زبور 18 - Sindhi Bible

¹ اي خداوند، منهنجي طاقت، آءٌ توکي پيار ٿو ڪريان.

² خداوند منهنجو ٽڪر، ۽ منهنجو قلعو، ۽ منهنجو نجات ڏيندڙ آهي؛ منهنجو خدا، منهنجو مضبوط ٽڪر آهي، اُنهيءَ تي آءٌ ڀروسو رکندس: هو منهنجي ڍال ۽ منهنجيءَ نجات جو سڱ، ۽ منهنجو مٿانهون ٺلهہ آهي.

³ آءٌ خداوند کي جو تعريف جي لائق آهي پڪاريندس: ۽ ائين آءٌ پنهنجن دشمنن کان بچي ويندس.

⁴ موت جون رسيون مون کي ويڙهي ويون، ۽ بي دينيءَ جي لهرن مونکي ڊيڄاري ڇڏيو.

⁵ منهنجي چوڌاري قبر جون رسيون هيون: ۽ موت جا ڦندا اچي مون تي پيا.

⁶ مون پنهنجيءَ مصيبت ۾ خداوند کي پڪاريو، ۽ پنهنجي خدا کان دعا گهريم: هن منهنجو آواز پنهنجيءَ هيڪل مان ٻڌو، ۽ منهنجون دانهون هن جي حضور ۾ سندس ڪنن تائين پهتيون.

⁷ تڏهن زمين ڌڏي ۽ ڏڪي ويئي، ۽ جبلن جون پاڙون چُرڻ ۽ لڏڻ لڳيون ڇو جو هو ڪاوڙيو هو.

⁸ هن جي ناسن مان دونهون نڪتو، ۽ سندس وات مان باهہ نڪري ڀسم ڪرڻ لڳي: جنهن جي ڪري ڪوئلا ٻري پيا.

⁹ هو آسمان کي بہ جهڪائي هيٺ لهي آيو، هن جي پيرن هيٺ ڀڀ اوندهہ هئي.

¹⁰ هو ڪروبيءَ تي سوار تي اُڏاڻو: هائو هو هوا جي پرن تي تکو اُڏاڻو.

¹¹ هن اوندهہ کي، يعني برسات جي اوندهہ کي، ۽ آسمان جي گهاٽن ڪڪرن کي، پنهنجي لڪڻ جي جاءِ، ۽ پنهنجي چوڌاري شاميانو ڪيو.

¹² هن جي اڳيان جو تجلو هو تنهن جي ڪري گهاٽا ڪڪر ڦاٽي پيا، ۽ ڳڙا، ۽ ٽانڊا وسڻ لڳا.

¹³ خداوند آسمان مان گجگار ڪئي، ۽ خدا تعاليٰ پنهنجو آواز ڪڍيو، تہ ڳڙا ۽ ٽانڊا وسيا.

¹⁴ هن پنهنجا تير هڻي اُنهن کي ڇڙوڇڙ ڪيو، بلڪ وِڄون وسائي اُنهن کي بند ڪيائين.

¹⁵ تڏهن پاڻيءَ جا وهڪرا ڏسڻ ۾ آيا، ۽ زمين جا بنياد ظاهر ٿيا: خداوند جي ڇينڀ تي، ۽ هن جي ناسن مان نڪتل واچوڙي جي ڪري.

¹⁶ هن مٿان وٺي مون کي جهليو ۽ وڏي پاڻيءَ منجهان ڇڪي ڪڍيائين.

¹⁷ هن مون کي منهنجي زبردست دشمن ۽ جن کي مون کان نفرت هئي تن کان ڇڏايو.

¹⁸ ڇو جو اُهي مون کان وڌيڪ طاقت وارا هئا.

¹⁹ منهنجي مصيبت جي ڏينهن اهي مون تي ڪاهي آيا: پر خداوند منهنجو آسرو هو.

²⁰ هن مون کي ڪڍي هڪڙي ڪشاديءَ جاءِ ۾ آندو؛ هن مون کي ڇڏايو، ڇالاءِ جو هو مون مان خوش هو. خداوند مون کي منهنجي راستبازيءَ موجب انعام ڏنو؛ ۽ منهنجي هٿن جي صفائيءَ موجب مونکي عيوضو ڏنائين.

²¹ ڇالاءِ جو آءٌ خداوند جي واٽ تي هليو آهيان، ۽ بڇڙو ٿي پنهنجي خدا کان ڦريو نہ آهيان.

²² ڇو جو هن جا سڀ فيصلا منهنجي سامهون هئا، ۽ سندس قانون مون رد نہ ڪيا.

²³ آءٌ هن سان ڪامل ٿي رهيس، ۽ پاڻ کي بڇڙائيءَ کان بچائي رکيم.

²⁴ تنهن ڪري خداوند منهنجي راستبازي، ۽ منهنجي هٿن جي صفائي ڏسي، اُنهيءَ موجب مون کي عيوضو ڏنو.

²⁵ رحم ڪندڙ سان تون رحيم آهين: ۽ ڪامل انسان سان تون ڪامل آهين.

²⁶ پاڪ ماڻهن سان تون پاڪ آهين؛ ۽ ڏنگي سان تون ڏنگو آهين.

²⁷ ڇالاءِ جو تون ڏکويل ماڻهن کي بچائيندين؛ پر مغرورن جون اکيون هيٺ ڪندين.

²⁸ ڇالاءِ جو تون منهنجو ڏيئو روشن ڪندين: خداوند منهنجو خدا منهنجي اوندهہ کي سوجهرو ڪندو.

²⁹ ڇالاءِ جو تنهنجي مدد سان آءٌ لشڪر جي مٿان ڊوڙي ٿو اچان؛ ۽ پنهنجي خدا جي وسيلي آءٌ ڀت ٽپي ٿو وڃان.

³⁰ خدا جو رستو تہ ڪامل آهي: خداوند جو ڪلام آزمايل آهي؛ جيڪي مٿس ڀروسو ٿا رکن تن سڀني جي لاءِ هو ڍال آهي.

³¹ ڇالاءِ جو خداوند کان سواءِ ٻيو ڪير خدا آهي؟ ۽ اسان جي خدا کان سواءِ ٻيو ڪير ٽڪر آهي.

³² اهو خدا آهي جو طاقت سان منهنجي ڪمر ٿو ٻڌي، ۽ منهنجي واٽ ڪامل ٿو ڪري.

³³ هو منهنجا پير هرڻ جهڙا ٿو ڪري؛ ۽ مون کي مٿانهين جاين تي ٿو بيهاري.

³⁴ هو منهنجن هٿن کي جنگ ڪرڻ ٿو سيکاري؛ ايتري قدر جو پتل جي ڪمان کي منهنجون ٻانهون موڙيو ڇڏين.

³⁵ تو مون کي پنهنجي نجات جي ڍال ڏني آهي: ۽ تنهنجي ساڄي هٿ منهنجي سنڀال ڪئي آهي، ۽ تنهنجيءَ مروت مون کي عظمت ڏني آهي.

³⁶ تو منهنجي هيٺان منهنجي قدمن جي واٽ ڪشادي ڪئي آهي، جنهن ڪري منهنجا پير ڪين ترڪيا آهن.

³⁷ آءٌ پنهنجي دشمنن جي پٺيان پوندس، ۽ وڃي کين پهچندس: ۽ جيستائين اُنهن کي نابود نہ ڪندس تيستائين ڪين موٽندس.

³⁸ آءٌ انهن کي اهڙو ماريندس جو هو اُٿي ڪين سگهندا: اُهي منهنجي پيرن هيٺ ڪري پوندا.

³⁹ ڇالاءِ جو تو منهنجيءَ چيلهہ کي جنگ جي لاءِ طاقت سان ٻڌو آهي: ۽ جيڪي منهنجي برخلاف کڙا ٿيا تن کي منهنجي تابع ڪيو اٿيئي.

⁴⁰ تو منهنجي دشمنن جي پٺ مون ڏانهن ورائي آهي، تہ جيڪي مون کي ڌڪارين ٿا تن کي آءٌ تباهہ ڪري ڇڏيان.

⁴¹ اُنهن دانهون ڪيون پر بچائيندڙ ڪونہ هون؛ اُنهن خداوند کي بہ پڪاريو، پر هن جواب ڪونہ ڏنن.

⁴² پوءِ مون اُنهن کي ماري هوا ۾ اُڏامندڙ مٽيءَ جهڙو ڪري ڇڏيو: ۽ گهٽيءَ جي گپ وانگر کين اُڇلائي ڦٽو ڪيم.

⁴³ تو مون کي ماڻهن جي جهيڙن کان ڇڏايو آهي؛ تو مون کي قومن جو سردار ڪيو آهي. جنهن قوم کان آءٌ ناواقف هوس سا منهنجي خدمت ڪندي.

⁴⁴ منهنجو نالو ٻڌندي ئي، اُهي منهنجي فرمانبرداري ڪندا: پرديسي بہ اچي منهنجي پيش پوندا.

⁴⁵ پرديسي هيڻا ٿي ويندا، ۽ ڏڪندا ڏڪندا پنهنجن قلعن مان نڪرندا.

⁴⁶ خداوند جيئرو آهي؛ شل منهنجو ٽڪر مبارڪ هجي؛ ۽ منهنجو نجات ڏيندڙ خدا سرفراز ٿئي.

⁴⁷ يعني اُهو خدا جو منهنجو وير ٿو وٺي، ۽ قومن کي منهنجي تابع ٿو ڪري.

⁴⁸ هو مونکي منهنجي دشمنن کان ڇڏائي ٿو، هائو جيڪي منهنجي برخلاف کڙا ٿا ٿين تن تي تون مون کي سرفراز ٿو ڪرين: تون ئي مون کي ظالم کان ڇوٽڪارو ٿو ڏين.

⁴⁹ تنهنڪري اي خداوند، آءٌ قومن ۾ تنهنجا ٿورا مڃيندس، ۽ تنهنجي نالي جي تعريف ڳائيندس.

⁵⁰ هو پنهنجي بادشاهہ کي وڏو ڇوٽڪارو ٿو ڏئي؛ ۽ پنهنجي مسح ڪيل کي، يعني دائود ۽ سندس اولاد تي هميشہ لاءِ مهرباني ٿو ڪري.