Îbranî 4 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

رِحَتیا گو خدا دِدَت

¹ بَجا حَتا وقته گو وَعدا چُنا ناو جیه رِحَتیا ویدا هِشتا سَر جیه خویَ، وَرِن اَم بِتِرسِن گو وِسا له نَیِت گو کِفش بیت یگ ژه وَ نَگاریَ بِگَهَشیتَ وه وَعده.

² چون گو خَبَرا خوش هَ وِسا گو گَهَشتَ وان، گَهَشتَ مَ ژی، بله پیاما گو اَوان بیهیست چه خِیر بُ وان چِنَبو، چون گو اَو بِ ایمانه، گَل اَونه گو گوهه خو دانه دا نَبونَ یگ.

³ چون مَ گو ایمان اینایَ، اَم دِچِنَ ناو وه جیه رِحَتیه دا، هَ وِسا گو خدا زَبورا داووددا گُتیَ: «بَجا مِن ناو غَضَبا خودا سوند خار گو، ”اَو چه جارا نایِنَ ناو جیه رِحَتیا مِدا.“» حال اَو حالَ گو شُله وی ژه آفِراندِنا دُنیایه پاشوَ خُلاص بِبو.

⁴ چون گو جیَگه تَوراته دا، راستا رُژا هَفته دا وِسا دِبِژیت: «و خدا رُژا هَفته دا، ژه تواوی شُله خو گو گِره بو، بِهنا خو وَدا.»

⁵ و دیسا اَوی هَ ناو وه قِسَدانا خودا گُت: «اَو چه جارا نایِنَ ناو جیه رِحَتیا مِدا.»

⁶ بَجا، بَر خاطره هِنده گو هِشتا هِندَگا فُرصَت هَیَ گو بِنَ ناو وه جیه رِحَتیه دا و اَونه گو پِشتِر خَبَرا خوش گَهَشتَ وان، بَر خاطره به اَمریه نَگارین بِنَ ناو وه جیه رِحَتیه دا،

⁷ خدا دیسا رُژَگه معلوم بویی کِفش دِگَت، ’ایرو‘، بِ واسِطا زَبورا داوود پاشه دَرباز بونا گَلَک وقتا بِ وان قِسانَ گُتیَ: «ایرو، هَگو اون دَنگا وی دِبیهیسِن، دله خو نَگَنَ بَر.»

⁸ چون هَگو یوشَع رِحَتی دابا وان، وه پاشوَ، خدا راستا رُژَگه دیتِردا قِسَ نَدِگِر.

⁹ بَجا وِسا، بُ قَومه خدا، رِحَتیا رُژا شَنبیا مُقدس دِمینیت.

¹⁰ چون هَچی کَسه گو چویَ ناو جیه رِحَتیا خدادا، اَوی ژی ژه شُله خو بِهنا خو وَدایَ، هَ وِسا گو خدا ژی ژه شُله خو بِهنا خو وَدا.

¹¹ بَجا وَرِن اَم مِجِد سَعیا خو بِگَن گو بِچِنَ ناو وه جیه رِحَتیه دا، گو وِسا چه کَس بِ به اَمریَگه وِسا نَکَویت.

¹² چون گو کلاما خدا ساخَ و دِخَبِتیت، ژه هر شمشیرَگه دو سَر دوژتِرَ و وِسا دِبِریت گو جان و رِح، مُوِکا و مِژگه هِستِگه ژه یِگودو جُدا دِگَت و فِکرا و نیّته دلی هور و گِر دِگَت.

¹³ چه مَخلوق بَر چاوه خدا وَشارتی نینَ، بَلگو همو دِشد بَر چاوه وی روت و آشگَرایَ، هَمَن اَو خدایه گو اَم دِبی حسابه بِدَنه.

عیسی کاهینه مَزِنَ خُدان عَظمَت

¹⁴ بَجا بَر خاطره هِنده گو مَ کاهینَگه مَزِنَ خُدان عَظمَت هَیَ گو ژه اَسمانا دَرباز بویَ، آنی عیسی، گوره خدا، وَرِن اَم اعترافا خو قاهیم خُدان گَن.

¹⁵ چون گو کاهینه مَ یه مَزِن وِسا نینَ گو نَگاریت دله خو بُ ضعفه مَ بِشَوتینیت، بَلگو اَو، همو آلیادا بینا مَ هاتیَ امتحان گِرِن، بله گُنَه نَگِریَ.

¹⁶ بَجا وَرِن گو اَم بِ اطمینانه نِیزوکی تَختا لطفه بِن گو رَحم مَ بِتَ گِرِن و اَم لطفه بیننَ دَست گو وقته هَوجَییه دا آریکاریا مَ بِگَت.