زبور 38 - Sindhi Bible

¹ اي خداوند پنهنجيءَ ڪاوڙ ۾ مونکي نہ ڇينڀ: نڪي پنهنجي غصي ۾ مون کي سزا ڏي.

² ڇالاءِ جو مون کي تنهنجا تير لڳا آهن، ۽ تنهنجو هٿ مون کي زور سان ٿو دٻائي.

³ تنهنجي غصي جي ڪري منهنجي جسم ۾ صحت ڪانهي؛ نڪي منهنجي گناهہ جي ڪري منهنجي هڏن ۾ آرام آهي.

⁴ ڇو تہ منهنجون برايون مون تي چڙهي ويون آهن؛ ۽ اُهي ڳوري بار وانگر آهن جو آءٌ کڻي نٿو سگهان.

⁵ منهنجي بيوقوفيءَ جي ڪري، منهنجا ڦٽ ڪنا ٿي پيا آهن، ۽ منجهانئن بانس ٿي اچي.

⁶ آءٌ ڏکي آهيان، ۽ ڏاڍو جهڪي پيو آهيان؛ ۽ سڄو ڏينهن روئندو وتان.

⁷ ڇو جو منهنجي چيلهہ پيئي ٻري؛ ۽ منهنجي جسم ۾ صحت ڪانهي.

⁸ آءٌ هيڻو ۽ بلڪل چٿيل آهيان: ۽ دل جي بيچينيءَ جي ڪري دانهون پيو ڪريان.

⁹ اي خداوند منهنجون سڀ مرادون تنهنجي اڳيان آهن؛ ۽ منهنجي ڪنجهڪار تو کان لڪل نہ آهي.

¹⁰ منهنجي دل ڌڪ ڌڪ ٿي ڪري، ۽ طاقت گهٽبي ٿي وڃي؛ منهنجين اکين جو سوجهرو بہ مون وٽان هليو ويو آهي.

¹¹ منهنجا پيارا ۽ دوست منهنجيءَ آفت جي وقت مون کان پري ٿي بيٺا آهن؛ ۽ منهنجا مٽ مائٽ ڏور ٿي بيٺا آهن.

¹² جيڪي منهنجيءَ جان جي پٺيان آهن، سي مون لاءِ ڦندا ٿا وڇائين، ۽ جيڪي منهنجو نقصان ٿا چاهين سي حرڪت جهڙيون ڳالهيون ٿا ڪن، ۽ سڄو ڏينهن ٺڳيءَ جا پهہ پيا پچائين.

¹³ پر آءٌ ٻوڙي ماڻهوءَ وانگر انهن جي نٿو ٻڌان؛ ۽ گونگي وانگيان پنهنجو وات نٿو پٽيان.

¹⁴ بلڪ آءٌ انهي ماڻهوءَ وانگي آهيان جو نٿو ٻڌي، ۽ جو ڏوراپا نٿو ڏئي.

¹⁵ ڇالاءِ جو اي خداوند مون کي تو ۾ اُميد آهي؛ ۽ اي خداوند منهنجا خدا تون منهنجي ٻڌندين.

¹⁶ ڇالاءِ جون مون چيو تہ ائين نہ ٿئي تہ اهي مون تي کلن؛ ۽ جڏهن منهنجو پير ترڪي تڏهن اهي مون تي پاڻ کي پڏائين.

¹⁷ جو آءٌ ڪرڻ تي آهيان، ۽ منهنجو غم هميشہ منهنجي سامهون آهي.

¹⁸ ڇالاءِ جو آءٌ پنهنجي بڇڙائي ظاهر ڪندس؛ ۽ پنهنجي گناهہ ڪري پشيمان ٿيندس.

¹⁹ پر منهنجا دشمن چالاڪ ۽ زوراور آهن: ۽ جيڪي ناحق مون سان عداوت ٿا رکن سي وڌي ويا آهن.

²⁰ جيڪي نيڪيءَ جي بدران بدي ٿا ڪن سي منهنجا دشمن آهن، ڇو جو آءٌ نيڪيءَ جي پيروي ٿو ڪريان.

²¹ اي خداوند مونکي ڇڏي نہ ڏي: اي منهنجا خدا مون کان پري نہ ٿيءُ.

²² اي خداوند، اي منهنجي نجات، جلد منهنجي مدد ڪر.