زبور 91 - Sindhi Bible

¹ جيڪو خدا تعاليٰ جي پردي ۾ ٿو رهي سو قادر مطلق جي پاڇي ۾ رهندو.

² آءٌ خداوند جي بابت چوندس تہ هو منهنجي پناهہ ۽ منهنجو قلعو آهي؛ هو منهنجو خدا آهي، ۽ انهي تي منهنجو ڀروسو آهي.

³ ڇو جو هو توکي ماريءَ جي ڦندي کان، ۽ موتمار مريءَ کان ڇڏائيندو.

⁴ هو توکي پنهنجن کنڀن سان ڍڪيندو، ۽ سندس پرن هيٺ توکي پناهہ ملندي: هن جي سچائي ڍال ۽ سپر آهي.

⁵ تون رات جي هيبت کان ڪين ڊڄندين، نڪي انهي تير کان جو ڏينهن جو هلايو ويندو،

⁶ نہ انهيءَ مريءَ کان جا اوندهہ ۾ پيئي گهمي، نڪي وبا کان جا ڏينهن ڏٺي جو برباد ٿي ڪري.

⁷ تنهنجي پاسي ۾ هزار ڪري پوندا، بلڪ تنهنجي ساڄي هٿ وٽ ڏهہ هزار؛ پر اُها تو تائين ڪين پهچندي.

⁸ تون رڳو پنهنجن اکين سان نهاريندين، ۽ بڇڙن جو نتيجو ڏسندين.

⁹ ڇالاءِ جو اي خداوند، تون منهنجي پناهہ آهين! تو خدا تعاليٰ کي پنهنجي رهڻ جي جاءِ ڪيو آهي؛

¹⁰ تنهن ڪري توتي ڪا مصيبت ڪانہ پوندي، نڪي ڪا آفت وري تنهنجي تنبوءَ جي ويجهو ايندي.

¹¹ ڇو جو هو پنهنجن فرشتن کي حڪم ڏيندو، تہ اهي تنهنجن سڀني واٽن ۾ تنهنجي سنڀال ڪن.

¹² اهي توکي پنهنجي هٿن تي جهلي وٺندا تہ متان تنهنجي پير کي پٿر سان جهري لڳي.

¹³ تون شينهن ۽ سپ کي لتاڙيندين: تون شينهن جي ٻچي ۽ نانگ کي پائمال ڪندين.

¹⁴ ڇو جو هن مون سان دل لڳائي آهي، تنهن ڪري آءٌ کيس ڇڏائيندس: هن منهنجو نالو سڃاتو آهي، تنهن ڪري آءٌ کيس سرفراز ڪندس.

¹⁵ هو مون کي پڪاريندو ۽ آءٌ کيس جواب ڏيندس؛ مصيبت جي وقت آءٌ سندس ساڻي ٿيندس: آءٌ کيس ڇڏائيندس، ۽ کيس عزت ڏيندس.

¹⁶ آءٌ هن کي وڏيءَ ڄمار سان آسودو ڪندس، ۽ پنهنجي نجات کيس ڏيکاريندس.