یعقوب 3 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

لِقاو گِرِنا اَزمان

¹ اَی بِرایِت مِن، وِسا نَبیت گو ناو وَدا گَلَک دوو هِنده دا بِن گو بِبِنَ ماموستا. چون گو اون دِزانِن دیوان سَر مَ ماموستایا دیه زحمتتِر بیت.

² چون گو اَم همو گَلَک دِشدادا دِزَلِن. هَگو مِرُوَگ قِسَدانا خودا نَزَلِت، انسانَگه کامِلَ و دِگاریت ژی تواوی بَدَنا خو بِن دَسته خودا خُدان گَت.

³ هَگو اَم دَوْه هَسبا لِقاو دِگَن بَر خاطره وه یگه یَ گو اَو اطاعته مَ بِگَن و بِ وه شُله اَم دِگارِن تواوی بَدَنا حیوانی بِبَنَ بُ هر آلیه گو اَم بِخازِن.

⁴ بَرخودَنَ گَمیا ژی: بِ وه حالی گو گَلَک مَزِنِن و بِ بایه خُرت دِچِنَ پِش، بله ناخدا بِ سُکّانَگه گوشگَ اَوان دِبَتَ بُ هر آلیه گو بِخازیت.

⁵ هَ وِسا ژی، اَزمان اَندامَگه گوشگَیَ، بله دیسا ژی دَعوایا دِشده عَظیم دِگَت. چیروسگَگه گوشگَ دِگاریت دارِستانَگه مَزِن آگِری بَردَته!

⁶ اَزمان ژی آگِرَگَ؛ دُنیایَگَ ژه پیسیتیه. اَزمان اَندامَگ ژه اَندامه بَدَنا مَیَ گو تواوی بَدَنه پیس دِگَت و آگِری بَردِدَتَ تواوی دَورانا ژیانه، آگِرَگ گو جَهنَمه اَو هِل گِریَ.

⁷ چون گو همو جورَ حیوانه دِرِندَ و طَیر و حیوانه گو سَر رویه عَردی دِخِشِگِن و حیوانه بَحره دا بِ دَسته انسان دِنَ لِقاو گِرِن و لِقاو ژی بونَ،

⁸ بله چه کَس نِگاریت اَزمانی لِقاو گَت. اَزمان پیسیتیَگه سَرکِشَ و تِژیَ ژه ژَهرا گو دِگُژیت.

⁹ اَم بِ وه اَزمانی حمد و ثنایا خادیه خو و بابو دِگَن و اَم هَ بِ وه اَزمانی ژی نِفِرا انسانا دِگَن گو سَر شِکله خدا هاتنَ آفِراندِن.

¹⁰ دَوْگه دا هم حمد و ثنا دِدَرکَویت و هم ژی نِفِر. اَی بِرایِت مِن، اَو دِشدَنَ نابی وِسا بِن.

¹¹ ما دِبیت ژه کانیَگه هم آوا شیرین بِت، هم آوا شور؟

¹² اَی بِرایِت مِن، ما دِبیت دارا هَژیره، زَیتونا بینیت؟ آن دارا تِره، هَژیرا بِدَت؟ هَ وِسا ژی ژه کانیا آوا شور نِگاریت آوا شیرین بِت.

حکمت ژه اَسمانی

¹³ ناو وَدا که زانا و شارَزایَ؟ بِهلِن اَو مِرُو اَوه بِ ژیانا دوز نیشان دَت، بِ عمله گو بِ دل نِزِمیه نَ گو ژه حکمته تِن.

¹⁴ بله هَگو وَ ناو دله خودا حسادتا طال و خودخواهی هَیَ، اِفتخاره خو نَگَن و له ضِدّ راستیه قِسَ نَگَن.

¹⁵ حکمتَگه وِسا ژه اَسمانی ژُردا نایِت، بَلگو ژه آلیه عَردیَ و نفسانی و شیطانیَ.

¹⁶ چون هَچی جیه گو حسادت و خودخواهی تِدا بیت، دیه وِدَره به سَربَری و هر جورَ رِفتارا کِرِت ژی هَبیت.

¹⁷ بله اَو حکمتا گو ژه آلیه سَریَ، پِش همو دِشدی دا پاکَ، پاشه صُلحه تینیت، آرامَ و نصیحته قَبول دِگَت، تِژی ژه رَحم و اِرمیشه قَنجَ و دور ژه فَرق و جُداتیه و ریایه یَ!

¹⁸ صالِح بون، حاصِلا وه تُیه یَ گو بِ دَسته اَونه گو دوو صُلحه دانَ، ناو صُلح و سِلامتیه دا دِتَ چاندِن.