شُله رسولا 7 - کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکیقِسَدانا استیفان 1 کاهینه مَزِن ژه استیفان پیسیار گِر: «اَو دِشدَنَ راستِن؟» 2 استیفان گُت: «گَلی بِرایا و گَلی باوان، گوهه خو بِدَنَ مِن! خدایه پْر ژه شُکوه و جلال، وقته گو بابه مَ ابراهیم بین‌النهرینه دا دِژیا و هِشتا کُچ نَگِره بو شَهره حَرانه دا، سَر وی دووهار بو، 3 و گُتَ وی: ”ژه وَلاته خو و لاره مِرُوه خو وَرَ دَروَ و هَرَ بُ وه وَلاته گو اَزه نیشا تَ بِدَم.“ 4 بَجا ابراهیم ژه وَلاته کَلدانیان دا دَرکَوت و چو شَهره حَرانه دا جی گِرت. پاشه مِرِنا بابه وی، خدا ابراهیم ژه وِدَره رِگِرَ بُ وه وَلاته گو اون نَهَ تِدا دِژین. 5 بِ وه حالی، خدا چه اِرث نَدا ابراهیم، حتا هِندی بُهُستَگه عَردی؛ بله وَعدَ دا گو ابراهیم و نَسلا پاشه وی بِگَتَ خُدانه وه وَلاتی. بله دوزَ گو هِنگه ابراهیم هِشتا چه زارو چِنَبون. 6 خدا گُتَ ابراهیم گو نَسلا وی ناو وَلاته بیانیادا دیه غَریب بِن، و اَو دیه چارصَد سالا نَسلا ابراهیم بِگَنَ برده خو و دیه ظُلمه وان بِگَن. 7 خدا اَوَ ژی گُتَ ابراهیم گو: ”بله اَزه دیوانا وه مِلَته گو نَسلا تَ بُ وه خِذمَته دِگَت، بِگَم و پاشه وه نَسلا تَ دیه وِدَره دا دَرکَویت و دیه مِن اِرَدا پَرستِش گَن.“ 8 خدا عَهدا سُنَت گِرِنه دا ابراهیم. بَجا بُ ابراهیم گورَگ هاتَ دُنیایه گو ناوه وی اسحاق بو و ابراهیم رُژا هشته دا اَو سُنَت گِر. و بُ اسحاق ژی گورَگ هاتَ دُنیایه گو ناوه وی یعقوب بو و بُ یعقوب ژی دانزدَه گور هاتنَ دُنیایه گو اَجداده مَنَ. 9 «و اَجداده مَ ژه بَر خاطره حسادته، یوسف فِرُتِنَ مصره؛ بله خدا گَل یوسف دا بو 10 و اَو ژه هر بَلایَگه خَلاص گِر، و حکمت دا وی و اَو نَظَرا فرعون دا عزیز گِر، وِسا گو فرعون اَو گِرَ حاکِمه مصره و تواوی مالا خو. 11 «هِنگه تواوی وَلاته مصره و کنعانه دا خَلایی رابو و بَلایَگه مَزِن هات و اَجداده مَ چه رِسق پَیدا نَگِرِن. 12 بله وقته یعقوب بیهیست گو وَلاته مصره دا گَنِم پَیدا دِبیت، اَجداده مَ بُ جارا اَوِلی رِگِرِنَ وِدَره. 13 سَفَرا دویه دا، یوسف خو بِرایِت خو دا ناسین و فرعون خانوادا یوسف ناس گِر. 14 یوسف خَبَر بُ بابه خو یعقوب و تواوی خانوادا وی گو همو هَفته و پِنج نَفَر بون رِگِر و گازی وان گِر گو بِنَ وِدَره. 15 یعقوب ژی چو مصره و هَ وِدَره مِر، هم یعقوب هَمژی اَجداده مَ؛ 16 بله جنازه وان زُوِراندِنَ شَهره شِکیمه و اَو دانانَ ناو مَزارَگه دا گو ابراهیمی اَو بِ هِندَ زیوا ژه گورِت حَمور ناو شِکیمه دا کِری بو. 17 «بله هَ وِسا گو وقته قَوِمینا وَعدا گو خدا دابو ابراهیم نِیزوک دِبو، هَژمارا قَومه مَ ناو مصره دا زِدَ دِبون، 18 حَتا وقته گو مصره دا پاشایَگه دی هات گو اَوی یوسف ناس نَدِگِر. 19 اَوی گَل قَومه مَدا بِ حیلا رِفتار گِر و گَلَک ظُلم اَجداده مَ گِر و اَو مَجبور گِرِن گو بِچوگه خو یه ساوا بِهلِنَ دَروَ گو ساخ نَمینِن. 20 «وی زَمانَیی دا بو گو موسی هاتَ دُنیایه. اَو بَر چاوه خدا جِندی بو. موسی سه هَویا مالا بابه خودا مَزِن بو. 21 وقته موسی دانانَ دَروَ، گِجا فرعون اَو گِرَ اَولاده خو و بینا گوره خو مَزِن گِر. 22 وِسا موسی تواوی حکمتا مصریا فِر بو و اَو قِسَدان و رِفتاره دا بو مِرُوَگه قاوَت. 23 «وقته موسی بو چِل سالی، کَتَ دله ویدا گو بِچیت بِرایِت خو آنی بنی اسرائیله بِبینیت. 24 وقته موسی دیت مِرُوَگه مصری ظُلمه یگَ وان دِگَت، اَو رابو پِشتا وی و بِ گُشتِنا مِرُوه مصری تُلا وی اِستاند. 25 موسی گُمان دِگِر گو بِرایِت وی دیه فام گَن گو خدا دِخازیت بِ دَسته وی وان نجات دَت، بله اَوان فام نَگِرِن. 26 رُژا دی، موسی گَهَشتَ دو مِرُوا گو گَل یِگودو شَر دِگِرِن و خاست گو اَوان پِگ بینیت، اَوی گُتَ وان: ”گَلی جامِران، اون بِرانَ، بُچی اون ظُلمه یِگودو دِگَن؟“ 27 بله اَوه گو ظُلم جیناره خو دِگِر، موسی پال دا و گُتَ وی: ”که تِ سَر مَ گِری حاکِم و قاضی؟ 28 ما تِ دِخازی هَ وِسا گو تَ دونه اَوه مصری گُشت، مِن ژی بِگُژی؟“ 29 وقته موسی اَو قِسَیَ بیهیست، حِلات و وَلاته مِدیانه دا غَریبیه دا ما و وِدَره بو خُدانه دو گورا. 30 «ایجا چِل سال دَرباز بو. رُژَگه چُله دا نِیزوکی چییایه سینا، میلیاکَتَگ ناو گُریه آگِره بوتَیَگه دا سَر موسی دووهار بو. 31 وقته موسی اَو دِشدَ دیت، ما حَیر و وقته نِیزوک بو گو بِبینیت، دَنگا خاده هات گو دِگُت: 32 ”اَزِم خدایه باوانه تَ، خدایه ابراهیم و اسحاق و یعقوب.“ موسی کَتَ رَجِفینه و جُراَت نَگِر گو بَرخودَته. 33 «پاشه خاده گُتَ وی: ”سُلگه خو پِیه خودا دَرخینَ، چون اَو جیه گو تِ سَر راوَستایی، آخا مُقدسَ. 34 بَراستی مِن تَنگاتیا قَومه خو گو مصره دانَ دیتیَ و دَنگا نالینا وان بیهیستیَ و اَز هاتِمَ خاره گو اَوان نجات دَم. نَهَ وَرَ گو اَزه تَ رِگَمَ مصره.“ 35 «اَو موسیَ، گو اَوان اَو حاشا گِرِن و گُتنَ وی: ”که تِ سَر مَ گِری حاکِم و قاضی؟“ خدا هَمَن اَو مِرُوَ بِ دَسته وه میلیاکَته گو ناو بوته دا سَر وی دووهار بو، هم گِرَ سَرُک و هم گِرَ نجاتگَر. 36 اَوی مِرُوی اَو مصره دا دَرخِستِن و چِل سالا ناو مصره دا و بَحرا سُردا و چُله دا مُعجِزَ گِرِن و نیشان اینانَ جی. 37 هَمَن اَو موسیَ بو گو گُتَ بنی اسرائیله: ”خدا دیه ناو بِرایِت وَدا، پِیغَمبَرَگه بینا مِن بُ وَ رِگَت.“ 38 اَوَ هَمَن اَو موسی بو گو چُله دا ناو خلقه دا بو، گَل وه میلیاکَته دا گو چییایه سینایه دا گَل وی قِسَ گِر و هَ وِسا ژی گَل باوانه مَدا؛ موسی کلاما ژیانه اِستاند گو اَوه بِدَتَ مَ. 39 «باوانه مَ نَخاستِن گو ژه وی اطاعته بِگَن، بَلگو اَو حاشا گِرِن و دله خودا زُوِرینَ بُ مصره. 40 اَوان گُتنَ هارون: ”بُ مَ بُتا چه گَ گو اَو بِبِنَ خدایِت مَ و پِشیا مَدا بِچِن. چون گو اَم نِزانِن چه هاتیَ سَره وی موسی ای گو اَم مصره دا اینانَ دَروَ!“ 41 له وان رُژادا بو گو اَوان بُتَگ، سَر شِکله گُلِگَگه چه گِرِن و بُ وه بُته قُربانی پِشکِش گِرِن و بَر خاطره وه بُتا گو بِ دَسته خو چه گِره بون، کَیف خوشی دِگِرِن. 42 بله خدا رویه خو وان زُوِراند و اَو هِلانَ بُ حاله خو گو سِتِرِت اَسمانی پَرستِش گَن؛ هَ وِسا گو کِتِبا پِیغَمبَرادا هاتیَ نِویساندِن: «”اَی بنی اسرائیل، ما وان چِل ساله گو اون چُله دا بون، اَو حیوانه گو وَ گُشتِن و قُربانی گِرِن، وَ پِشکِشی مِن گِرِن؟ 43 وَ خیبَتا بُتا مُلوکه دامَزِراند، وَ سِتِرا خدایه خو رافان بِلند گِر، آنی اَو بُته گو وَ چه گِره بون گو اون وان بِپَرَستِن. اَزه ژی وَ تَبعید گَمَ وِدایه بابِله.“ 44 «باوانه مَ خیبَتا شَهادَته ناو چُله دا هَبون، هَمَن اَو خیبَت گو موسی بِ دَستورا خدا، گورَیَگی وه نمونا گو دیته بو، چه گِر. 45 وقته باوانه مَ، بِ واسِطا یوشَع وَلاته کنعانه ژه وان قَومه گو خدا بَر چاوه باوانه مَ اَو هاوِته بونَ دَروَ اِستاندِن، خیبَتا شَهادَته گَل خودا اینان، و اَو خیبَت حَتا زَمانه داوود پاشا وِدَره ما. 46 لطفا خدا بو نَصیبه داوود پاشا و داخازیا هِنده گِر گو جیَگه بُ خدایه یعقوب چه گَت. 47 بله سلیمان پاشا بو گو بُ خدا مالَگ چه گِر. 48 بله دوزَ گو خدایه متعال ناو وان ماله گو بِ دَسته بَشَری دِتَ چه گِرِن دا نامینیت، هَ وِسا گو اِشعیایه پِیغَمبَر دِبِژیت: 49 «”خاده دِبِژیت: ’اَسمان تَخته پادشاهیا مِنَ و عَرد کُرسیه بِن پِیه مِدا! اونه بُ مِن چه جورَ مالَگه چه گَن؟ و جیه استراحت گِرِنا مِن کیدَره یَ؟ 50 ما دَسته مِن، اَونَ همو چه نَگِرِنَ؟“‘ 51 «گَلی سَرکِشان، اَی اون اَونه گو دله وَ و گوهه وَ نَهاتیَ سُنَت گِرِن! اونه همو جاره رابِنَ له ضِدّ رِحا مُقدسا خدا. اونه ژی هَ اَو شُله گو باوانه وَ گِرِن بِگَن. 52 کیشگ پِیغَمبَرَ گو ژه دَسته باوانه وَ اَذیَت نَدیته بیت؟ اَوان حتا اَو پِیغَمبَرِت گو راستا هاتنا اَوه صالِح پِشگُتن گِره بون، گُشتِن؛ و نَهَ وَ اَو تسلیمی دُژمِن گِر و گُشت، 53 اون اَونه گو وَ اَو شِریعَتا گو بِ واسِطا میلیاکَتا هاتَ دایین، اِستاند و ژه وه اطاعت نَگِر.» سنگسار بونا استیفان 54 اَندامه شورایه وقته اَو قِسَنَ بیهیستِن، کَربه وان وَبو و دِدانه خو سَر یِگودو هَسون. 55 بله استیفان گو پْر ژه رِحا مُقدسا خدا بو، چاوه خو کُتا اَسمانی، اَوی شُکوه و جلالا خدا و عیسی گو سَر دَسته راستَ قُدرَتا خدا راوَستا بو دیت. 56 استیفان گُت: «بَرخودَنه، اَز دِبینِم گو اَسمان وَبونَ و گوره انسان سَر دَسته راستَ خدا راوَستایَ.» 57 بله اَوان بِ دَنگا بِلند گِرِنَ هَوار و گوهه خو گِرتِن و همویا گَل یِگودو هجوم بِرِنَ سَر استیفان. 58 اَوان استیفان عَردیرا کِشان و بِرِنَ دَروَ و اَو سنگسار گِرِن. شاهِدا جِلِگه خو دانانَ بَر پِیه زَلامَگه گو ناوه وی سولُس بو. 59 وقته اَوان استیفان سنگسار دِگِرِن، استیفان دعا گِر و گُت: «اَی عیسیْ خاده، رِحا مِن بِستینَ!» 60 و کَتَ سَر چُکا و بِ دَنگا بِلند گُت: «اَی خاده، وه گُنَهه سَر حسابا وان نَنِویسَ.» اَوَ گُت و رِح دا. |
@ 2024 Korpu Company