زبور 28 - Sindhi Bible

¹ اي خداوند، آءٌ توکي پڪاريندس؛ اي منهنجا ٽڪر، منهنجي ٻڌي اڻٻڌي نہ ڪر: متان ائين ٿئي تہ جڏهن تون مون ڏانهن خاموش رهين، تہ پوءِ آءٌ انهن جهڙو ٿيان جي قبر ۾ ٿا پون.

² جڏهن آءٌ تنهنجي پاڪ حجري ڏانهن پنهنجا هٿ کڻي توکي پڪاريان، تڏهن تون منهنجي دعا جو آواز ٻڌ.

³ بڇڙا ۽ بدڪار ماڻهو پنهنجن پاڙيسرين سان مٺيون مٺيون ڳالهيون ٿا ڪن، پر انهن جي دلين ۾ دغا آهي: اهڙن سان گڏ مون کي ڇڪي نہ ڪڍ.

⁴ انهن کي سندن ڪمن ۽ افعالن جي برائيءَ موجب بدلو ڏي: اُنهن کي سندن هٿن جو ڪيتو لوڙاءِ؛ ۽ کين جوڳي سزا ڏي.

⁵ ڇالاءِ جو اُهي خداوند جي ڪمن ۽ سندس دستڪاريءَ تي غور نہ ٿا ڪن، تنهن ڪري هو اُنهن کي ڊاهيندو ۽ وري کڙو ڪين ڪندن.

⁶ خداوند مبارڪ هجي، ڇالاءِ جو هن منهنجو عرض ٻڌو آهي.

⁷ خداوند منهنجي طاقت ۽ منهنجي ڍال آهي؛ انهيءَ تي منهنجيءَ دل جو ڀروسو آهي، ۽ مون کي مدد ملي آهي: تنهن ڪري منهنجي دل ڏاڍي خوش آهي؛ ۽ آءٌ گيت ڳائي سندس تعريف ڪندس.

⁸ خداوند انهن جي طاقت آهي، هو پنهنجي مسح ڪيل لاءِ نجات جو قلعو آهي.

⁹ پنهنجيءَ اُمت کي بچاءِ، پنهنجيءَ ميراث کي برڪت ڏي: انهن جي پرورش ڪر، ۽ کين هميشہ تائين محفوظ رک.