زبور 35 - Sindhi Bible

¹ اي خداوند جيڪي مون سان جهيڙو ٿا ڪن تن سان تون جهيڙو ڪر: ۽ جيڪي مون سان وڙهن ٿا تن سان وڙهہ.

² ڍال ۽ سپر جهلي منهنجي مدد لاءِ اُٿي بيهہ.

³ ڀالو بہ ڪڍ، ۽ جيڪي منهنجي پٺيان ٿا پون تن جو رستو روڪ: ۽ منهنجيءَ جان کي چئُہ تہ آءٌ تنهنجي نجات آهيان.

⁴ جيڪي منهنجو ساهہ ڪڍڻ ٿا گهرن سي شرمندا ۽ خوار ٿين: ۽ جيڪي منهنجا مٺ گهرا آهن سي پٺ تي هٽجي ڦڪا ٿين.

⁵ اُهي اهڙا ٿين جيئن واءُ جي اڳيان باهہ، ۽ خداوند جو فرشتو اُنهن کي ڌڪيندو رهي.

⁶ انهن جي واٽ اونداهي ۽ ترڪڻي ٿئي، ۽ خداوند جو فرشتو سندن پٺيان پوي.

⁷ ڇالاءِ جو اُنهن بي سبب مون لاءِ کڏ ۾ ڄار لڪايو آهي، ۽ بنا سبب منهنجيءَ جان جي لاءِ کڏ کوٽي اٿن.

⁸ شل هو اوچتو ئي برباد ٿئي؛ ۽ جيڪو ڄار هن لڪايو آهي تنهن ۾ پاڻ پوي: ۽ اُنهيءَ ۾ ڦاسي برباد ٿئي.

⁹ پر منهنجي جان خداوند ۾ خوش رهندي: ۽ انهي جي نجات ۾ سرهي ٿيندي.

¹⁰ منهنجون سڀ هڏيون چونديون تہ اي خداوند تو جهڙو ڪير آهي، جو غريب کي زوراور جي هٿن مان، بلڪ غريب ۽ محتاج کي ڦر مار ڪندڙ کان ڇڏائي ٿو؟

¹¹ ڪوڙا شاهد کڙا ٿا ٿين؛ ۽ جنهن ڳالهہ جي مون کي خبر ئي ڪانهي تنهن بابت مون کان پڇا ٿا ڪن.

¹² اُهي مون سان نيڪيءَ جي بدران بدي ٿا ڪن، جنهن ڪري منهنجي جان لاچار ٿيو پوي.

¹³ پر جڏهن اهي بيمار هئا، تڏهن مون کٿو ڍڪيو: ۽ مون روزا رکي پنهنجيءَ جان کي ڏک ڏنو؛ پر منهنجي دعا ڦري منهنجي سيني ۾ موٽي آئي.

¹⁴ مون هن سان اهڙي هلت ڪئي جو ڄڻ تہ هو منهنجو دوست يا ڀاءُ هو؛ جيئن ڪو ماڻهو پنهنجيءَ ماءُ لاءِ ماتم ڪري، تيئن مون ڪنڌ هيٺ ڪري غم ڪيو.

¹⁵ پر جڏهن آءٌ ڪرڻ تي هوس، تڏهن اهي سرها ٿي اچي گڏ ٿيا: اهي ڪميڻا مون تي ميڙ ڪري آيا ۽ مون کي خبر ئي ڪانہ هئي: ۽ اُهي مون کي ڦاڙڻ کان ڪين رهيا.

¹⁶ جيڪي بي دين ماڻهو مجلس ۾ ويهي چرچا ڪندا آهن، تن وانگر اُنهن مون تي پنهنجا ڏند ڪرٽيا.

¹⁷ اي خداوند ڪيستائين تون ڏسندو رهندين؟ منهنجيءَ جان کي انهن جي برباديءَ کان، ۽ منهنجي پياريءَ جان کي شينهن کان بچاءِ.

¹⁸ آءٌ وڏيءَ جماعت ۾ تنهنجي شڪر گذاري ادا ڪندس: ۽ گهڻن ماڻهن جي وچ ۾ تنهنجي تعريف ڪندس.

¹⁹ ائين نہ ٿئي تہ جيڪي ناحق منهنجا دشمن آهن سي مون تي خوش ٿين: ۽ جيڪي بي سبب مون سان نفرت ٿا رکن سي مون تي اکيون ڀڃن.

²⁰ ڇو جو اهي صلح جون ڳالهيون نٿا ڪن: پر جيڪي ملڪ ۾ صلح پسند آهن تن تي ٺڳيءَ جون رٿون ٿا رٿين.

²¹ اهي منهنجي برخلاف وات ڦاڙي چوڻ لڳا تہ آها، آها؛ اسان پنهنجين اکين سان اهو ڏٺو.

²² اي خداوند تو پاڻ اهو ڏٺو آهي؛ خاموش نہ رهہ: اي خداوند مون کان پري نہ رهہ.

²³ اي منهنجا خداوند، اي منهنجا خدا، اُٿ ۽ منهنجي انصاف لاءِ، بلڪ منهنجي معاملي لاءِ سجاڳ ٿي.

²⁴ اي خداوند منهنجا خدا، پنهنجيءَ راستبازيءَ موجب منهنجو انصاف ڪر؛ ۽ انهن کي مون تي خوش ٿيڻ نہ ڏي.

²⁵ ائين نہ ٿئي تہ اهي پنهنجي دل ۾ چون تہ واهہ واهہ، اسان اهو ئي ٿي گهريو: ۽ ائين نہ چون تہ اسان هن کي ڳڙڪائي ڇڏيو.

²⁶ جيڪي منهنجي نقصان ڪري خوش ٿا ٿين سي سڀ گڏجي شرمائجن ۽ منجهي پون: ۽ جيڪي منهنجي برخلاف پاڻ کي پڏائين ٿا، سي شرم ۽ خواريءَ ۾ ٻڏن.

²⁷ جيڪي منهنجي سچي معاملي جو پاسو ٿا وٺن، سي خوشيءَ سان پڪارين ۽ سرها ٿين: ۽ سدائين چوندا رهن تہ خداوند جي تمجيد هجي، جو پنهنجي ٻانهي جي ڀلائيءَ ۾ خوش آهي.

²⁸ ۽ منهنجي زبان سڄو ڏينهن تنهنجيءَ راستبازيءَ ۽ تنهنجيءَ تعريف جو بيان ڪندي رهندي.