Korîntî I, 15 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

رابونا مسیحْ ژه ناو مِریادا

¹ گَلی بِرایا، نَهَ اَزه اَو انجیلا گو مِن بُ وَ وَعظ گِر بینمَ بیرا وَ، هَمَن اَو انجیلا گو وَ قَبول گِر و اون سَر راوَستانَ.

² و بِ واسِطا وی اون نجاته پَیدا دِگَن، بِ وه شرطه گو اون اَو کلاما گو مِن بُ وَ وَعظ گِر، باش خُدان گَن. هَگو وِسا نَبیت، وَ به چِنَ ایمان اینایَ.

³ چون گو مِن اَو پیاما گو بُ مِن ژی هاتَ دایین، بینا قِسَیَگه گو همو دِشدی مُهِمتِرَ گَهَشتاندَ وَ: گو مسیحْ وِسا گو نِویسارِت مُقدس دا هاتیَ نِویساندِن بُ گُنَهه مَ مِر،

⁴ و هاتَ چال گِرِن، و گورَیَگی هَمَن وان نِویسارِت مُقدس له رُژا سِیه ژه ناو مِریادا رابو،

⁵ و خو نیشا کیفا و پاشه دانزدَه رسولا دا.

⁶ پاشه، جارَگه دا خو نیشا پِنصد بِرایا دا گو گَلَکه وان هِشتا ساخِن، بله هِندَگ ژه وان مِرِنَ.

⁷ پاشه خو نیشا یعقوب دا و پاشه تواوی رسولا.

⁸ پاشه همو کَسه خو نیشا مِن ژی دا، اَز گو بینا بِچوگَگه نَگَهَشتی بوم گو زو هاتیَ دُنیایه.

⁹ چون گو اَز ناو رسولادا همویا گِمتِرِم، و حتا گِیر هِنده نایِم گو رسول بِمَ گاز گِرِن، چون گو مِن اَذیَتا کلیسایا خدا گِر.

¹⁰ بله بَر خاطره لطفا خدا اَز اَوِم اَوه گو هَمَ، و لطفا وی بُ مِن به چِنَ نَبو. برعکس، مِن ژه وان همویا زِدَتِر شُل گِر، بله اَو اَز نَبوم، بَلگو لطفا خدا بو گو گَل مِدایَ.

¹¹ ایجا چه اَز بام، چه اَو، اَم وِسا وَعظ دِگَن و وَ وِسا ایمان اینا.

ساخ بونا مِریا

¹² نَهَ هَگو وِسا بِتَ وَعظ گِرِن گو مسیحْ ژه ناو مِریادا رابویَ، اَو چاونَ گو هِندَگ ژه وَ دِبِژِن مِری ساخ نابِن؟

¹³ بله هَگو مِری ساخ نابِن، بَجا مسیحْ ژی ژه ناو مِریادا نَرابویَ.

¹⁴ و هَگو مسیحْ ژه ناو مِریادا نَرابویَ، بَجا هم وَعظ گِرِنا مَ به چِنَیَ، هم ایمانا وَ به چِنَیَ.

¹⁵ حتا اَم بُ خدا شاهِدِت دِرَوینِن، چون گو مَ راستا خدادا شَهادَت دا گو اَوی مسیحْ ژه ناو مِریادا راگِر، ایجا هَگو مِری ساخ نابِن، بَجا خدا اَو ژه ناو مِریادا نَراگِریَ.

¹⁶ چون هَگو مِری ساخ نابِن، بَجا مسیحْ ژی ژه ناو مِریادا نَرابویَ.

¹⁷ ایجا هَگو مسیحْ ژه ناو مِریادا نَرابویَ، ایمانا وَ به چِنَیَ و اون هِشتا ناو گُنَهِت خودا نَ.

¹⁸ بَجا اَو مِرُوه گو ایمان مسیحْ هَبون گو مِرِنَ، بَین چُنَ.

¹⁹ هَگو اُمیدا مَ بَ مسیحْ، تِنه بُ وه ژیانه یَ، اَم ژه تواوی مِرُوه دی رَبَنتِرِن.

²⁰ بله بَراستی مسیحْ ژه ناو مِریادا رابویَ و اَو ناو مِریادا یه اَوِلیَ گو رابویَ.

²¹ چون هَ وِسا گو مِرِن بِ واسِطا انسانَگه هات، ساخ بونا مِریا ژی بِ واسِطا انسانَگه هاتیَ.

²² چون هَ وِسا گو ناو آدم دا همو دِمِرِن، ناو مسیحْ دا ژی همو ساخ دِبِن.

²³ بله هر کَسَگ نُبا خودا: اَوِل مسیحْ گو یه اَوِلی بو؛ و پاشه، وقته اَو تِت، اَونه گو یه مسیحِن.

²⁴ پاشه آخِرزمان دیه بِگَهَشیت. وقته گو پادشاهیه دِسپاریتَ خدایه باب، آنی پاشه سَرنِقُوت گِرِنا هر حُکومَت و اقتدار و قُدرَتَگه.

²⁵ چون گو مسیحْ دِبی حُکومَته بِگَت حَتا وقته گو خدا تواوی دُژمِنِت وی بِگَتَ بِن پِیه ویدا.

²⁶ دُژمِنه دوماییگه گو دِبی بَین بِچیت، مِرِنَ.

²⁷ چون گو «خدا همو دِشد گِرِنَ بِن اَمره ویدا و بِن پِیه ویدا.» بله وقته دِبِژِن ’همو دِشد‘ گِرِنَ بِن اَمره ویدا، معلومَ گو خدا بوخو گو همو دِشد گِرِنَ بِن اَمره مسیحْ دا، بوخو بِن وه اَمره دا نینَ.

²⁸ وقته گو همو دِشد چُنَ بِن اَمره مسیحْ، ایجا گور بوخو ژی دیه بِچیتَ بِن اَمره خدادا گو همو دِشد گِرِنَ بِن اَمره ویدا، گو خدا بِبیتَ همو دِشد ناو همو دِشدی دا.

²⁹ هَگو وِسا نینَ، منظورا خلقه ژه وه شُله چیَ گو ژه آلیه مِرُوَگه مِری غُسلا تعمیده دِگِرِن؟ هَگو مِری نارابِن، خلق بُچی ژه آلیه وان غُسلا تعمیده دِگِرِن؟

³⁰ بُچی اَم هر سَعَته خطره دا نَ؟

³¹ گَلی بِرایا، اَز بِ وه اِفتخارا گو مِن ناو خادیه مَ مسیحْ عیسیْ دا راستا وَدا هَیَ، سوند دِخُم گو اَز همو رُژه دِمِرِم.

³² هَگو مِن بِ نیّته انسانی شَهره اَفِسُسه دا گَل مِرُوه وه شَهری دا گو بینا حیوانه دِرِندَ بون شَر گِر، بُ مِن چه کارَگ تِدا هَبو؟ هَگو مِری ساخ نابِن، «وَرِن اَم بُخُن و وَخُن چون گو اَمه سِبه بِمِرِن.»

³³ نَینَ لِباندِن: «دُسته خِراب، اخلاقه باش خِرا دِگَت.»

³⁴ دَسته خو ژه وان قِسه به چِنَ گو اون بِ مَست بونَ، بِکِشِن و وَرنَ سَرخو و ایدی گُنَها نَگَن؛ چون گو هِندَ مِرُو هَنَ گو خدا ناس ناگَن. اَز وِنَ دِبِژِم گو اون شَرمه بِگَن.

بَدَنه گو رِزی نابیت

³⁵ بله رَنگَ مِرُوَگ پیسیار گَت: «مِری چاون ساخ دِبِن؟ بِ چه جورَ بَدَنَگه تِن؟»

³⁶ اَی به عاقل! اَو دِندِگا گو تِ دِچینی، حَتا نَمِریت ساخ نابیت.

³⁷ و اَو دِندِگا گو تِ دِچینی، هَمَن اَو بَدَن نینَ گو دیه پاشه بِت، بَلگو دِندِگَگَ، چه گَنِم بیت چه دِندِگه دی.

³⁸ بله خدا گورَیَگی اِرادا خو بَدَنَگه دِدَت وه دِندِگه و بُ هر دِندِگَگه بَدَنَگه مخصوص دِدَت.

³⁹ چون گو جسم همو بینا یِگودو نینِن، انسانا جورَ جسمَگ هَیَ، حیوانا جورَیَگه دی، و طَیرا جورَیَگه دی، و ماسیا ژی جورَ جسمَگه دی هَنَ.

⁴⁰ هِندَ بَدَن هَنَ گو اَسمانینَ، هِندَ بَدَن ژی هَنَ گو دُنیایینَ. بله شُکوه و جلالا بَدَنه اَسمانی جورَیَگه یَ و شُکوه و جلالا بَدَنه دُنیایی جورَیَگه دی.

⁴¹ رُژه شُکوه و جلالَگ هَیَ و هَویه شُکوه و جلالَگه دی و سِتِرا ژی شُکوه و جلالَگه دی؛ چون گو شُکوه و جلالا هر سِتِرَگه گَل شُکوه و جلالا سِتِرا دی فَرق دِگَت.

⁴² راستا ساخ بونا مِریادا ژی وِسایَ. اَو دِشدا گو دِتَ چاندِن، فانیَ؛ اَو دِشدا گو ژه ناو مِریادا دِرابیت، فانی نینَ.

⁴³ اَو ناو شَرمزاریه دا دِتَ چاندِن، ناو شُکوه و جلاله دا دِرابیت. ناو ضعفه دا دِتَ چاندِن؛ ناو قُدرَته دا دِرابیت.

⁴⁴ بَدَنه جسمانی دِتَ چاندِن، بَدَنه روحانی دِرابیت. هَگو بَدَنه جسمانی هَیَ، بَدَنه روحانی ژی هَیَ.

⁴⁵ هَ وِسا گو تَوراته دا هاتیَ نِویساندِن: «انسانه اَوِلی، آنی آدم، بو مَخلوقَگه ساخ»؛ آدمه دوماییگه، بو رِحَگ گو ژیانه دِدَت.

⁴⁶ بله اَوه اَوِلی روحانی نَبو، بَلگو جسمانی بو، پاشه وه روحانی هات.

⁴⁷ انسانه اَوِلی ژه عَردی بو، انسانَگ ژه آخه؛ انسانه دویه ژه اَسمانیَ.

⁴⁸ اَو انسانه ژه آخه هَ چاون بو، اَونه گو ژه آخِنَ ژی هَ وِسانَ و اَو انسانه اَسمانی هَ چاونَ، اَونه گو ژه اَسمانینَ ژی هَ وِسانَ.

⁴⁹ هَ وِسا گو مَ شِکله انسانه گو ژه آخِیَ گِرتَ خو، اَمه شِکله انسانه گو ژه اَسمانیَ ژی بِگِرنَ خو.

سِرّ و سَرکَوتِن

⁵⁰ گَلی بِرایا، اَز وِنَ بُ وَ دِبِژِمَ گو: جسم و خون نِگارِن بِبِنَ وَرَثه پادشاهیا خدا، اَو دِشدا گو فانیَ ژی نِگاریت بِبیتَ وَرَثه اَو دِشدا گو فانی نینَ.

⁵¹ گوهه خو بِدَنَ مِن! اَزه سِرّگه بِژِمَ وَ: اَم همو نامِرِن، بله اَمه همو عوض بِن،

⁵² لَحظَیَگه دا و چاو نِقُوتِنَگه دا، زِرنایا دوماییگه دیه بِتَ لِدان. چون گو زِرنا دیه بِتَ لِدان، مِری ناو ژیانا گو فانی نینَ دا دیه رابِن و اَمه عوض بِن.

⁵³ چون اَو بَدَنه گو بَین دِچیت، دِبی بَدَنه گو بَین ناچیت بَرگَت و اَو بَدَنه فانی، دِبی بَدَنه گو فانی نینَ بَرگَت.

⁵⁴ وقته بَدَنه گو بَین دِچیت، بَدَنه گو بَین ناچیت بَرگَت و بَدَنه فانی، بَدَنه گو فانی نینَ بَرگَت، هِنگه اَو کلاما گو نِویسارِت مُقدس دا هاتیَ نِویساندِن دیه بِقَومیت گو دِبِژیت: «سَرکَوتِنه مِرِن قُط گِر.»

⁵⁵ «اَی مِرِن، کانه سَرکَوتِنا تَ؟ اَی مِرِن، کانه نیشا تَ؟»

⁵⁶ نیشا مِرِنه، گُنَهَ و قُدرَتا گُنَهه، شِریعَت.

⁵⁷ بله شُکُر بُ درگاها خدا گو بِ واسِطا خادیه مَ عیسیْ مسیحْ وه سَرکَوتِنه دِدَت مَ.

⁵⁸ بَهنده، بِرایِت مِن یه عزیز، طیگ راوَستِن و نَهَژِن، همو جاره مَشغولی شُلا خاده بِن، چون اون دِزانِن گو زحمتا وَ ناو خاده دا به چِنَ نینَ.