زبور 84 - Sindhi Bible

¹ اي لشڪرن جا خداوند، تنهنجا خيما ڪهڙا نہ دل پسند آهن!

² منهنجي جان خداوند جي درگاهہ لاءِ ڏاڍي پيئي سڪي، هائو، هن لاءِ بيحال آهي؛ منهنجي دل ۽ منهنجو جسم ٻئي زندہ خدا کي پيا پڪارين.

³ اي لشڪرن جا خداوند، اي منهنجا بادشاهہ، ۽ منهنجا خدا، تنهنجي ئي گهر ۾ يعني قربانگاهہ وٽ جهرڪيءَ پنهنجو گهر، ۽ ابابيل پنهنجو آکيرو جوڙيو آهي، جتي پنهنجا ٻچا رکي.

⁴ مبارڪ آهن اهي جيڪي تنهنجي گهر ۾ ٿا رهن: اهي سدائين تنهنجي تعريف ڪندا رهندا.

⁵ مبارڪ آهي اُهو ماڻهو جنهن کي توکان طاقت ٿي ملي؛ ۽ جنهن جي دل ۾ صيون جا شاهي رستا آهن.

⁶ اُهي ماتم جي واديءَ مان لنگهندي انهيءَ کي چشمن جي جاءِ ٿا بنائين؛ بلڪ آڳاٽو مينهن انهيءَ کي برڪتن سان ڀريو ڇڏي.

⁷ اهي طاقت ۾ وڌندا ٿا وڃن، انهن مان هرڪو صيون ۾ خدا جي حضور ۾ حاضر ٿو ٿئي.

⁸ اي خداوند لشڪرن جا خدا منهنجي دعا ٻڌ: اي يعقوب جا خدا، تون ڪن ڏي.

⁹ اي خدا، اي اسان جي ڍال، تون نظر ڪر، ۽ پنهنجي مسح ڪيل جي منهن ڏانهن نهار.

¹⁰ ڇالاءِ جو تنهنجيءَ درگاهہ ۾ هڪڙو ڏينهن هزار ڏينهن کان بهتر آهي. بڇڙن جي تنبن ۾ رهڻ کان مون کي پنهنجي خدا جي گهر جو دربان ٿيڻ پسند آهي.

¹¹ ڇو جو خداوند خدا سج ۽ ڍال آهي: خداوند فضل ۽ جلال ٿو بخشي: جيڪي سچائيءَ تي ٿا هلن تن کان هو ڪابہ چڱي شيءِ روڪي ڪين رکندو.

¹² اي لشڪرن جا خداوند، جنهن ماڻهوءَ جو ڀروسو توتي آهي سو مبارڪ آهي.