زبور 66 - Sindhi Bible

¹ اي زمين جا سڀ رهاڪو، خدا جي حضور ۾ خوشيءَ سان للڪاريو.

² هن جي نالي جي جلال جو گيت ڳايو: سندس تعريف جو جلال ظاهر ڪريو.

³ خدا کي چئو تہ تنهنجا ڪم ڪهڙا نہ هيبتناڪ آهن! تنهنجي عظيم قدرت جي سبب تنهنجا دشمن تنهنجي تابع ٿيندا.

⁴ سڄي ڌرتي توکي سجدو ڪندي، ۽ تنهنجي حضور ۾ ڳائيندي؛ اُهي تنهنجي نالي جا گيت ڳائيندا.

⁵ اچو ۽ خدا جا ڪم ڏسو؛ بني آدم جي حق ۾ سندس ڪم هيبتناڪ آهن.

⁶ هن سمنڊ کي ڦيرائي سُڪي زمين ڪيو: اهي درياهہ مان پنڌ هليا ويا: هن جي ڪري اسان اتي خوشيون ڪيون.

⁷ هو پنهنجيءَ قدرت سان هميشہ جي لاءِ حڪمراني ٿو ڪري: هن جون اکيون قومن کي ڏسن ٿيون: فسادي پاڻ کي نہ پڏائين.

⁸ اي قومون، اسان جي خدا کي مبارڪ چئو، ۽ هن جي تعريف جو آواز ٻڌايو:

⁹ هو اسان جي جان کي جيئرو ٿو رکي، ۽ اسان جي پيرن کي ترڪڻ نٿو ڏئي.

¹⁰ ڇالاءِ جو اي خدا تو اسان کي آزمايو آهي: جيئن چانديءَ کي پرکبو آهي تيئن تو اسان کي پرکيو آهي.

¹¹ تو اسان کي ڄار ۾ وڌو؛ تو اسان جي پٺيءَ تي ڳورو بار رکيو آهي.

¹² تو سوارن کي اسان جي مٿي تان لنگهايو: اسين باهہ ۽ پاڻيءَ مان لنگهياسين؛ پر تو اسان کي ڪڍي آباد هنڌ تي آندو.

¹³ آءٌ سوختني قربانيون کڻي تنهنجي گهر ايندس، ۽ تو وٽ پنهنجون مڃتائون پوريون ڪندس.

¹⁴ جي مصيبت جي وقت منهنجن چپن مان نڪتيون، ۽ مون پنهنجي وات سان مڃيون.

¹⁵ آءٌ تنهنجي حضور ۾ متارن جانورن جون سوختني قربانيون، گهٽن جي خوشبوءِ سان گڏي چاڙهيندس؛ آءٌ ڍڳا ۽ ٻڪر پيش ڪندس.

¹⁶ اوهين سڀيئي جن کي خدا جو ڊپ آهي سي اچي ٻڌو؛ جيڪي هن منهنجيءَ جان لاءِ ڪيو آهي تنهن جو آءٌ بيان ڪندس.

¹⁷ مون پنهنجي وات سان هن کي پڪاريو، ۽ پنهنجيءَ زبان سان هن جي تعريف ڪيم.

¹⁸ جيڪڏهن منهنجيءَ دل ۾ بڇڙائي هجي ها، تہ خداوند منهنجي ڪين ٻڌي ها:

¹⁹ پر خدا سچ پچ منهنجي ٻڌي آهي؛ هن منهنجي دعا جي آواز تي ڪن ڏنو آهي.

²⁰ مبارڪ هجي خدا جنهن منهنجي دعا رد نہ ڪئي آهي، نڪي پنهنجو رحم مون تان هٽايو اٿس.