زبور 130 - Sindhi Bible

¹ اي خداوند مون توکي اونهائين منجهان پڪاريو آهي.

² اي خداوند، منهنجو آواز ٻڌ: منهنجيءَ منٿ جي آواز ڏانهن پنهنجو ڪن ڏي.

³ اي خداوند جيڪڏهن تون خطائن جو حساب ڪندين، تہ اي خداوند ڪير بيهي سگهندو؟

⁴ پر تو وٽ معافي آهي، انهيءَ لاءِ تہ ماڻهو توکان ڊڄن.

⁵ آءٌ خداوند جي انتظار ۾ آهيان، منهنجي جان مشتاق آهي ۽ سندس ڪلام ۾ منهنجي اميد آهي.

⁶ جيئن چوڪيدار صبح لاءِ اکيون پائي ويٺا ٿا رهن، هائو، جيئن چوڪيدار پرهہ ڦٽيءَ جي انتظار ۾ ٿا رهن، تيئن منهنجي جان انهي کان بہ وڌيڪ خداوند جي لاءِ منتظر آهي.

⁷ اي اسرائيل خداوند ۾ اميد رک؛ ڇو جو خداوند وٽ رحم آهي، ۽ وٽس ججهو ڇوٽڪارو آهي.

⁸ هو اسرائيل کي سندس سڀني ڏوهن کان ڇوٽڪارو ڏيندو.