Ruth 3 - Rut la Cantica di li Cantici e Matteu 1861 (volgarizzato in dialetto siciliano)1 Ma doppu ca turnau unni so soggira, ’ntisi da idda: Figghia mia, circhirrò, ca ti cuitassi, e farrò, ca tu putissi stari beni. 2 Chistu Booz, cu li picciotti di lu quali ti juncisti ’ntra lu so locu, è parenti nostru, e sta notti spagghia l’ aria di l’ orzu. 3 Lavati dunca, e allisciati, e mettiti li megghiu robbi, ca hai, e va ’ntra l’ aria. Nè ti lassari vidiri di l’ omu, finu ca nun avissi finutu di manciari e di viviri. 4 Quannu poi si sarrà jutu a curcari, vidi lu locu unni dormi: vacci, scummigghia la cutra di la parti di li pedi, jettaticci, e statti aggucciata: iddu poi ti dirrà chiddu, chi hai a fari. 5 Idda rispusi: farrò tuttu chiddu, chi mi dici. 6 Scinniu unni era l’aria, efici tuttu chiddu, chi la soggira cci avia dittu. 7 Ed avennu Booz manciatu e vivutu, e divintatu cchiù allegru, si nni jiu a dormiri vicinu a lu mazzu di li gregni. Idda si nni vinni ammucciuni, scummigghiau la cutra di la parti di li pedi, c si cci jittau. 8 Ed eccu ca versu la menzannotti l’ omu si scutiu, e si turbau, vidennu ’na fimmina curcata a li so pedi, 9 E cci dissi: Cui sì tu? Ed idda rispunniu: Iu sugnu Rut la to serva: stenni la to cutra supra la to serva, giacchì tu sì parenti. 10 Ed iddu dissi: Biniditta sì di lu Signuri, o figghia. Cu chista tua ultima bontà hai superatu la prima: giacchì nun sì juta appressu a li giuvini, poviri o ricchi. 11 Nun ti scantari dunca, ed iu farrò tuttu chiddu, chi mi dirrai. Già tuttu lu populu, chi abita dintra li parti di lu me paisi, sapi, ca tu sì ’na donna di virtù. 12 Nè mi negu d’ essiri parenti; ma cci nn’ è ’n autru cchiù strittu di mia. 13 Riposati sta notti: e fattu jornu, si chiddu ti voli pigghiari pri drittu di parintela, va beni: si poi nun vurrà, iu senza nudda difficultati ti pigghirrò, comu è veru lu Signuri. Dormi sinu a lu matinu. 14 Durmiu dunca a li so pedi sinu ca durau la notti. Si livau poi prima ca l’ omini si vidissiru ’ntra li facci, e Booz cci dissi: Duna a cura, ca nuddu sapissi, ca vinisti ccà. 15 E sicutau a diri: Stenni lu mantellu, cu lu quali sì cuperta, e tenilu cu tutti dui manu. Ed avennulu idda stisu e tinutu, cci misurau sei moggi d’ orzu, e cci lu carricau. Ed idda purtannusillu trasiu ’ntra la cità, 16 E si nni jiu unni so soggira. La quali cci dissi: Chi facisti, figghia? Ed idda cci cuntau tuttu chiddu, ca dd’ omu cci avia fattu. 17 E dissi: Eccu sei moggi d’ orzu, ca m’ ha datu, e mi dissi: Nun vogghiu, ca ti nni turnassi vacanti unni to soggira. 18 E Noemi dissi: Aspetta, o figghia, finu ca videmu comu finisci la cosa; giacchì l’ omu nun si firmirrà ’nfinu ca nun avrà adimputu chiddu, ca prumittiu. |
First published in 1860 and 1861.
British & Foreign Bible Society