زبور 79 - Sindhi Bible

¹ اي خدا ڌاريون قومون تنهنجيءَ ميراث ۾ گهڙي آيون آهن: انهن تنهنجي پاڪ هيڪل کي ناپاڪ ڪيو آهي، ۽ يروشلم کي ڊاهي دڙا ڪري ڇڏيو اٿن.

² انهن تنهنجي ٻانهن جا لاشا آسمان جي پکين کي کائڻ لاءِ ڏنا آهن، ۽ تنهنجي مقدسن جو ماس زمين جي مرن کي ڏنو اٿن.

³ انهن جو رت پاڻيءَ وانگي يروشلم جي چوڌاري وهايو اٿن؛ ۽ انهن کي دفن ڪرڻ وارو ڪوبہ ڪونہ هو.

⁴ اسان جا پاڙيسري اسان کي طعنا ٿا هڻن، ۽ جيڪي اسان جي آس پاس آهن سي اسان تي چٿرون ۽ ٺٺوليون ٿا ڪن.

⁵ اي خداوند تون هميشہ تائين غصي رهندين ڇا؟ ۽ تنهنجي غيرت باهہ وانگي پيئي ٻرندي ڇا؟

⁶ جن قومن توکي نہ سڃاتو، ۽ جن بادشاهن تنهنجو نالو نہ ورتو، تن تي پنهنجي ڪاوڙ لاهي وجهہ.

⁷ ڇالاءِ جو اهي يعقوب کي کائي ويا آهن، ۽ انهي جي رهڻ جي هنڌ کي ويران ڪيو اٿن.

⁸ اسان جي ابن ڏاڏن جون خطائون اسان جي برخلاف ياد نہ ڪر: تنهنجو رحم جلد اسان تائين پهچي: ڇو جو ڏاڍا لاچار ٿي دٻجي ويا آهيون.

⁹ اي اسان جي نجات جا خدا تون پنهنجي نالي جي جلال جي واسطي اسان جي مدد ڪر: تون پنهنجي نالي جي صدقي اسان کي ڇڏاءِ، ۽ اسان جي گناهہ جو ڪفارو ڏي.

¹⁰ ڌاريون قومون ڇو چون تہ انهن جو خدا ڪٿي آهي؟ هيئن ڪر تہ تنهنجي ٻانهن جي رت جو بدلو ڌارين قومن ۾ اسان جي ڏسندي ظاهر ٿئي.

¹¹ ڀلي تہ قيدين جون آهون تنهنجي حضور ۾ پهچن؛ ۽ جن تي موت جو حڪم ٿيو آهي تن کي پنهنجيءَ عظيم قدرت سان بچائي وٺ؛

¹² اي خداوند اسان جي پاڙيسرين جي گلا جا هو تنهنجي برخلاف ٿا ڪن، سا ستوڻي ڪري مٿن آڻ.

¹³ تڏهن اسين جي تنهنجي اُمت ۽ تنهنجي چراگاهہ جون رڍون آهيون، سي هميشہ تائين تنهنجي شڪر گذاري ڪنداسين، ۽ پيڙهيءَ بہ پيڙهيءَ تنهنجي تعريف ڪنداسين.