زبور 44 - Sindhi Bible

¹ اي خدا اسان پنهنجن ڪنن سان ٻڌو آهي ۽ اسان جي ابن ڏاڏن اسان کي ٻڌايو آهي، تہ سندن ڏينهن ۾، ۽ قديم زماني ۾ تو ڪهڙا ڪهڙا ڪم ڪيا آهن.

² تو پنهنجي هٿ سان ڌارين قومن کي هڪالي ڪڍيو ۽ کين آباد ڪيو؛ تو قومن کي تباهہ ڪيو، ۽ انهن کي پکيڙي ڇڏيو.

³ ڇالاءِ جو هنن پنهنجي ترار سان ملڪ قبضي ۾ نہ آندو، نڪي پنهنجيءَ ٻانهن سان پاڻ کي بچايائون؛ پر تنهنجي ساڄي هٿ، ۽ تنهنجيءَ ٻانهن، ۽ تنهنجي منهن جي سوجهري ائين ڪيو، ڇو جو تون مٿن مهربان هئين.

⁴ اي خدا، تون منهنجو بادشاهہ آهين: يعقوب جي ڇوٽڪاري لاءِ حڪم جاري ڪر.

⁵ تنهنجيءَ مدد سان اسين پنهنجن دشمنن کي ڌڪي ڪيرائينداسين: جيڪي اسان جي برخلاف کڙا ٿا ٿين تن کي تنهنجي نالي جي ڪري لتاڙي ڇڏينداسين.

⁶ ڇالاءِ جو آءٌ پنهنجي ڪمان تي ڀروسو نہ رکندس، نڪي منهنجي ترار مون کي بچائيندي.

⁷ پر تو اسان کي اسان جي دشمنن کان بچايو آهي، ۽ جيڪي اسان سان عداوت ٿا رکن تن کي شرمندو ڪيو اٿيئي.

⁸ اسين سڄو ڏينهن خدا تي فخر ٿا ڪريون، ۽ هميشہ تنهنجي نالي جا ٿورا مڃينداسين.

⁹ پر هاڻي تو اسان کي ڇڏي ڏنو آهي، ۽ اسان کي ذليل ڪيو اٿيئي، ۽ اسان جي لشڪرن سان نٿو هلين.

¹⁰ تون اسان کي دشمنن جي اڳيان ڀڄائي ٿو ڇڏين: ۽ جيڪي اسان سان دشمني ٿا رکن سي اسان کي پنهنجي لاءِ پيا لٽين.

¹¹ تو اسان کي ڪاسائيءَ جي رڍن وانگي ڪيو آهي، ۽ قومن ۾ اسان کي دربدر ڪيو اٿيئي.

¹² تون پنهنجيءَ اُمت کي مفت ۾ ٿو وڪڻين، ۽ سندن قيمت مان پنهنجي دولت ڪانہ وڌائي اٿيئي.

¹³ تو اسان جي پاڙيسرين کان اسان کي طعنا هڻايا آهن، ۽ جيڪي اسان جي آس پاس ٿا رهن سي اسان تي چٿرون ۽ ٺٺوليون ٿا ڪن.

¹⁴ تو اسان کي قومن ۾ پهاڪي جو سبب ڪيو آهي، ۽ ماڻهو اسان تي ڪنڌ پيا ڌوڻين.

¹⁵ منهنجي بدنامي سڄو ڏينهن منهنجي سامهون آهي، ۽ منهنجو منهن شرم ۾ ٻڏي ويو آهي.

¹⁶ هي حال طعنن هڻڻ ۽ لعنت ڪرڻ واري جي ڪري، ۽ دشمن ۽ وير وٺڻ واري جي سبب ٿيو آهي.

¹⁷ جيتوڻيڪ اسان جو هي حال ٿيو آهي، تڏهن بہ اسان توکي ڪين وساريو آهي، نڪي تنهنجي عهد ۾ ڪا بيوفائي ڪئي اٿئون.

¹⁸ اسان جي دل تو کان ڦري ڪانہ ويئي آهي، نڪي اسان جا پير تنهنجيءَ واٽ کان هٽيا آهن.

¹⁹ تڏهن بہ تو اسان کي گدڙن جي جاءِ ۾ ڀڃي ڀوري ڇڏيو آهي، ۽ موت جي پاڇي ۾ اسان کي ڍڪي ڇڏيو اٿيئي.

²⁰ جيڪڏهن اسان پنهنجي خدا جو نالو وساريو آهي، يا ڪنهن ٻئي معبود ڏانهن پنهنجا هٿ ڊگهيريا اٿئون؛

²¹ تہ خدا انهيءَ جو حساب نہ وٺندو ڇا؟ ڇالاءِ جو هو دلين جا ڳجهہ ڄاڻي ٿو.

²² بلڪ اسين تہ سڄو ڏينهن تو لاءِ پيا مارجون؛ ۽ ڪوس جي رڍن وانگي پيا ڳڻجون.

²³ اي خداوند جاڳ، تون ڇو ننڊ ۾ آهين؟ اُٿ، هميشہ جي لاءِ اسان کي ڇڏي نہ ڏي.

²⁴ تون پنهنجو منهن ڇو ٿو لڪائين، ۽ اسان جي مصيبت ۽ ظلم کي ڇو ٿو وسارين؟

²⁵ ڇالاءِ جو اسان جي جان جهڪي وڃي مٽيءَ سان ملي آهي: ۽ اسان جو جسم وڃي پٽ سان لڳو آهي.

²⁶ اُٿي اسان جي مدد ڪر، ۽ پنهنجيءَ ٻاجهہ جي ڪري اسان کي ڇوٽڪارو ڏي.