زبور 78 - Sindhi Bible

¹ اي منهنجي قوم منهنجي شريعت ٻڌ: ۽ منهنجي وات جي ڪلام تي ڪن ڏي.

² آءٌ مثلن ۾ ڪلام ڪندس؛ ۽ قديم زماني جون ڳجهارتون ٻڌائيندس.

³ اسان اهي ڳالهيون ٻڌيون آهن ۽ انهي جي خبر اٿئون، ۽ اسان جي ابن ڏاڏن اسان کي اُهي ٻڌايون.

⁴ اُهي اسين انهن جي اولاد کان ڪين لڪائينداسين، بلڪ ايندڙ پيڙهيءَ کي بہ خداوند جي تعريف ۽ سندس قدرت، ۽ جيڪي عجيب ڪم هن ڪيا آهن سي ٻڌائينداسين.

⁵ ڇالاءِ جو هن يعقوب ۾ هڪڙي شاهدي قائم ڪئي آهي، ۽ اسرائيل ۾ شريعت مقرر ڪئي اٿس، ۽ اسان جي ابن ڏاڏن کي فرمايائين تہ اوهين پنهنجي اولاد کي اهي ڳالهيون سيکارجو.

⁶ تہ ايندڙ پيڙهيءَ ۾ جيڪي ٻار ڄمن تن کي انهيءَ جي خبر پوي، ۽ اهي وري پنهنجن ٻارن کي ٻڌائين.

⁷ انهي لاءِ تہ اهي خدا ۾ پنهنجي اُميد رکن، ۽ خدا جي ڪمن کي نہ وسارين، ۽ سندس حڪم کي مڃين:

⁸ ۽ پنهنجي ابن ڏاڏن جهڙا ضدي فسادي نسل نہ ٿين: جن پنهنجي دل کي برابر نہ ڪيو ۽ جن جو روح خدا جي حضور وفادار نہ رهيو.

⁹ بني افرائيم هٿيار ٻڌا ۽ ڪمانون کنيون، پر جنگ جي ڏينهن پٺ ڏيئي ڀڳا.

¹⁰ انهن خدا جي عهد کي قائم نہ رکيو، ۽ سندس شريعت تي هلڻ کان انڪار ڪيائون:

¹¹ ۽ اُهي ڪم ۽ معجزا جي هن انهن کي ڏيکاريا هئا، سي وساري ڇڏيائون.

¹² هن مصر جي ملڪ ۾ ضعن جي علائقي ۾ سندن ابن ڏاڏن جي روبرو عجيب ڪم ڪيا.

¹³ هن سمنڊ کي چيري انهن کي پار لنگهايو: ۽ پاڻيءَ کي ڍڳ ڪري بيهاريائين.

¹⁴ ۽ ڏينهن جي وقت ڪڪر سان، ۽ رات جو باهہ جي سوجهري سان، انهن جي رهبري ڪيائين.

¹⁵ هن بيابان ۾ ٽڪرين کي چيريو، ۽ انهن کي ڄڻ تہ پاتال مان پاڻي پياريائين.

¹⁶ هن ٽڪرين مان نهرون ڪڍي نديءَ وانگي پاڻي وهايو.

¹⁷ تڏهن بہ اهي هن جي خلاف گناهہ ڪندا رهيا، ۽ بيابان ۾ خدا تعاليٰ جي برخلاف فساد ڪندا رهيا.

¹⁸ انهن پنهنجي دل ۾ خدا کي آزمايو، ڇو تہ پنهنجي خواهش موجب کاڌو گهريائون.

¹⁹ خدا جي برخلاف چوڻ لڳا، تہ خدا بيابان ۾ دسترخانو تيار ڪري ٿو سگهي ڇا؟

²⁰ ڏسو هن ٽڪر کي ڌڪ هنيو، ۽ پاڻي نڪري آيو، ۽ نهرون وهڻ لڳيون؛ هو ماني بہ ڏيئي سگهندو ڇا؟ هو پنهنجيءَ اُمت لاءِ گوشت موجود ڪري سگهندو ڇا؟

²¹ تنهن ڪري خداوند اهو ٻڌي ڪاوڙيو: ۽ يعقوب جي برخلاف باهہ ٻري، ۽ اسرائيل جي برخلاف کيس غصو آيو؛

²² ڇالاءِ جو انهن خدا تي ايمان نہ آندو، ۽ هن جي نجات تي ڀروسو نہ رکيائون.

²³ تڏهن بہ هن مٿان ڪڪرن کي حڪم ڏنو، ۽ آسمان جا در کوليائين؛

²⁴ ۽ انهن جي لاءِ من وسايائين، ۽ کين آسمان جي خوراڪ ڏنائين.

²⁵ ماڻهن فرشتن جي ماني کاڌي: هن کاڌو موڪلي کين ڍءُ ڪرايو.

²⁶ هن آسمان ۾ اُڀرندي جو واءُ موڪليو: ۽ پنهنجي قدرت سان ڏکڻ کان هوا لڳايائين.

²⁷ هن اُنهن تي مٽيءَ وانگي گوشت وسايو، ۽ سمنڊ جي واريءَ وانگر پکي ڪيرايائين:

²⁸ هن اهي انهن منزل گاهن ۾ سندن تنبن جي آس پاس ڪيرايا.

²⁹ سو انهن کائي چڱو ڍءُ ڪيو؛ ۽ هن کين سندن سَڌ موجب ڏنو.

³⁰ پر اڃا انهن جي سَڌ پوري ڪانہ ٿي، ۽ سندن کاڌو سندن وات ۾ ئي هو.

³¹ تہ خدا کي انهن تي غصو آيو، ۽ سندن ٿلهن متارن ماڻهن مان گهڻن کي قتل ڪيائين، ۽ اسرائيل جي جوانن کي ماري ڇڏيائين.

³² تنهن هوندي بہ وري انهن گناهہ ڪيو، ۽ هن جي عجيب ڪمن تي ايمان نہ آندائون.

³³ تنهن ڪري هن انهن جا ڏينهن اجايا وڃايا، ۽ سندن ورهيہ خوف ۾ پورا ڪيائين.

³⁴ جڏهن هن کين قتل ڪيو، تڏهن هو کيس ڳولڻ لڳا: ۽ خدا ڏانهن ڦري جلدي جلدي سندس طالب ٿيا.

³⁵ ۽ ياد ڪيائون تہ خدا اسان جو ٽڪر آهي، ۽ خدا تعاليٰ اسان جو ڇڏائيندڙ آهي.

³⁶ پر اُنهن پنهنجي وات سان هن جي خوشامد ڪئي، ۽ پنهنجيءَ زبان سان هن جي اڳيان ڪوڙ ڳالهايائون.

³⁷ ڇو جو انهن جي دل هن سان برابر نہ هئي، نڪي اهي سندس عهد تي وفادار رهيا.

³⁸ پر ڇالاءِ جو هو رحيم آهي، تنهن ڪري سندن ڏوهہ معاف ڪيائين: هائو ڪيترائي ڀيرا پنهنجي غصي کي روڪي ڇڏيائين، ۽ پنهنجيءَ ڪاوڙ کي وڌڻ تہ ڏنائين.

³⁹ هن ياد ڪيو تہ هي رڳو انسان آهن؛ انهيءَ هوا جهڙا آهن جا هليو وڃي ۽ وري نٿي اچي.

⁴⁰ انهن ڪيترائي ڀيرا بيابان ۾ هن جي برخلاف فساد ڪيو، ۽ رڻ پٽ ۾ کيس رنجيدو ڪيو!

⁴¹ پوءِ بہ انهن موٽي خدا کي آزمايو، ۽ اسرائيل جي قدوس کي ناراض ڪيائون.

⁴² انهن هن جي هٿ کي ياد نہ رکيو، نڪي انهيءَ ڏينهن کي جڏهن هن کين دشمن کان ڇڏايو.

⁴³ تہ ڪيئن هن مصر ۾ پنهنجا نشان ڏيکاريا، ۽ ضعن جي علائقي ۾ عجيب ڪم ڪيائين؛

⁴⁴ ۽ ڪيئن هن انهن جي ندين جو پاڻي ڦيرائي رت ڪري ڇڏيو، ۽ اهي پنهنجن چشمن جو پاڻي بہ پي ڪين سگهيا.

⁴⁵ ڪيئن هن انهن منجهہ مکين جا ميڙ موڪليا، جي کين کائي ويون؛ ۽ ڏيڏر موڪيائين، جن انهن کي برباد ڪري ڇڏيو.

⁴⁶ هن انهن جي زمين جي پيدائش سوٻٽن کي ڏني، ۽ سندن محنت جو ڦل مڪڙن کي ڏيئي ڇڏيائين.

⁴⁷ هن انهن جي ڊاک جي منهہ کي ڳڙا وسائي برباد ڪيو، ۽ سندن انجيرن جي وڻن تي پارو وجهي چٽ ڪيائين.

⁴⁸ هن انهن جي ڍورن تي ڳڙا وسايا، ۽ سندن ڌڻن تي وڄ ڪيرايائين.

⁴⁹ هن انهن تي مصيبت جا ملائڪ موڪليا، ۽ پنهنجي سخت غصي، ۽ ڏمر ۽ ڪاوڙ جي ڪري کين تڪليف ۾ وڌائين.

⁵⁰ هن پنهنجي غصي کي نہ روڪيو؛ نڪي سندن جان کي موت کان بچايائين، پر سندن حياتي طاعون جي حوالي ڪيائين؛

⁵¹ ۽ مصر جي پهريتن کي ماريائين، يعني جيڪي حام جي تنبن ۾ سندن طاقت جو پهريون ڦل هئا.

⁵² هو پنهنجي اُمت کي رڍن وانگي وٺي هليو، ۽ بيابان ۾ ڌڻ وانگيان سندن رهبري ڪيائين.

⁵³ هن انهن کي صحيح سلامت هلايو، ۽ ڪو ڊپ ڪونہ ٿين: پر سندن دشمن سمنڊ ۾ ٻڏي ويا.

⁵⁴ هن انهن کي پنهنجي پاڪ مڪان جي حد تائين پهچايو، يعني انهيءَ جبل تائين جو پنهنجي ساڄي هٿ سان خريد ڪيو هئائين.

⁵⁵ هن ڌارين قومن کي انهن جي اڳيان ڪڍي ڇڏيو، ۽ زمين ماپي اسرائيل جي قبيلن کي ميراث ڪري ڏنائين، ۽ کين انهن جي خيمن ۾ رهايائين.

⁵⁶ تڏهن بہ انهن خدا تعاليٰ کي آزمايو ۽ هن جي برخلاف فساد ڪيائون، ۽ هن جي شاهدين کي نہ مڃيائون.

⁵⁷ پر ڦري پنهنجي ابن ڏاڏن وانگي بيوفا ٿيا: ۽ دغاباز ڪوڙيءَ ڪمان وانگيان هڪڙي پاسي هٽي ويا.

⁵⁸ انهن پنهنجين مٿانهين جاين جي ڪري کيس غصو ڏياريو، ۽ پنهنجين اُڪريلن مورتن جي ڪري کيس غيرت ڏياريائون.

⁵⁹ خدا اهو ٻڌي ڪاوڙيو، ۽ اسرائيل تي ڏاڍي نفرت آيس:

⁶⁰ سو هن سيلا جي خيمي کي ڇڏي ڏنو، يعني انهي تنبوءَ کي جو هن ماڻهن ۾ کڙو ڪيو هو؛

⁶¹ هن پنهنجيءَ طاقت کي قيد ۾، ۽ پنهنجي جلال کي دشمن جي هٿ ۾ ڏنو.

⁶² هن پنهنجيءَ اُمت کي ترار جي حوالي ڪيو؛ ۽ پنهنجيءَ ميراث تي ڏاڍو ڪاوڙيو.

⁶³ انهن جي جوانن کي باهہ کائي ويئي؛ ۽ سندن ڪنوارين لاءِ شاديءَ جا گيت ڪونہ ڳايا ويا.

⁶⁴ انهن جا ڪاهن ترار سان مارجي ويا؛ ۽ سندن بيوہ زالن ماتم نہ ڪيو.

⁶⁵ تڏهن خدا ڄڻ تہ ننڊ مان جاڳيو، جيئن ڄڻ تہ ڪو پهلوان شراب پي ڏاڍيان پڪاري.

⁶⁶ هن پنهنجي دشمن کي ماري هٽايو: ۽ کين هميشہ لاءِ خراب خوار ڪيائين.

⁶⁷ هن يوسف جو تنبو رد ڪيو، ۽ افرائيم جي قبيلي کي ڪين چونڊيائين؛

⁶⁸ پر يهوداہ جي قبيلي کي چونڊي، صيون جبل کي پسند ڪيائين.

⁶⁹ هن پنهنجي پاڪ مڪان کي گهڻو بلند ڪري ٺاهيو، ۽ زمين وانگي هميشہ جي لاءِ قائم ڪيائين.

⁷⁰ هن پنهنجي ٻانهي دائود کي رڍن جي واڙي مان چونڊي ڪڍيو:

⁷¹ هن کي ڦر وارين رڍن چارڻ کان آندائين، تہ سندس اُمت يعقوب، ۽ سندس ميراث اسرائيل جي نگهباني ڪري.

⁷² سو هن پنهنجي دل جي سچائيءَ موجب انهن جي نگهباني ڪئي؛ ۽ پنهنجي هٿ جي هوشياريءَ سان سندن رهبري ڪيائين.