زبور 73 - Sindhi Bible

¹ بيشڪ خدا اسرائيل تي مهربان آهي. يعني انهن تي جيڪي پاڪ دل آهن.

² پر منهنجا پير تہ ذري گهٽ ترڪي ويا هئا، ۽ آءٌ وِک کڻندي ئي ٿاٻو کائڻ تي هوس.

³ ڇو تہ جڏهن مون بڇڙن جي اقبالمندي ڏٺي، تڏهن مغرورن تي مون کي ريس آئي.

⁴ ڇو تہ انهن کي مرڻ مهل سور نہ آهي: ۽ انهن جو زور قائم ٿو رهي.

⁵ اهي ٻين ماڻهن وانگر مصيبت ۾ نٿا پون؛ نڪا ٻين ماڻهن وانگر مٿن آفت ٿي اچي.

⁶ تنهن ڪري هٺ سندن گلي جو هار ٿي پيو آهي؛ ۽ ظلم کي پنهنجي پوشاڪ ڪري پاتو اٿن.

⁷ انهن جون اکيون چرٻيءَ جي ڪري ٻاهر نڪتل آهن: سندن دل جا خيال حد کان ٻاهر ٿا نڪرن.

⁸ اهي ٺٺوليون ڪري ظلم جون ڳالهيون ٿا ڪن: ۽ ٻٽاڪون ٿا هڻن.

⁹ اُهي پنهنجو وات آسمان ڏانهن ڪري بيٺا آهن، ۽ سندن زبان زمين تي پيئي گهمي.

¹⁰ تنهن ڪري ماڻهو انهي پاسي ٿا ڦرن: ۽ پاڻيءَ جا پيالا ڀري ٿا پيئن.

¹¹ اهي چون ٿا تہ خدا ڪيئن ٿو ڄاڻي؟ خدا تعاليٰ کي ڪو علم آهي ڇا؟

¹² انهن بڇڙن کي ڏسو؛ اهي سدائين آرام ۾ ٿا رهن، ۽ خزانو پيا وڌائين.

¹³ سچ تہ مون اجايو پنهنجي دل کي صاف ڪيو آهي، ۽ پنهنجن هٿن کي پاڪ ڪيو آهي.

¹⁴ ڇالاءِ جو آءٌ سڄو ڏينهن آفتن ۾ ٿو گذاريان، ۽ روز صبح جو سيکت ٿي مليم.

¹⁵ جيڪڏهن آءٌ چوان ها تہ هيئن چوندس؛ تہ ڏس جيڪر تنهنجي نسل سان بيوفائي ڪريان ها.

¹⁶ جڏهن مون خيال ڪيو تہ ڪيئن هن ڳالهہ کي سمجهان، تڏهن اها مون لاءِ ڏاڍي ڏکي هئي؛

¹⁷ جيسين ڪ آءٌ خدا جي پاڪ مڪان ۾ ويس، ۽ انهن جي آخر تي ويچار ڪيم.

¹⁸ سچ پچ تون انهن کي ترڪڻين جاين ۾ ٿو رکين: ۽ کين ڪيرائي برباد ٿو ڪرين.

¹⁹ اهي اک ڇنڀ ۾ ڪيئن نہ چٽ ٿي ويا آهن! ۽ ڊپ ۾ ئي فنا ٿي ويا آهن.

²⁰ جيئن ڪو ماڻهو جاڳي خواب کي ڀلجيو وڃي، تيئن جڏهن تون جاڳندين تڏهن انهن جي شڪل کي حقير ڄاڻيندين.

²¹ ڇو جو منهنجي دل کي ارمان ٿيو، ۽ منهنجي اندر ۾ ڄڻ تہ سئي چُڀي ويئي؛

²² آءٌ بي عقل ۽ نادان هوس؛ تنهنجي اڳيان حيوان جهڙو هوس.

²³ تڏهن بہ آءٌ هميشہ تو سان ٿو رهان: تو منهنجو ساڄو هٿ جهليو آهي.

²⁴ تون پنهنجيءَ صلاح سان منهنجي هدايت ڪندين، ۽ نيٺ مون کي جلال ۾ قبول ڪندين.

²⁵ آسمان ۾ تو ڌاران منهنجو ٻيو ڪير آهي؟ ۽ زمين تي توکان سواءِ مون کي ٻئي ڪنهن جي بہ خواهش ڪانهي.

²⁶ منهنجو جسم ۽ منهنجي دل لهي ويئي آهي: پر خدا هميشہ جي لاءِ منهنجي دل جو زيور ۽ منهنجي ميراث آهي.

²⁷ ڇالاءِ جو ڏس، جيڪي تو کان پري رهن ٿا سي فنا ٿي ويندا: ۽ جيڪي توکان ڦري بي وفا ٿيا آهن، تن کي تو برباد ڪيو آهي.

²⁸ پر مون لاءِ اهو چڱو آهي تہ خدا کي ويجهو ٿيان: مون خداوند خدا کي پنهنجي پناهہ جي جاءِ ڪيو آهي، تہ تنهنجي سڀني ڪمن جو بيان ڪريان.