Korîntî II, 12 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

قَلَما ناو بَدَنا پولس دا

¹ اَز دِبی اِفتخاره بِگَم؛ دوزَ گو وه اِفتخار گِرِنه دا چه کار چِنینَ، بله اَزه بِچِمَ پِش و باسه دیتنا و آشگَرابونه خاده بِگَم.

² اَز مِرُوَگه ناو مسیحْ دا ناس دِگَم گو چارده سالا پِش نَهَ بُ اَسمانه سِیه ژِلَل هاتَ بِرِن، ایجا بِ بَدَن آن دَروَیی بَدَن اَز نِزانِم، خدا دِزانیت.

³ اَز دِزانِم گو بُ بِهَشته ژِلَل هاتَ بِرِن - ایجا بِ بَدَن آن دَروَیی بَدَن اَز نِزانِم، خدا دِزانیت -

⁴ و اَوی هِندَ دِشد بیهیستِن گو نایِتَ گُتن، هِندَ دِشد گو انسان نابی بِژیت.

⁵ اَز اِفتخاره مِرُوَگه وِسا دِگَم، بله اَز راستا خودا اِفتخاره ناگَم، خِنجی ضعفه خو.

⁶ حتا هَگو اَز بِخازِم اِفتخاره ژی بِگَم، اَز به عاقل نابِم، چون گو اَز راستیه دِبِژِم؛ بله اَز ناخازِم اِفتخاره بِگَم، گو وِسا مِرُوَگ گُمان نَگَت گو اَز ژه وه دِشدا گو اَو مِدا دِبینیت و ژه مِن دِبیهیسیت زِدَتِرِم.

⁷ بَجا بَر خاطره هِنده گو عَظمَتا به حدَ وان آشگَرابونانَ مِن مغرور نَگَت، قَلَمَگ ناو جسمه مِدا هاتیَ داناندِن. قاصدَگ ژه آلیه شیطان، گو مِن بِشینیت و نَهِلیت اَز مغرور بِم.

⁸ بُ خَلاص بونا ژه وه مِن سه جارا لاواهی خاده گِر.

⁹ بله اَوی گُتَ مِن: «لطفا مِن تِرا تَ هَیَ، چون گو قُدرَتا مِن، ناو ضعیف بونه دا کامِل دِبیت.» بَجا، اَز حتا بِ کَیف خوشیَگه زِدَتِر اِفتخاره ضعفه خو دِگَم گو وِسا قُدرَتا مسیحْ سَر مِن بِمینیت.

¹⁰ بَجا اَز بَر خاطره مسیحْ، ژه ضعفا، تُهمَتا، زحمتا، اَذیَتا و بَلایا راضیمَ. چون گو وقته اَز ضعیفِم، هِنگه اَز قاوَتِم.

¹¹ اَز به عاقل بومَ! وَ اَز بُ وه یگه مَجبور گِرِم. چون گو وَ دِبی مَحتا مِن گِره با. بِ وه حالی گو اَز چه دِشد نینِم، بله اَز ژه وان رسولِت مَزِن چه جورا گِمتِر نَبوم.

¹² نیشانِت رسولَگه راستی، بِ صَبرَگه کامِل ناو وَدا دووهار بو، بِ نیشانا و مُعجِزا و شُله عَظیم.

¹³ راستا چه دا ژه کلیسایه دیتِر گِمتِر قَنجی وَ هاتَ گِرِن، خِنجی وه یگه گو اَز بوخو ژی چه جارا بُ وَ نَبومَ بارگِرانی؟ مِن بَر خاطره وه خِرابیا گو وَ گِر بِبَخشِن!

¹⁴ نَهَ اَز حاضِرِم گو بُ جارا سِیه بِمَ لاره وَ. اَز بُ وَ نابِمَ بارگِرانی. چون گو اَز دوو ماله وَدا نینِم، بَلگو اَز دوو وَدامَ. چون گو وَظیفا زاروگان نینَ گو بُ داییگ و بابه خو مالی خِر گَن، بَلگو داییگ و باب بُ زارویه خو مالی خِر دِگَن.

¹⁵ اَزه بِ کَیف خوشیه بُ جانه وَ خَرج گَم و مِن خَرج ژی گِریَ. هَگو اَز گَلَک هَژَ وَ دِگَم، اون دِبی گِمتِر هَژَ مِن بِگَن؟

¹⁶ بله حتا هَگو اون قَبول گَن گو اَز بُ وَ بارگِرانی نَبوم، حتمن اونه بِژِن گو اَز حیلَبازَگ بوم و مِن بِ حیلا منفعتا خو وَ بِر.

¹⁷ ما مِن بِ واسِطا چی یگ ژه وان مِرُوه گو رِگِرَ لاره وَ استفادا خو وَ گِر؟

¹⁸ مِن ژه تیتوس خاست گو بِتَ لاره وَ و مِن بِرایه مَ ژی گَل ویدا رِگِر. ما تیتوس استفادا خو وَ گِر؟ ما مَ ژی بِ هَمَن رِحه رِفتار نَگِر؟ ما اَم ژی بِ هَمَن راوِژه نَچُنَ پِش؟

¹⁹ ما حَتا نَهَ وَ وِسا فِکِر گِریَ گو اَم لاره وَ خو دِپارِزِن؟ اَم حُضورا خدادا بینا وان مِرُوا قِسَ دِگَن گو ناو مسیحْ دانَ، و گَلی عزیزان، هَچی شُلا اَم دِگَن بُ آوا گِرِنا وَیَ.

²⁰ چون گو اَز دِتِرسِم رَنگَ وقته اَز تِمَ لاره وَ بِبینِم اون وِسا گو اَز دِخازِم نینِن و اون ژی بِبینِن اَز وِسا گو اون دِخازِن نینِم. اَز دِتِرسِم گو رَنگَ ناو وَدا شَر، حسادت، کَرب، خوپرستی، بُختان، پِشت سَره خلقه قِسَدان، خو مَزِن گِرِن و به سَربَریه بِبینِم.

²¹ و هَمژی اَز ژه وه هِنده دِتِرسِم گو وقته اَز دیسا بِمَ لاره وَ، خدایه مِن دیسا مِن حُضورا وَدا دل نِزِم گَت و اَز مَجبور بِم بَر خاطره گَلَک ژه وان مِرُوه گو پِشتا گُنَه گِرِنَ و ژه پیسیتی، به ناموسی و عیاشیا خو تَوبَ نَگِرِنَ، تازیه بِگِرِم.