زبور 41 - Sindhi Bible

¹ مبارڪ آهي اهو ماڻهو جيڪو غريب جو خيال ٿو رکي: خداوند ان کي مصيبت جي وقت ڇڏائيندو.

² خداوند انهي جي سنڀال ڪندو، ۽ کيس جيئرو رکندو، هو زمين تي مبارڪ ٿيندو؛ تون انهي کي سندس دشمنن جي مرضيءَ تي نہ ڇڏ.

³ خداوند بيماريءَ جي وقت سندس سار لهندو: تون انهي جي بيماريءَ جي بستري کي بدلي برابر ڪندين.

⁴ مون چيو تہ اي خداوند، مون تي رحم ڪر: منهنجيءَ جان کي شفا ڏي؛ ڇو جو مون تنهنجو گناهہ ڪيو آهي.

⁵ منهنجا دشمن منهنجي ڳولا ٿا ڪن، ۽ چون ٿا، تہ هيءُ ڪڏهن مرندو، ۽ هن جو نالو ڪڏهن ميٽجي ويندو.

⁶ جيڪڏهن اهو مون کي گڏجڻ ٿو اچي، تہ اجايون ڳالهيون ٿو ڪري؛ هو پنهنجيءَ دل ۾ بڇڙائي ٿو گڏ ڪري: ۽ ٻاهر وڃي انهيءَ جو ذڪر ٿو ڪري.

⁷ جن کي مون سان عداوت آهي سي پاڻ ۾ سُس پُس ٿا ڪن: ۽ مون کي نقصان رسائڻ لاءِ رِٿون پيا رِٿين.

⁸ ۽ چون ٿا تہ هن کي بري بيماري لڳي آهي: هينئر هو ليٽيو آهي سو وري ڪين اُٿندو.

⁹ منهنجو گهرو دوست، جنهن تي منهنجو ڀروسو هو، ۽ جنهن منهنجي ماني کاڌي، تنهن منهنجي برخلاف لت کنئي آهي.

¹⁰ پر اي خداوند تون مون تي رحم ڪري مون کي اُٿاري کڙو ڪر، تہ آءٌ انهن کان بدلو وٺان.

¹¹ منهنجو دشمن مون تي فتح نٿو پائي، تنهن مان آءٌ سمجهان ٿو تہ تون مون کان خوش آهين.

¹² تون ئي مون کي منهنجيءَ سچائيءَ ۾ قائم ٿو رکين، ۽ مون کي هميشہ پنهنجي حضور ۾ ٿو رکين.

¹³ شل خداوند اسرائيل جو خدا، ازل کان وٺي ابد تائين مبارڪ هجي. آمين. آمين.