Лука 17 - Шэнэ Хэлсээн

Нүгэл хилэнсэг тухай

¹ Иисус шабинартаа хэлэбэ: «Хүнэй хорхойтожо, нүгэл хэхэ юумэн олон байдаг. Зүгөөр нүгэл хүүлэгшэ уй гашуудал үзэхэ!

² Эдэ багашуулай нэгыеньшье нүгэл хилэнсэдэ түлхиһэн хүндэ хүзүүндээ тээрмын шулуу уюулаад, далайн оёорто хаюулбалнь, өөртэнь дээрэ байха һэн.

³ Тиимэһээ өөрыгөө анхаржа байгты! Хэрбээ аха дүүнэрэйшни нэгэн шамда муу юумэ хээ һаань, тэрээнээ буруушаа; хэрбээ зэмэеэ мэдэрээ һаань, хүлисэ.

⁴ Үдэртөө долоо дахин шамда муу юумэ хээд, долоо дахин ерэжэ: „Зэмэтэйб, хүлисэ“, – гээ һаань, тэрэнээ хүлисэ».

Этигэл һүзэг тухай

⁵ «Эзэн аа, манай этигэл һүзэгые ехэ болгожо үгыт даа!» – гэжэ Иисусай элшэнэр хэлэбэ.

⁶ Иисус харюусаба: «Хэрбээ таанад горчицын жэжэхэн үрэһэнэй шэнээхэншье этигэлтэй байгаад, боди модондо хандажа: „Үндэһөөрөө газарһаа һугаржа, далай соо һуурижан урга!“ – гээ һаатнай, тэрэ модон үгыетнай дуулаха.

Зарасын дүүргэхэ үүргэ тухай

⁷ Жэшээнь, газар хахалдаг гү, али мал адуулдаг барлагтай байгаад, тэрэнэйнгээ хээрэһээ ерэхэдэ: „Наашаа һуужа үтэр хоол бари!“ – гэжэ таанарай хэн нэгэнтнай хэлэхэ аал?

⁸ Үгыл даа! Тиихынгээ орондо: „Намда эдеэ хоол бэлдэ. Эдеэлжэ байхадамни, захиралтануудыемни дүүргэхэдэ бэлэн бай. Намайе эдеэлүүлһэнэй удаа өөрөө эдихэ уухаш!“ – гэжэ барлагтаа хэлэхэ бэшэ гүт?

⁹ Тиигээд бүхы заабаринуудые дүүргэһэнэйнгөө түлөө тэрэ барлаг баяр баясхалангай үгэнүүдые дуулаха аал?

¹⁰ Тэрээн шэнги таанадшье Бурханай заабари дүүргээд: „Бидэ миил барлагууд гээшэбди, хэхэл ёһотой юумэеэ хээбди“, – гэжэ хэлэхэ ёһотойт!»

Иисус арбан хүниие эдэгээбэ

¹¹ Иерусалим хото ошожо ябахадаа, Иисус Самари Галилей хоёрой хилэ зубшан ябаба.

¹² Нэгэ тосхондо ороходонь, һэлхэ бузар үбшэндэ дайруулһан арбан хүн Иисустай уулзаба. Тээ холохон байгаад:

¹³ «Иисус багша аа! Маниие абаржа хайрлыт даа!» – гэжэ шангаар хашхаралдаба.

¹⁴ Тэдэниие хараад: «Таанад ошожо, санаартанда элүүр мэндэеэ үзүүлэгты!» – гэжэ Иисус хэлэбэ. Тэдэнь замдаа ябатараа эдэгэшэбэ.

¹⁵ Нэгэниинь эдэгэһэнээ гэнтэ мэдээд, шанга гэгшээр Бурханай нэрэ алдаршуулан, һөөргөө бусаба.

¹⁶ Тиигээд Иисусай хүлдэ мүргэн унажа, баяр баясхалан хүргэбэ. Тэрэ самаряан хүн байгаа.

¹⁷ «Арбан хүн эдэгээ бэшэ гүт? Бэшэ юһэншни хаанаб?

¹⁸ Бурханда магтаал соло дуудахаяа энэ самаряанһаа ондоо нэгэшье хүн бусажа ерээгүй гээшэ гү?» – гэжэ Иисус һураба.

¹⁹ Тиигээд нүгөө эдэгэһэн хүндөө: «Хүл дээрээ бодожо, гэртээ хари! Этигэлшни шамайе абараа!» – гэжэ Иисус хэлэбэ.

Бурханай хаан түрэ ойро байна

²⁰ «Бурханай хаан орон хэзээ манда морилхоб?» – гэжэ фарисейнүүдэй асуухада, Иисус иигэжэ харюусаба: «Бурханай хаан орон эли харагдаһаар ерэхэгүй.

²¹ „Эндэ байна, тэндэ байна“, – гэжэ хүнүүд хэлэхэгүй. Юундэб гэхэдэ, Бурханай хаан түрэ зосоотнай оршоно бшуу».

²² Иисус шабинартаа хэлэбэ: «Хүн түрэлхитэнэй Хүбүүнэй нэгэшье үдэрые хараһайб гэжэ хүсэхэ саг мэнэ гэһээр ерэхэ, теэд харахагүйт.

²³ „Тэндэ байна, эндэ байна“, – гэжэ зарим зоной хэлэхэдэнь, таанад бү ошооройгты, бү бэдэрээрэйгты.

²⁴ Хүн түрэлхитэнэй Хүбүүн ерэхэдээ, тэнгэриин нэгэ хизаарһаа нүгөө хизаар хүрэтэр ялагас гэһэн сахилгаан шэнгеэр гэрэлтэн үзэгдэхэ бшуу.

²⁵ Теэд түрүүн тэрэ ехэл зоболон амсаха, оршон үеын зон тэрээнһээ арсаха.

²⁶ Хүн түрэлхитэнэй Хүбүүнэй заларан ерэхэ тэрэ үдэрнүүдтэ Ной гэгшын үедэ болоһонтой адли гай гасалан ушарха:

²⁷ Нойн томо корабльда орожо һууха үдэр хүрэтэр хүнүүд эдеэлжэ, уужа, һамга абажа, хадамда гаража байгаа. Харин тиигэжэ байтар галаб эрьежэ, уһан аюул болоод, амитай юумэн хуу хосороо һэн.

²⁸ Эгээл тиимэ юумэн баһа Лот гэгшын үедэ болоо агша һэн: хүнүүд эдеэлжэ, ундалжа, юумэ худалдан абажа, наймаа хэжэ, таряа, жэмэс тарижа, гэр бараагаа барижа байгаа,

²⁹ тиихэдэ Лот гэгшын Содом хотоһоо гараһан үдэр тэнгэриһээ хүхэр бороо орожо, гал дүлэн боложо, хамаг амитай юумые шатаагаа бэлэй.

³⁰ Хүн түрэлхитэнэй Хүбүүнэй газарта бууха үдэр эгээл тиимэ юумэн болохо!

³¹ Тэрэ үдэр гэрэй орой дээрэ байһан хүн хогшол зөөриеэ абарха гэжэ гэртээ орохо ёһогүй; мүн хээрэ талада ябаһан хүн һөөргөө гэртээ бусаха ёһогүй.

³² Лотой һамгые һанагты!

³³ Ами наһаяа абарха гэжэ оролдоһон хүн ами наһаяа алдаха, ами наһаяа үргэһэн хүн тэрэнээ тэхэрюулэн абарха.

³⁴ Тэрэ үдэр нэгэ орон дээрэ унтаһан хоёр хүнэй нэгыень абарха, нүгөөдыень орхихо.

³⁵ Таряа татажа байһан хоёр эхэнэрэй нэгыень абарха, нүгөөдыень орхихо».

³⁷ «Багша аа! Иимэ юумэн хаана болохоб?» – гэжэ шабинарынь Иисусһаа һураба. «Үхэһэн бэеын хэбтэһэн газарта бүргэд шубууд сугларха», – гэжэ Иисус харюусаба.