَیِت گو ژه زِدَ بونا گُلا، بِفَتِسِت.

⁸ بَجا، اَز لاواهیا وَ دِگَم گو اون اَوی مِرُوی ژه وه هِنده گو اون گَلَک هَژه دِگَن، دیسا مطمئن گَن.

⁹ بَر خاطره وه هِنده یَ گو مِن بُ وَ نِویسی گو اَز وَ امتحان گَم و بِزانِم کانه اون همو دِشدی دا اطاعته دِگَن آن نه.

¹⁰ هَچی کَسه اون بِبَخشِن، اَز ژی اَوی دِبَخشِم. و هَگو مِن مِرُوَگ بَخشی بیت، مِن اَو مِرُو حُضورا مسیحْ دا بَر خاطره وَ بَخشیَ، بله هَگو مِن دِشدَگ بُ بَخشینه هَبیت،

¹¹ گو اَم نَکَونَ طَلِگا شیطانی دا؛ چون گو اَم ژه نَقشه وی به خَبَر نینِن.

ناو مسیحْ دا سَرکَوتِن هَیَ

¹² وقته اَز بُ وَعظ گِرِنا انجیلا مسیحْ چُمَ شَهره تْروآسه، بِ وه حالی گو ناو خاده دا دَرَگ بُ مِن وَبِبو،

¹³ بله رِحا مِن آرام نَبو، چون گو مِن بِرایه خو تیتوس وِدَره پَیدا نَگِر. بَجا مِن خاطره خو وان خاست و اَز چُمَ بُ آلیه مقدونیه.

¹⁴ بله شُکُر بُ درگاها خدا، هَمَن اَو خدایه گو ناو مسیحْ دا همو جاره مَ دِبَتَ بُ آلیه سَرکَوتِنه و بِهنا مَعریفَتا وی بِ واسِطا مَ پَخش دِگَتَ همو جیا.

¹⁵ چون گو اَم ناو اَونه گو نجاته پَیدا دِگَن و اَونه گو بَین دِچِن، بُ خدا بِهنا خوشَ مسیحِن.

¹⁶ اَم بُ یگه بِهنا مِرِنا گو دِبَتَ بُ آلیه مِرِنه دِدَن و اَم بُ یگَ دی بِهنا ژیانا گو دِبَتَ بُ آلیه ژیانه دِدَن. کِیَ گو کفایتا وان شُلانَ هَبیت؟

¹⁷ چون گو اَم بینا گَلَک مِرُوا نینِن گو بَر خاطره منفعته، کلاما خدا دِفرُشِن، بَلگو اَم بَر چاوه خدا ناو مسیحْ دا قِسَ دِگَن، بینا وان مِرُوا گو نیّتا وان خالصَ و ژه آلیه خدانَ.